Bobbi Eden, het naakte verhaal

Door verslaggever Jeroen Wielaert

Pornoster Bobbi Eden heeft een bijzonder beroep. Vanmiddag presenteerde ze in Amsterdam haar biografie. Het is geen pornoboek, maar het staat wel vol met anekdotes en expertise over de populaire, maar ook hoogst omstreden sector. Het boek is net als haar werk: niets verhullend.

De loopbaan van de Haagse Priscilla Hendrikse, zoals Eden echt heet, begon met wat naaktfoto's in mannenbladen. Later ging ze werken in een webcamhuis, een soort Big Brother met naakte meiden. Daar nam Hendrikse haar artiestennaam aan. In de jaren daarna groeide ze uit tot een internationale pornoster.

Harde wereld

De schrijfster is niet mild in haar oordeel over de industrie. "Het is een harde wereld, zeker voor vrouwen. Niet alleen lichamelijk, geestelijk is het ook heel zwaar. Lichamelijk kun je je afsluiten voor bepaalde dingen, maar geestelijk is het een leerproces."

Humor heeft ze genoeg, getuige haar zelfreflectie: "Mezelf terugzien deed ik niet. Ik haat het zelfs om mezelf terug te zien op beeld. En als ik kijk, dan altijd zonder geluid. Want ik maak soms geluiden die doen denken aan het zeehondencentrum van Pieterburen."

Geen plat boek

Bobbi Eden is voor uitgeverij Nijgh en Van Ditmar een opmerkelijke aanwinst naast auteurs als Arnon Grunberg en Robert Vuijsje. Onder uitgever Vic van de Reijt hielden ze al van een knipoogje. Opvolger Elik Lettinga zet dat voort met een wending naar meer vrouwen in het fonds.

Het werk van Bobbi Eden is beslist onderscheidend. De lezers van het mannenblad Panorama kenden haar al als columniste. Nu is er dus haar levensverhaal, geschreven met zorgvuldige ondersteuning. Het is geen plat boek van een rondborstige vrouw.

Sensuele foto's

Eden was 16 toen ze via een vriendin in contact kwam met een fotograaf uit Houten die sensuele foto's van haar maakte. De reeks naaktfoto's die volgde was onschuldig, maar na een paar maanden voelde ze zich er niet prettig meer bij. Met haar vriendin vroeg ze zich later af hoe ze zo dom hadden kunnen zijn, maar het was ook zo spannend.

"Het onbekende, het provocerende, de grenzen verkennen en het idee hebben dat we mooi genoeg waren om verleidelijk op de foto te gaan, dat voelde prettig. Ik was nog maar zestien, maar voelde me zo veel ouder. En ik voelde me superieur, dat was een goed gevoel." Ze stuurde een paar van de Houtense producties op naar het erotische tijdschrift Penthouse. Het was het begin van een nieuw leven.

Nooit spijt

Wie haar latere werk bekijkt kan zich niet voorstellen dat Bobbi Eden ooit een verlegen meisje was dat stotterde, nagels beet en van een zorgeloos en zonnig leven droomde. Gevraagd naar haar droombaan noemde ze beroepen als advocaat en journalist, omdat het voor een kind niet gangbaar was om de ambitie uit te spreken pornoster te willen worden. Niet doen, is ook haar advies aan vrouwen die hetzelfde voornemen uitspreken.

Desondanks vertelt ze in haar boek dat ze zelden spijt van haar beroepskeuze heeft gehad. "Het heeft me gebracht waar ik nu ben. Ik heb een huis in Los Angeles en een groot appartement in Den Haag, ik heb de liefste man die ik me kan wensen en ons leven is nooit saai. Ik heb de hele wereld afgereisd, in de Playboy en de Penthouse gestaan, en op de covers van ontelbaar veel tijdschriften. Ik heb met de beste regisseurs gewerkt en seks gehad met goddelijk mooie mannen en vrouwen, en daar heb ik ook nog eens heel veel geld mee verdiend."

Eigen verhaal

Het is haar eigen verhaal, geen kritisch exposé over de veelbesproken schaduwkanten, hoewel ze die goed kent. Het is geen verhandeling over de verschillen tussen de zogenaamd goede porno en de schimmige wereld van meisjes die worden uitgebuit.

"Ik kan niet spreken voor de vrouwen die het anders ervaren, over de vrouwenhandel en de gedwongen prostitutie omdat ik daar zelf nooit onderdeel van heb uitgemaakt." Het is verder aan de geïnteresseerde lezer om aan de hand van Bobbi Eden een gang te maken door de hete miljoenenindustrie.