In Sanaa leven Waela, Layla en Muhajed voortdurend in angst

Op de vuilnisbelt zoeken mensen naar iets eetbaars. Verderop staan kinderen te bedelen op straat. De kinderen die niet bedelen, zijn aan het werk in gevaarlijke fabrieken.

"Het leven in Sanaa is altijd al moeilijk geweest, maar het wordt steeds moeilijker", vertelt Waela, een inwoner van de hoofdstad van Jemen. "Bijna iedereen leeft in armoede, de ziekenhuizen worden gesloten en mensen hebben al drie maanden hun salaris niet gekregen."

Het leven in de stad wordt bemoeilijkt door een tekort aan water en eten, toenemende armoede en kapotte ziekenhuizen. De NOS heeft contact met Waela, Muhajed en Layla, drie inwoners van Sanaa. Via WhatsApp en Skype vertellen zij hun verhaal.

Waela, Muhajed en Layla leven in angst, alleen zijn ze alle drie bang voor iets anders. Want niet alleen de bombardementen zijn gevaarlijk in Sanaa, ook de corruptie en de economische gevolgen van de oorlog zorgen voor onrust.

De 34-jarige Waela woont met haar familie in Sanaa. Ze studeert en werkt als een laboratoriumtechnicus in een van de ziekenhuizen in de stad. "Elke ochtend staan we vroeg op om water te halen bij grote watertanks in de buurt. In de huizen hebben we geen watertoevoer meer. Ook geen elektriciteit, dus we leven in duisternis, of met kaarsen."

Volgens Waela was het leven in Sanaa altijd al moeilijk. "Maar sinds de oorlog zijn de dingen veel erger geworden.", vertelt ze. "Er is veel meer criminaliteit, mensen worden bestolen of vermoord op straat. De corruptie neemt toe en onschuldige mensen betalen daar de prijs voor."

Ook de politieke situatie wordt slechter, gaat Waela verder. "Vroeger was er al corruptie, maar momenteel worden er mensen vermoord als ze voor een andere partij zijn dan gewenst. Als iemand zegt: 'ik wil dat de huidige situatie verandert', kunnen ze al in de gevangenis belanden."

Altijd bang op straat

De corruptie is Waela's grootste angst, ook al vinden er soms bombardementen plaats in de stad. "Je kan zomaar gedood worden op straat. Door raketten, maar vooral door de politiek." Daarom probeert ze zo min mogelijk buiten te komen. "Als ik 's ochtends opsta, ga ik meteen naar de universiteit en daarna ga ik meteen naar huis. Op straat ben ik altijd bang."

Naar de markt gaat bijna niemand meer, want eten kunnen ze niet kopen. "Alleen mensen met veel geld kunnen nog eten op de markt kopen. Het eten wordt steeds duurder. Alle anderen zoeken naar eten op de vuilnisbelt."

"Ik heb geen huis meer, geen baan meer en mijn vrouw is depressief." Muhajed werkte jaren als communicatiedeskundige, totdat hij in 2015 werd ontslagen. "Mijn werkgever, de Wereldbank, verliet Jemen toen de oorlog begon. Net als alle andere internationale organisaties."

Maar de ellende begon al eerder. Een paar weken voor zijn ontslag werd zijn huis verwoest door een bombardement. "Het was 02.00 uur 's nachts en iedereen lag te slapen. Totdat we de eerste bom hoorden. We werden allemaal wakker en gingen naar de woonkamer."

Zoon geraakt

Het duurde niet lang voordat de tweede en derde bom insloeg. "De ramen sprongen kapot. Onze kinderen begonnen te huilen en opeens begon mijn zoon te schreeuwen."

Zijn 8-jarige zoon werd in zijn been geraakt. "Het bloedde heel erg. We konden hem niet helpen, want de hele kamer was gevuld met gas, we konden amper ademen." Muhajed rende naar zijn buren, die zijn zoon snel naar een ziekenhuis konden brengen. Zijn been was gebroken. "Hij heeft 45 dagen helemaal niets kunnen doen."

Dat incident had een grote invloed op Muhajeds vrouw. "Die dag heeft haar zo erg getraumatiseerd dat ze depressief is geworden. Ze slikt nu antidepressiva."

Doordat Muhajed zijn baan daarna kwijtraakte, konden ze de renovatie van hun huis niet betalen. Ze wonen nu al maanden bij vrienden. "We leven nu met twee families in een huis. Het kan niet anders."

De 28-jarige Laila had vorig jaar genoeg van de oorlog. Ze vluchtte naar Kuala Lumpur in Maleisië. Alleen toen ze daar was, kon ze Jemen niet loslaten. "Hoe kan ik hier leven als ik me constant druk moet maken om mijn geliefden in Sanaa?", vroeg ze zich af. Dus deed ze iets wat niemand snapte: ze ging terug.

"Sanaa heeft altijd mijn hart gehad, in wat voor een omstandigheden dan ook. De oorlog heeft alleen veel kapot gemaakt", vertelt Laila. "Het is verschrikkelijk om dat gevoel van veiligheid kwijt te raken en altijd bang te moeten zijn dat je geliefden iets overkomt."

Te bang om te slapen

"Mijn kleine broertje Anas (7) vroeg me laatst: 'Waarom is mijn leven gevuld met oorlog in plaats van spelen? Ik wil spelen met speelgoed, niet met angst.' Toen hij dit zei, deed me dit zoveel pijn. Kinderen in Sanaa zijn bang, ze durven niet te gaan slapen uit angst dat ze niet meer wakker worden."

Laila studeert Internationale Ontwikkelingen in Sanaa en werkt als consultant. Salaris wordt bijna nergens meer uitbetaald. "Er zijn twee banken in Sanaa, maar er is geen geld meer om de werknemers te betalen. Jemen gaat door de gevolgen van de oorlog een hele generatie kwijtraken."

De studente is vooral bang voor de economische gevolgen van de oorlog, maar ze is ook bang voor de bombardementen. "In de afgelopen weken is een ziekenhuis, een basisschool en een fabriek gebombardeerd."

Ook vielen er honderden doden bij een bombardement op een begrafenis. "Dat was een bom die afgevuurd werd door Saudi-Arabië. Zij zeiden later dat ze het verkeerde doel hadden geraakt, en boden hun excuses aan. Maar dat meenden ze blijkbaar niet, want diezelfde dag vermoordden ze nog meer mensen door bommen. Daar zullen ze niet mee ophouden, want ons bloed is niets waard voor ze."