Tranen opgedroogd, WK-klus wacht

Zondag wacht de handbalsters in Rotterdam een lastige laatste opgave om het WK te bereiken. Rusland rolde uit de koker op de slotdag van het EK 2012 in Servië, een toernooi dat Nederland eigenlijk had moeten organiseren.

door Richard van der Made

Het EK in december 2012 zou handbal in Nederland op de kaart zetten en het aantal leden omhoog stuwen. Het bleek ijdele hoop, want bange bestuurders van het noodlijdende Handbal Verbond durfden de financiële risico's niet aan en haakten af. Om het team in totale verbijstering achter te laten.

"Ik snap hier geen ene pannenkoek van. Ongelooflijk", gaf assistent-bondscoach Peter Portengen in onvervalst Amsterdams de gevoelens van de groep weer.

De teruggave van het EK kwam voor de ambitieuze speelsters aan als een tweede mokerslag. Het moment was laat (juni), kwam voor de groep totaal onverwacht en sijpelde naar buiten luttele dagen na de dramatische uitschakeling voor de Spelen van Londen.

Op het OKT eind mei in Guadalajara gooiden Kroatië en thuisland Spanje het samen op een akkoordje. Oranje miste de Olympische Spelen op een doelpunt.

Verdriet en woede

Verdriet en woede vochten wekenlang om voorrang. Ervaren speelsters als Diane Lamein, Pearl van der Wissel en Joyce Hilster haakten zwaar aangeslagen af. Het EK zou, net als de vijfde plaats op het WK in Sint-Petersburg in 2005, vast een hoogtepunt geweest zijn voor dit gelouterde drietal, maar spelen voor Oranje eindigde nu met een geweldige anti-climax.

Toen alle tranen waren opgedroogd, kroop de vernieuwde selectie van bondscoach Henk Groener bij elkaar. Alle frustraties werden nog een keer uitgeschreeuwd en zo verwerkte de groep in besloten kring de twee grootste klappen in de historie van het Nederlandse handbal.

Rusland grootmacht

Dat teleurstellingen een team sterker kunnen maken, is vaak bewezen. De revanchegevoelens, de boosheid op de bond, de energie die dan los komt. Het is logisch, begrijpelijk en ook goed. Maar het gaat in topsport altijd om winnen.

Nederland moet in twee wedstrijden van zestig minuten beter zijn dan Rusland. Want als je in handbal beter bent, win je. Eerst thuis een goede uitgangspositie neerzetten en het dan afmaken in Rostov-aan-de-Don.

Rusland is echter een grootmacht in het mondiale handbal dat zich deze eeuw al vier maal tot wereldkampioen (2001, 2005, 2007 en 2009) liet kronen. Het zal voor het jonge Oranje dus een hels karwei worden om het WK, ook weer in Servië, eind dit jaar te bereiken.

Niets is onmogelijk

Uiteraard is niets onmogelijk. "Als we een kans hebben tegen Rusland is het nu", roepen speelsters in koor. De prestaties na 2009 geven de Nederlandse handbalsters gelijk.

Op het EK van Zweden in 2010 eindigden de Russinnen teleurstellend zevende, terwijl Nederland achtste werd. Een jaar later op het WK in Brazilië verloor een zwak Nederland in de groepsfase van Rusland, maar met een zesde plaats was dat land zijn wereldtitel kwijt. Dat Rusland momenteel geen leidende rol speelt, werd op het EK van 2012 opnieuw duidelijk. De ploeg finishte weer als zesde en de kritiek was niet mals.

De selectie van Rusland is, net als die van Nederland, flink verjongd. Beide landen spelen ook vanuit een gesloten 6:0 dekking. Maar daarmee zijn de overeenkomsten verteld.

Twee stijlen

Handballiefhebbers kunnen zondag een botsing van twee stijlen tegemoet zien. Rusland speelt op kracht, heeft veel lengte in de fysiek sterke opbouwrij en handbalt zonder ingewikkelde aanvalspatronen.

De wapens van Nederland zijn vooral snelheid en het team. "Daar kunnen we ons voordeel mee doen", zegt cirkelspeelster Dannick Snelder. Russische handbalsters lijken soms net robots die vaak als individuen opereren. Opdrachten worden uitgevoerd zoals de bondscoach het eist. Zonder franje en vooral zonder emotie speelt Rusland op de automatische piloot zijn wedstrijden.

Een totaal andere sportbeleving dan die van Oranje waar ieder doelpunt in principe wordt gevierd. En nog een verschil; als de Russische coach boos is, treedt hij op. Niet zelden krijgen speelsters onder uit de zak, waarbij de hele zaal kan 'meegenieten'.

Die handelswijze staat weer haaks op de opvattingen van Henk Groener. Onze bondscoach analyseert rustig, laat sporters wel in hun waarde en is daarmee net als zijn Russische collega helemaal zichzelf.

Kans op een stunt

Als de speelsters in Rotterdam ook zichzelf zijn, is er zeker kans op een stunt. Want dat zou het zijn. De energie en woede uit de teleurstellingen van 2012 zullen door een ongetwijfeld gretig Oranje op een positieve manier moeten worden omgezet.

Als Nederland zijn eigen spel speelt en vanuit een agressieve dekking snelle breaks kan lopen, is het zeker mogelijk het huidige team van Rusland te kloppen.