Feyenoord wervelt, maar Ajax wint

Ajax heeft op miraculeuze wijze de klassieker in De Kuip gewonnen: 1-0. Feyenoord blies de Amsterdammers vooral voor rust met passie én goed voetbal van de mat, maar kreeg de bal er maar niet in. Ricardo van Rhijn wel; hij vond met een vrije trap over de muur al na vier minuten het doel.

Feyenoord raasde vanaf de aftrap als een wervelwind door De Kuip. De Rotterdammers grepen Ajax gelijk bij de keel en al na 51 seconden ramde Jordy Clasie de bal op aangeven van Jean-Paul Boëtius op de lat. De tweede doelpoging, een kopbal van Ruben Schaken, was hetzelfde lot beschoren.

Genieten in De Kuip, maar de pret was van korte duur. Een minuut later lag de bal achter doelman Kenneth Vermeer. De oud-Ajacied stond bij een vrije trap over de muur van 29,5 meter van Van Rhijn als aan de grond genageld.

Doffe dreun

De Rotterdammers gingen na die doffe dreun onverdroten door. Nu was het Sven van Beek die met een kopbal, als derde in tien minuten tijd, de lat vond. Ook een fantastisch lobje van Colin Kazim-Richards mocht er niet in. Jasper Cillessen had het nakijken, maar de bal landde net naast het doel.

Feyenoord bleef heer en meester, maar kreeg op de counter nog bijna een tweede treffer om de oren. Clasie leverde in, waarna Anwar El Ghazi Vermeer tot een knappe redding dwong.

Feyenoord slaagde er maar niet in zichzelf voor de verbluffende eerste helft te belonen. Kazim-Richards schoof de bal vlak vlak voor rust oog in oog met Jasper Cillessen net naast het doel.

Twijfel

Vermeer moest vlak na rust opnieuw de handen uit de mouwen steken bij een schot van Kolbeinn Sigthórsson, maar het was nog altijd Feyenoord dat het spel dicteerde. De thuisploeg won vrijwel ieder duel, maar Ajax kon zich nu af en toe wel even onder de druk uit voetballen. De Rotterdammers konden niet meer het tempo van voor de rust op de mat leggen en door de reeks gemiste kansen sloop er twijfel in de ploeg.

Coach Fred Rutten probeerde met vers bloed (Elvis Manu en Tonny Vilhena voor Schaken en Karim El Ahmadi) de aanval nieuw leven in te blazen. Het tempo ging inderdaad weer even omhoog, maar de bal wilde er nog altijd niet in. Nu was het Cillessen die met een knappe reflex reageerde op een kopbal van Boëtius.

Ook Mitchell Te Vrede, die een kwartier voor tijd de geblesseerde Terence Kongolo verving, kon niet meer voor de ommekeer zorgen. De spits kreeg in de extra tijd nog twee dotten van kansen, maar de bal wilde er nog altijd niet in. Van Rhijn redde ternauwernood op de doellijn en Cillessen tikte een kopbal nog net onder de lat weg. De thuisploeg werd, ondanks de nederlaag, door het Legioen getrakteerd op een klaterend applaus.