Rotonde zat marathonloopster Deelstra dwars: 'Had in Parijs willen stoppen'

"Lopen was mijn leven", zegt Andrea Deelstra als ze vertelt over haar marathoncarrière, die ze twee weken geleden plots beëindigde. "Het gaat gewoon niet meer, anders loop ik mezelf de vernieling in."

Het plan om dit jaar te stoppen, bekent Deelstra al langer te hebben gehad. "Maar dan wel in Parijs", zegt de 38-jarige atlete.

Stoppen op 11 augustus, na haar derde olympische marathon. Moe van de 42 kilometer en 195 meter door de Franse hoofdstad. Voldaan, want eindelijk zou de droom die ze al sinds haar tiende had komende zomer in vervulling gaan.

"Dat ga ik ook doen", had ze op haar tiende, kijkend naar een marathon op televisie, gezegd. "Ik had nog nooit hardgelopen, zat op turnen", kijkt ze terug in Langs de Lijn en Omstreken.

Pas na haar studie begon ze met serieus trainen, onder begeleiding van voormalig atleet Bram Wassenaar. "Ik was 21 toen ik me bij hem meldde. Hij vroeg naar mijn trainingservaring. Die had ik nauwelijks. Hij maakte een plan en zei dat ik er op mijn 27ste klaar voor zou zijn. Dat plan heb ik gevolgd en op mijn 27ste zei ik: 'Nu is het tijd!'."

Deelstra behaalde NK-goud op de marathon (2013), de halve marathon (2012 en 2018), de steeplechase (2007 en 2010) en de lange cross (2017, 2018). In 2015 werd Deelstra vijfde in de prestigieuze marathon van Berlijn in 2.26.46, destijds goed voor de vierde Nederlandse tijd.

Zonder wandelen top tien

Maar het summum moest en zou er komen op het hoogste podium. Bij haar eerste olympische deelname werd ze bevangen door de hitte van Rio de Janeiro. Drie jaar geleden lukte het in Tokio ook niet. Pijn dwong Deelstra meermaals te stoppen of te wandelen. Ze eindigde met pijn en moeite als 44ste, maar op haar eigen klokje zag ze hoe goed ze had kunnen lopen.

"Zoals hardlopers dat vaak doen zette ik mijn klokje stil als ik stil stond of wandelde. Als ik door had kunnen lopen, was ik ruimschoots binnen de top tien geëindigd."

Komende zomer, op haar 39ste, moest het bewijs komen dat haar eigen waarneming klopte. "Ik wilde in Parijs zo graag laten zien wat ik in Tokio al had willen doen: dat ik in de top tien van de wereld thuis hoor."

En het kon, leerde Deelstra van persoonlijke records die ze afgelopen zomer liep op kortere afstanden. "Bizar, op mijn leeftijd. Maar daarna keerden oude blessures terug. Mijn hele linkerkant was het probleem, eerst mijn been, daarna ook mijn heup."

Met aangepaste trainingen ging de marathonloopster onverschrokken door met haar voorbereidingen om zich te kwalificeren voor de Spelen. Dat moest, op 18 februari, gebeuren in Sevilla.

Rotonde

"Met een uitgerust lijf en in de beste vorm ooit. Ik dacht echt dat ik geen last van mijn blessures zou krijgen. Maar na zes kilometer, bij de eerste rotonde, voelde ik het al." Het parcours liep linksom de rotonde, precies wat haar lichaam niet kon hebben.

"Als ik zelf mijn 'parkoertje' uit mag zetten, had ik kneiterhard gelopen. In trainingen meed ik rotondes. Lekker rechtsom, rechtdoor. Geen schuine wegen."

In Zuid-Spanje ging het niet alleen maar rechtdoor en rechtsaf. En dus kwam de pijn terug. Twaalf kilometer na de bewuste rotonde stapte Deelstra uit. Voor het laatst. Nooit meer een marathon, weet de in de Groningse provincie geboren hardloopster zeker.

"Als ik marathons loop, wil ik bij de besten horen. Dat kan niet meer. Nu ga ik dingen doen die ik leuk vind. Dat zegt natuurlijk niet dat ik stop met lopen. Openwaterzemmen lijkt me ook leuk. Maar dan wel dingen die ik nog kan winnen", besluit Deelstra.