Zwoegende Castrillo schrijft geschiedenis in Vuelta en eert overleden oprichter
Pablo Castrillo heeft geschiedenis geschreven. Uitgerekend op de dag dat oprichter Manolo Azcona van de voorlopers van zijn ploeg Kern Pharma overleed, won de 23-jarige Spanjaard de twaalfde etappe in de Vuelta.
De ritzege is de eerste voor zijn ploeg in een grote ronde, voor Castrillo is het zelfs de eerste profzege.
Castrillo ontsnapte op de slotklim uit een kopgroep van tien en hield op de top nog net stand tegen de snel naderende Max Poole. De jonge Brit, gisteren al derde, moest nu genoegen nemen met plek twee.
De klassementsrenners hielden zich met het oog op de zware bergritten in de komende dagen vandaag koest.
Uitnodiging
Castrillo begon de etappe op de eerste rij bij de start met een minuut stilte voor de overleden oprichter van zijn ploeg en reed de etappe met een zwarte rouwband.
Ook Marc Soler en Oscar Rodríguez reden ooit in de opleidingsploeg van Azkano en deden mee aan het eerbetoon. Die drie zouden we later terugzien in de vlucht van de dag.
Net als de afgelopen twee dagen nodigde het parcours van de etappe uit tot aanvallen. Het profiel van de rit tussen Ourense en de Montaña de Manzaneda vertoonde veel gelijkenissen met een kartelzaag, maar alleen op de slotklim naar het skioord Manzaneda lagen bergpunten voor het oprapen.
Met 137,5 kilometer was het ook de kortste rit van deze Vuelta. Wie mee wilde doen om de dagzege, moest er dus vroeg bij zijn. Na 20 kilometer werd de vlucht van de dag gevormd, toen negen renners zich wisten los te maken.
Drie van hen zagen we ook gisteren al in de aanval: Soler (UAE-Emirates), Carlos Verona (Lidl-Trek) en Poole (DSM-firmenich-PostNL).
En ook hun metgezellen Castrillo (Kern Pharma), Rodríguez (Ineos), Mauri Vansevenant (T-Rex-QuickStep), Mauro Schmid (Jayco-AlUla), Louis Meintjes (Intermarché-Wanty) en Harold Tejada (Astana) zagen we deze Vuelta al vaker in de aanval.
Achter de negen vluchters bleef het nog een tijdje onrustig, maar alleen Ecuadoriaans kampioen Jhonatan Narvaéz (Ineos) - gisteren nog vierde - wist het gat naar de kopgroep te dichten.
Vrijgeleide
In het peloton liet de ploeg van rodetruidrager Ben O'Connor het verschil met de kopgroep vervolgens snel oplopen, maar dat deden ze wel iets subtieler dan gisteren.
In de woensdagrit probeerde de renners van Decathlon-AG2R verdere vluchtpogingen te voorkomen door de weg met de bijna voltallige ploeg te blokkeren.
Concurrent Richard Carapaz werd daarbij zelfs van de weg geduwd, reden voor de wedstrijdjury om sancties op te leggen. Drie renners en een ploegleider kregen daarbij een gele kaart.
Vooralsnog is dat slechts een waarschuwing: vanaf volgend jaar wil de UCI een kaartensysteem invoeren waarbij twee gele kaarten in koers uitsluiting en een schorsing kan opleveren.
Nu gaat het nog om een test, waarbij de status van de gele prent onduidelijk is. Routinier Thomas De Gendt, bezig aan zijn laatste Vuelta, gaf er een vrolijke draai aan.
Leider O'Connor kon er niet om lachen en riep de jury met een bericht op X ter verantwoording. Dat bleek ook niet de juiste weg te zijn, want later op de avond verwijderde hij zijn X-account.
Van Aert bij de dokter
Over de vrijgeleide voor de tien koplopers was vandaag weinig te doen. Met de Colombiaan Tejada als best geklasseerde renner op 17.32 van O'Connor was er ook weinig te vrezen, zelfs toen de voorsprong opliep tot boven de tien minuten.
In het peloton zagen we intussen een van de hoofdrolspelers van deze Vuelta bij de koersdokter, maar navraag leerde dat hij slechts een pleister wilde om een litteken te beschermen tegen de zon.
Zowel in de kopgroep als in het peloton was het wachten op de slotklim naar Manzaneda, een onregelmatige klim van 15,4 kilometer, waarvan het venijn in de staart zit met twee kilometers van acht procent en hoger.
Strijd op twee fronten
De strijd om de ritzege liet niet lang op zich wachten. Na amper een kilometer van de slotklim opende Soler de aanval op een licht oplopend stuk, maar hij werd gecounterd door landgenoot Verona.
Dat was het begin van de Spaanse vete: toen Verona eenmaal ingerekend was door de inspanningen van Soler, ging Castrillo in de aanval. De tegenaanval van Soler en Rodríguez werd dan weer geneutraliseerd door Verona.
Castrillo had een uitstekende dag en reed een halve minuut weg bij zijn achtervolgers. De weggereden Zwitsers kampioen Schmid leek tussen wal en schip te vallen, maar kwam meter voor meter toch dichter bij de Spanjaard.
Toen de laatste twee steile kilometers begonnen had Schmid echter gezelschap gekregen van Poole, Narváez en Soler. De zwoegende en puffende koploper Castrillo had nog altijd een kleine halve minuut voorsprong.
En dat bleek genoeg om Poole nipt voor te blijven. Soler eindigde als derde.