Het verdriet van Wozniacki

Door NOS-commentator Mark Brasser

Het contrast had niet veel groter kunnen zijn. Een paar dagen na het verbreken van zijn verloving met Caroline Wozniacki wint de Noord-Ierse golfer Rory McIlroy het prestigieuze toernooi van Wentworth. Wozniacki verliest in de eerste ronde van het al even prestigieuze Roland Garros.

Het is voor het eerst sinds 2007 dat Wozniacki in de Franse hoofdstad al in de eerste ronde verliest. De Belgische Yanina Wickmayer blijkt te sterk. Logisch dat de Deense er op de persconferentie na afloop van haar partij op baan 2 als een dood vogeltje bij zit.

Wozniacki zegt niet veel

Nee. Al te diep ingaan op de reden van de breuk wil ze niet, maar dat het einde van haar relatie haar aangrijpt moge duidelijk zijn. De uitnodigingen voor het huwelijksfeest waren tenslotte de deur al uit. Een huwelijk waar McIlroy toch nog niet klaar voor was.

Ik kijk naar Wozniacki en heb met haar te doen. Ga er maar aanstaan. Een paar dagen nadat je droom in duigen is gevallen, weet je de ogen van de internationale pers op je gericht. En in je forehand is opeens niemand meer geïnteresseerd. Privézaken voeren de boventoon. Of je het nou leuk vindt of niet.

Geforceerde grapjes

Ik ben geen fan van de persoon Wozniacki. Nooit geweest ook. Ik vind dat ze te geforceerd de sympathie van het tennispubliek voor zich probeert te winnen. Haar grapjes waren nooit leuk. Niet spontaan. Hoewel ze er zelf altijd hard om moest lachen.

Die glimlach is nu van haar gezicht verdwenen en het zal wel even duren voordat die weer terugkomt. Zelfs in de stad van de liefde...