WK 1994: bloed, zweet en tranen

In de aanloop naar het WK voetbal in Brazilië duikt NOS.nl in de historie van het WK. Vandaag een terugblik op het toernooi van 1994, waar Brazilië zijn vierde wereldtitel opeiste en Oranje worstelde met de warmte.

Het wereldkampioenschap van 1994 werd het toernooi van de warmte. De temperaturen in de speelsteden in de Verenigde Staten konden oplopen tot in de veertig graden. De tropische temperaturen waren er mede de oorzaak van dat Ruud Gullit besloot niet af te reizen naar de Verenigde Staten.

Bondscoach Dick Advocaat, die zich pas op het allerlaatste moment wist te kwalificeren voor het WK, stond een aanvallende tactiek voor in de VS. Gullit vond dit geen goed idee vanwege de zware omstandigheden en besloot zich daarop af te melden voor de eindronde.

Comeback in Dallas

Zonder Ruud Gullit wist Nederland zich in een op het oog niet heel zware poule met Marokko, Saudi-Arabië en België te plaatsen voor de achtste finales door een benauwde zege in de laatste groepswedstrijd tegen Marokko. Bryan Roy maakte pas in de slotfase van die wedstrijd het winnende doelpunt.

Oranje kwam ook nog door de achtste finales door een 2-0 zege op Ierland, maar uiteindelijk was Brazilië in de kwartfinale het eindstation. In de smoorhete Cotton Bowl in Dallas kwam Nederland al vroeg op een 2-0 achterstand, maar door goals van Dennis Bergkamp en Aron Winter kwam de ploeg van Advocaat nog terug tot 2-2. Het laatste woord was aan Branco, die een vrije trap langs doelman Ed de Goey kegelde en zo Oranje terug naar huis stuurde.

Nigeriaanse samba en Colombiaanse tranen

Het sambavoetbal kwam in de Verenigde Staten niet van Brazilië, dat met zakelijk voetbal door het toernooi schreed. Wel van Nigeria. De Super Eagles van de Nederlandse trainer Clemens Westerhof wonnen bijvoorbeeld met 3-0 van de latere halvefinalist Bulgarije. In de achtste finale tegen Italië ging het door interne chaos en matige discipline geplaagde Nigeria na verlenging onderuit.

Bij dit WK werden ook twee opmerkelijk records gevestigd in één wedstrijd. De Rus Oleg Salenko scoorde vijf keer tegen Kameroen, dat zelf met Roger Milla de oudste doelpuntenmaker op een WK leverde. De wedstrijd zelf ging trouwens nergens meer om, beide landen waren al uitgeschakeld.

Maar uiteindelijk werd het toernooi overschaduwd door de dood van de Colombiaanse verdediger Andrés Escobar. De verdediger was zo ongelukkig om in de wedstrijd tegen het thuisland in eigen doel te schieten. Na thuiskomst in Medellín werd Escobar doodgeschoten.

Saai Brazilië wereldkampioen

Uiteindelijk zou Brazilië het toernooi in de Verenigde Staten winnen. In de finale stond de zakelijke ploeg van trainer Carlos Alberto Parreira tegenover Italië. Het werd een saaie finale in de Rose Bowl in Pasadena, die in 0-0 eindigde. Voor het eerst in de WK-geschiedenis moesten strafschoppen uitmaken wie zich wereldkampioen mocht noemen.

Roberto Baggio werd in de finale de schlemiel van Italië door de beslissende strafschop over te schieten. En dus won Brazilië, dat als enige niet-Europese land de kwartfinales had gehaald, voor de vierde keer in de geschiedenis de wereldtitel.