Abdicatie

Koningin Beatrix tekent de Akte van Abdicatie in de Mozeszaal van het Koninklijk Paleis. Vooraf neemt ze voor de laatste keer als koningin het woord, waarna de directeur van het Kabinet der Koningin de akte in zijn geheel voorleest.

Zodra Beatrix haar handtekening heeft gezet, is Willem-Alexander automatisch koning. Hij ondertekent de akte, gevolgd door zijn echtgenote Máxima. Daarna tekenen de overige getuigen de Akte. Dit zijn de voorzitters van de Eerste en Tweede Kamer, de ministers van het Koninkrijk, de vice-president van de Raad van State, de leden van de deputaties uit Aruba, Curaçao en Sint Maarten, de Commissaris van de Koning in de provincie Noord-Holland, de burgemeester van Amsterdam en de directeur van het Kabinet van de Koning.

Beatrix is vanaf dit moment Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Beatrix der Nederlanden. Prinses Amalia is als eerste in de lijn van troonopvolging de Prinses van Oranje. Zij is ook aanwezig bij de ceremonie, samen met haar zussen en andere leden van het Koningshuis.

Twee keer eerder werd in de Mozeszaal de Akte van Abdicatie getekend: door Wilhelmina in 1948 en door Juliana in 1980. De eerste Nederlandse abdicatie, die van Willem I, vond plaats in de troonzaal van Paleis Het Loo in Apeldoorn in 1840. De akte blijft eigendom van de koninklijke familie, maar wordt uiteindelijk bewaard in het Nationaal Archief. Na de inhuldiging zal de akte tentoongesteld worden in de Nieuwe Kerk.

Bijbels

De zaal waar de akte wordt getekend, heette vroeger de Vroedschapskamer. Toen het paleis nog stadhuis van Amsterdam was, kwam hier de vroedschap bijeenkwam. Die raad van burgers hielp de vier burgemeesters bij belangrijke beslissingen.

De ruimte wordt nu Mozeszaal genoemd vanwege het enorme schilderij aan de binnenmuur, waarop te zien is hoe Mozes zeventig oudsten aanstelt om hem te helpen het volk Israël te leiden. De heren van de vroedschap zagen zichzelf ongetwijfeld weerspiegeld in het Bijbelse tafereel. In de zaal hangt ook een werk van Govert Flink van Salamo die om wijsheid vraagt.

Het Mozes-schilderij werd in 1737 gemaakt door Jacob de Wit. Hij was blijkbaar zo trots op de opdracht dat hij twee zelfportretjes in het werk verstopte. Hij vervaardigde ook de trompe-l'oeils in de zaal: dertien schilderijen drie sprekend op marmeren beeldhouwwerken lijken. Deze manier van werken staat bekend als grisaille (grauwtekening), maar doordat De Wit er een meester in was, worden ze ook wel witjes genoemd.