Handbalsters: we mogen trots zijn, maar het is onwijs zuur

Ze willen zo graag trots zijn op hun sterke optreden op het EK handbal, maar direct na de verloren finale tegen Noorwegen (29-30) was 'zuur' het woord dat het vaakst uitgesproken werd.

"Als je zo dichtbij bent...", laat Danick Snelder een stilte vallen. "Dan is het zuur. Hoe het nu is? Ja, het gaat." Snelder was met zes treffers de topscoorster aan Nederlandse zijde, maar ze was ook degene die met balverlies het laatste fluitsignaal inleidde, vlak voordat Nederland nog één keer wilde aanzetten.

"Het was nog vier seconden en ze gingen een beetje pressen, dus ik was bang dat ik de bal gelijk in hun handen zou gooien", verklaart ze haar misser. Ze twijfelde, aarzelde en verloor de bal. Einde wedstrijd.

Snelder zat niet bij de pakken neer. "Ik denk dat we onwijs trots mogen zijn. Als je deze prestatie vergelijkt met een jaar geleden en kijkt wat voor stappen we hebben gezet. En dit gaat gewoon door hè. Op naar de volgende finale...", sloot ze strijdbaar af.

Uitblinkster Tess Wester keek nog sip, voor de camera van verslaggever Han Kock. "Ik sta hier niet heel erg vrolijk. Je verliest de finale. Je hebt de hele wedstrijd een soort grip. En van beide kanten was het een goede pot. Dat je aan het kortste eind trekt, is onwijs zuur."

Trots

Estavana Polman repte ook van trots. "Als je ziet wat voor wedstrijd we vandaag weer neerzetten... We hebben een supertoernooi gespeeld. Wat het verschil met Noorwegen is? Noorwegen heeft al zo vaak een finale gespeeld. Maar we zijn zoveel dichterbij gekomen. We hebben laten zien dat we gegroeid zijn. Vorige keer verlies je met acht, nu met één. De vorige keer staan we te juichen met de zilveren plak, nu zijn we verdrietig met zilver."