De kiezer: Jacob, anti-abortusactivist
Door Eelco Bosch van Rosenthal
Jacob Burow is 29. We ontmoeten elkaar op de campus in Boulder, een universiteitsstadje in Colorado waar studenten op dat moment driftig werken aan de registratie van kiezers.
Een hoge opkomst onder jonge kiezers was vier jaar geleden een belangrijke reden voor Obama's winst in deze swing state. Dat kunstje wil hij graag herhalen.
Maar op Jacob hoeft hij niet te rekenen.
Abortus
Jacobs uiterlijk - strak shirt, zonnebril in het haar, hippig baardje - zet me op het verkeerde been. Hij blijkt geen Obama-fan. Bovendien studeert Jacob hier niet. Hij is uit Wichita gekomen, een stad in de oerconservatieve buurstaat Kansas, om studenten de waarheid te vertellen over abortus.
Dat gebeurt via een bocht. Wie in Amerika wel eens bij grote politieke bijeenkomsten komt, zoals conventies, kent de borden van geaborteerde foetussen waarmee de pro-life-beweging doorgaans luidkeels demonstreert. Niet zelden ontaardt zo'n demonstratie in een scheldpartij tussen voor- en tegenstanders van abortus, waarbij de eerste groep boos zijn afschuw uitspreekt over de bloederige foto's en het debat gestaakt is voordat het überhaupt begonnen kon worden.
Improductief, zegt Jacob. Een paar meter verderop spreken zijn collega's studenten aan: wat weten zij van het abortusdebat, wat vinden zij? Laten we vooral met elkaar in dialoog gaan. Er hangen foto's van baby's, maar nergens zien we bloederige foetussen.
De website van de organisatie waar Jacob voor werkt (Justice for All) doet vermoeden dat deze organisatie vooral bruggen wil bouwen, de abortusdiscussie van zijn gif wil ontdoen.
Maar Jacob is hier niet om compromissen te sluiten. "Ik was een fan van Rick Santorum. Hij was de enige serieuze pro-life-kandidaat die meende wat hij erover zei. Op dit moment zit ik vast between a rock and a hard place." Romney is de rots en thuisblijven is de hard place.
Sociaal-conservatief
Of er iets is dat hem wél bevalt aan Obama. Zijn gezin misschien - het zou een sociaal-conservatief als Jacob kunnen aanspreken dat Obama al twintig jaar met dezelfde vrouw getrouwd is, met wie hij twee dochters heeft opgevoed. Maar dat telt niet.
"Ik weet niet eens of hij wel een christen is. Ja, hij zegt van wel. Maar iemand die zo fanatiek een pro-abortusbeleid voert, iemand die een zorgwet bedenkt waarbij immorele medische ingrepen met overheidssteun worden uitgevoerd, bij zo iemand is het moeilijk voorstelbaar dat hij God dient."
Als hij geen christen is, wat is hij dan? "Misschien wel een moslim. Obama is vreemd, dat weten we allemaal. In zijn jonge jaren, vooral tijdens zijn studententijd, is hij enorm beïnvloed door communisten. Dat is bekend en die communistische agenda is hij nu non-stop aan het promoten."
Barmhartigheid: valt Obamacare onder die noemer? "Natuurlijk moeten we voor elkaar zorgen. Maar behalve christen ben ik ook een fiscaal-conservatief. We hebben geen overheid nodig om voor elkaar te zorgen. Ik zie niet hoe het economisch efficiënt is om mijn geld van me af te pakken en het aan anderen te geven, terwijl ik dat net zo goed zelf kan doen. Dát is barmhartigheid."
Uiteindelijk doet het er niet toe wat voor geloof een president heeft, zegt Jacob enigszins tot mijn verrassing. "Voor mijn part is hij wel een moslim, of een hindoe. Het gaat om zijn beleid. En dat van Obama is niet christelijk."
Foetussen op straat
Terwijl Jacob me een folder in handen drukt, vertel ik hem dat ik verbaasd ben door de manier waarop zijn organisatie de dialoog zoekt. Het is anders dan ik - zeker in verkiezingstijd - van de pro-life-beweging gewend ben.
Nergens zie ik geaborteerde foetussen op uitklapformaat, foto's die ik nogal ongepast zeg te vinden in het straatbeeld.
Jacobs blik wijst me terecht: als je ze ongepast vindt in het straatbeeld, waarom vind je ze dan niet ongepast op een operatietafel? Die foto's hebben we heus wel, zegt Jacob. "Het is de enige manier om mensen wakker te schudden. Ga maar naar pagina 6 van de folder."