Buijs na volleybalvrije zomer terug bij Oranje: 'Ik was uitgelubberd elastiekje'

• Anne van Eijk

  redacteur NOS Sport

"Elke keer datzelfde riedeltje: trainen, krachttrainen, wedstrijd spelen, wéér die warming-up, wéér die kniebeschermers... En dat twaalf maanden per jaar." Anne Buijs was er even klaar mee. Ze besloot vorig jaar niet aan te sluiten bij het Nederlands team en laste een volleybalvrije zomer in.

"Het volleybal zat me echt even heel hoog en ik zat sowieso niet zo lekker in mijn vel", vertelt de 32-jarige Buijs een jaar later, als ze wél weer het Oranje-tenue aan heeft. "Depressief is een te zwaar stempel, maar ik was gewoon een beetje down. Ik had niet zoveel energie, niet zoveel zin in dingen."

"Ik was een elastiekje waar de rek een beetje uit was, ik was uitgelubberd."

Volgens Buijs was dat bijna onvermijdelijk, met een overvolle kalender als die van het volleybal. "Het is mooi als het niet gebeurt, maar het is ook niet raar als het wel gebeurt."

Aanvoerderschap

Vooral het WK in eigen land van twee jaar geleden heeft Buijs veel energie gekost, laat ze weten. Ze was tijdens dat WK aanvoerder. "Dat vond ik achteraf best wel een zware taak."

"Het team en de coach (destijds Avital Selinger, red.) zaten niet helemaal op één lijn met een aantal dingen", legt ze uit. "Dat probeerde ik dan als aanvoerder een beetje te managen, maar dat vond ik wel lastig. Je wil het team steunen en er voor iedereen zijn, maar de coach is de baas en zet de lijnen uit."

Na het WK stapte Selinger op en werd Felix Koslowski de nieuwe bondscoach. Bij Buijs was de motivatie echter even niet meer aanwezig om elke dag "volle bak" voor het volleybal te gaan. "Als je maar mee blijft gaan in de stroom zonder dat je er echt van geniet, is dat zonde."

Dus stapte Buijs er voor drie maanden tussenuit en dat was naar eigen zeggen op tijd. "Want ik ben mijn liefde voor het volleybal niet verloren." Ze bracht veel tijd door met familie, die ze tijdens haar volleybalcarrière weinig ziet, bezocht Roland Garros, ging windsurfen en deed een poging haar motorrijbewijs te halen, wat overigens niet lukte omdat daar de pauze net te kort voor was.

Sereen gevoel

De zomer zonder volleybalverplichtingen heeft haar zowel mentaal als fysiek goed gedaan. "Ik heb weer een nieuw elastiekje", vertelt ze.

"Ik voelde me sereen in die vrije maanden. En ik merkte dat ik geen pijn meer had aan mijn achillespezen, knieën, rechterschouder en nek", somt ze op. "Die pijntjes waren een soort van chronisch geworden. De eerste stapjes uit bed deden altijd pijn, vanwege mijn achillespezen."

De chronisch lijkende pijntjes bleken dus "semi-chronisch" en dat was voor Buijs wel een geruststelling. "Ik heb nu wel weer wat pijntjes links en rechts, maar niet meer die 'chronische' van hiervoor."

De kriebel om weer aan te sluiten bij het Nederlands team kwam na drie maanden rust ook weer terug. "Ik heb ook gezien hoe leuk ze het hebben gedaan afgelopen zomer", doelt ze onder andere op de knappe bronzen EK-medaille. "En de Olympische Spelen staan voor de deur. We staan er goed voor, dus ik lijk wel gek als ik niet ga meedoen."

Eén nadeel: met de Nations League, en het belang daarvan richting de Spelen, voor de deur, is het serene gevoel bij Buijs niet meer helemaal aanwezig. "Ik voel toch een beetje spanning om weer voor het Nederlands team uit de komen."