Podcast 'De Blankenberge Tapes' gaat internationaal

Na groot succes in Nederland lijkt de podcast De Blankenberge Tapes ook internationaal aan een doorbraak begonnen. De Britse versie staat onder de titel The Margate Murders sinds 3 oktober online en wordt door de krant The Guardian aangeprezen als een "gevaarlijk bingeable, niet echt gebeurd misdaaddrama". Een Duitse versie is in de maak en ook Noorwegen, Finland en zelfs Netflix hebben interesse, bevestigde maker Pascal van Hulst in Met het Oog op Morgen.

De Blankenberge Tapes, (2019) gaat over een moord op een 27-jarige vrouw die een link met een tien jaar eerder gepleegde moord blijkt te hebben. Het verhaal is fictie maar de acteurs die de karakters spelen doen dat op zo'n natuurlijke manier dat het lijkt alsof je naar een documentaire over een echt gebeurd misdaaddrama luistert.

"Ze maken hun zinnen niet af, ze hakkelen, ze moeten zoeken naar zinnen omdat we ze laten improviseren", zei Van Hulst. Luisteraars dachten daardoor dat ze naar true crime luisterden. "Er waren mensen die zich flink gepiepeld voelden. Die zeiden: 'Als ik had geweten dat het fictie was, had ik niet geluisterd'."

Britse aanpak

Voor de Britse versie is voor dezelfde aanpak gekozen, maar niet voor de locatie Blankenberge, maar voor de Britse badplaats Margate. En dan met bekende acteurs, zoals Joanne Froggatt uit Downton Abbey en Sheridan Smith, in Nederland onder meer bekend van The Royle Family. Voor Van Hulst en zijn collegapodcastmaker Tom Hofland hoefde dat laatste niet.

"Sterker nog, het lijkt me heel leuk om dit soort series te maken met helemaal geen bekende acteurs of zelfs niet eens acteurs", zei Van Hulst. "Het is een beetje alsof we hier, ik noem maar iemand, Georgina Verbaan in een podcast doen. Dan hoor je toch meteen haar stem. Je weet wie het is. Het leidt misschien niet af maar je wordt er toch aan herinnerd de hele tijd."

Speeltuin

De Britse acteurs konden goed uit de voeten met de werkwijze waarin ze zelf moesten improviseren. "Het was echt een grote speeltuin voor ze, merkte ik. Want je kan volledig je eigen taal inzetten. Je gebruikt dingen uit je eigen leven. Als we ze vroegen om bijvoorbeeld te beschrijven hoe het was om in Margate op te groeien, op dat pleintje voor hun huis, dan hoefden ze niet een plein te verzinnen, maar konden ze een plein uit de eigen jeugd nemen."