België-VS, de vertrekhal op z'n kop
De man naast mij komt uit Brussel. Een gezin dat voor me zit, woont in Seattle. Achter mij een paar Engelsen. Verder vooral Brazilianen, sommigen in een net maatpak, anderen op teenslippers en een korte broek. Verderop een groepje vrouwen dat blijkbaar is wezen shoppen in de wijk Jardins van São Paulo. Ik zit op het vliegveld Congonhas.
Het is het tweede vliegveld van São Paulo en ligt maar een kwartiertje rijden van het centrum van de metropool. De luchthaven telt de meeste nationale vluchten. Vooral naar Rio de Janeiro vertrekken er wel drie tot vier vliegtuigen per uur van verschillende luchtvaartmaatschappijen.
Ik ben na mijn wedstrijd Argentinië - Zwitserland ruim op tijd naar Congonhas gegaan voor mijn vlucht naar Rio. De sfeer is ongekend. Ik besluit de eerste helft van België tegen de Verenigde Staten voor de bagagecheck te kijken en de tweede erna. Ik heb een stoel weten te bemachtigen voor het enorme beeldscherm dat speciaal voor het WK in de vertrekhal is geïnstalleerd. Het beeld is in HD en het geluid geweldig.
Om me heen geen plek meer te vinden om te zitten. De passagiers staan rijen dik en volgen de fantastische wedstrijd. België is eindelijk ontketend en voetbalt de Verenigde Staten van de mat. De ene kans volgt na de andere en Tim Howard is de grote sta-in-de-weg voor de Belgen. Door de hele vertrekhal klinkt het oeh en aaah bij de kansen voor Origi, Vertonghen of Hazard. Het is fascinerend om te zijn hoe dit internationale gezelschap geniet van het prachtige voetbal van de Rode Duivels.
In de rust geef ik mijn plek op. Een Chinees is als eerste bij mijn stoel. Ik ga door de bagagecheck en heb van tevoren al nagevraagd of er achter die check ook een televisie is. En inderdaad, ook daar eenzelfde soort beeldscherm. De eerste vijf minuten heb ik een staanplaats, maar daarna ben ik er als de kippen bij als een Française uit de wedstrijd stapt op weg naar de gate voor haar vlucht naar Porto Alegre. Ik zit op het puntje van mijn stoel. Weer is er een stormloop op het doel van Howard. Vertonghen heeft een kans, Witsel, Origi, het houdt maar niet op!
"Fantastic", schreeuwt een Engelsman vanuit het sta-vak. Om me heen kijken passagiers nerveus op hun horloge. Iedereen wil zo lang mogelijk blijven zitten om niks van het spektakel te hoeven missen en tegelijkertijd zijn of haar vlucht niet missen.
Na 90 minuten is het 0-0. Er komen weer een paar plekken vrij. Een Amerikaanse studente is naast me komen zitten. "Ik ben niet echt een groot soccerfan, maar dit wil ik niet missen! It is great!" Dan is daar eindelijk het doelpunt van De Bruyne. Het gejuich en applaus is spectaculair. Als de Belgen op het veld hun feest hebben gevierd komt langzaam de vertrekhal weer tot bedaren. Het meisje naast me heeft te doen met Klinsmann. "Such a great guy!"
Als Lukaku 2-0 maakt, haken er toch wat passagiers af. Maar die komen terugrennen als er wederom gejuich klinkt, ditmaal vanwege het doelpunt van invaller Green. "USA! USA! USA!" wordt er gescandeerd op Congonhas. De vertrekhal staat op z'n kop. Een Amerikaan schopt even later uit nijd tegen zijn handbagagekoffertje als de vrije trap van Amerika er net niet in gaat. De minuten verstrijken en eindelijk na 120 minuten opwinding op Congonhas komt de luchthaven weer tot rust.
Bij het eindsignaal van scheidsrechter wordt er langdurig geapplaudisseerd. Ongekend in de over het algemeen gedistingeerde wereld van de internationale reiziger. Maar dit is Brazilië, dit is een prachtig WK . De vlucht van de Braziliaanse maatschappij TAM landt op het vliegveld Santos Dumont van Rio de Janeiro. Zaterdag Super Saturday : eerst Argentinië - België en dan Nederland - Costa Rica. Ik kan niet wachten.