Waterpoloër Spijker blij met acceptatie na coming-out: 'In voetbal ook mogelijk'
Waterpolo-keeper Jelto Spijker keept op het hoogste niveau in de Duitse waterpolo-competitie. De 24-jarige international had een paar jaar geleden zijn coming-out. In het begin was dat niet makkelijk, maar gaandeweg kwam de acceptatie. "Het blijkt dat ik er bijna geen hinder van ervaar. Ik geloof dat dit ook in het voetbal mogelijk is."
Spijker besloot op zijn zeventiende om open over zijn homoseksualiteit te zijn. Het bleek een grote stap, misschien iets te groot op dat moment vertelt hij in een nieuwe aflevering van de NOS-podcast De Schaduwspits.
"Nadat ik uit de kast was gekomen, heb ik de stap naar het hoogste niveau gemaakt. Ik voelde op dat moment best wel veel druk, omdat ik de enige was op dat niveau binnen het waterpolo. Het voelde alsof ik met alles wat ik deed de gehele lhbti-gemeenschap representeerde."
Hij voelde zich een rolmodel tegen wil en dank. "Die druk heeft me eronder gekregen. Ik ben toen bij Oranje gestopt en wilde zelfs helemaal met waterpolo stoppen. Het wereldje is vrij klein. Het maakt uit hoe andere mensen naar je kijken. En ik was de enige."
Machowereld
Waar Spijker ook last van had, was de kleedkamerhumor. Zeker in een machowereld als het waterpolo.
"Ik wilde niet moeilijk doen of mezelf kwetsbaar maken. Dus ik accepteerde alles, maakte zelf ook grappen om het bespreekbaar te maken. Daarin ben ik mezelf een beetje kwijtgeraakt. Want veel opmerkingen deden me meer dan ik op dat moment wilde toegeven."
De covid-uitbraak bleek voor Spijkers sportcarrière de redding. Hij miste het waterpolo meer dan hij vooraf had gedacht en toen het weer mocht, wisselde hij van club, kwam terug bij Oranje en vond een manier om zijn 'ambassadeurschap voor homo-acceptatie' te relativeren. Hij hoefde geen strijder voor homorechten te zijn. Hij kon ook gewoon 'alleen maar' waterpoloën.
"Het feit dat ik mezelf die keuze gunde, maakte dat die druk voor een groot deel wegviel."
Ook liet hij het stempel 'homo' los, want hij was meer dan dat. "Ik ben een waterpolo-speler, ik ben homo, maar ik ben ook een persoon. En die drie dingen, die moet je op een gegeven moment zien met elkaar in balans te krijgen."
Doodzonde
Dankzij die zelfreflectie speelt hij nu nog steeds op het hoogste niveau. Maar het had ook anders kunnen gaan. "Waarom ik hier graag aan mee wil werken, is om ook te laten zien hoeveel talent er verloren kan gaan als iemand zich niet op z'n plek voelt. Dat is gewoon doodzonde voor elke sport, denk ik."
Wat kan het voetbal volgens hem leren van het waterpolo?
"Nou, vergeet vooral niet dat het uiteindelijk gaat om spelers. Op het moment dat je die spelers verliest, dan verlies je dus ook een stuk van het voetbal. Dat alleen al lijkt me de noodzaak om hier iets aan te doen. En aan de andere kant: weet wat je uit wil stralen als KNVB of voetbalclub zijnde. Durf je te profileren. Durf te zeggen: wij staan voor al onze leden."
Vrijdag is de verwachting dat in Duitsland een aantal Europese profvoetballers uit de kast komt. Dat zou een doorbraak kunnen zijn in het internationale mannenvoetbal.
Zelf voelt Spijker zich in zijn sport voldoende gezien. "Ik heb een interview gedaan over homo-acceptatie voor het grootste waterpoloblad van Nederland. Wat dat betreft voel ik me wel redelijk gesteund."
Gesprek
Maar voor de Nederlandse zwembond KNZB heeft hij nog wel een tip.
"Nadat ik uit de kast was gekomen, zijn ze nooit naar me toe gekomen om te vragen hoe dit voor mij was. Of waar ik tegen aanliep. Dat zou mij verstandig lijken. Zeker als iemand de eerste is en later afhaakt bij Oranje. Dan is het toch logisch om te vragen naar wat er gebeurd is? Ik sta nog steeds open voor zo'n gesprek."
