De Utrechtse jeugd van jarige Van Hanegem (80): 'Zag direct dat hij kon voetballen'

• Ronald van Dam

  redacteur en commentator NOS Sport

Willem van Hanegem is vandaag 80 jaar geworden. Generatiegenoot en oud-voetballer Joop van Maurik groeide op met het voetbalicoon en denkt met veel plezier terug aan hun jeugd. Als kinderen speelden ze samen in een Utrechts speeltuinelftal.

"Een van ons van twee werd bij het maken van de teams altijd als eerste gekozen. Willem en ik zaten nooit bij elkaar, we moesten altijd tegen elkaar", herinnert voormalig FC Utrecht-aanvaller Van Maurik zich.

"Elke zondag speelden we urenlang en de verliezers trakteerden dan de winnaars op flesjes gazeuse limonade van 20 cent."

De 80ste verjaardag van De Kromme wordt groots gevierd. "Ja, ik heb het gelezen. Op 26 februari met een speciale avond in de Doelen en je moet entree betalen", zegt de 78-jarige ras-Utrechter Van Maurik.

"Nee, ze hebben me geen uitnodiging gestuurd. Maar Willem kwam wel langs toen in 2018 het boek 'Oorlog in de 16', over het succes van het Utrechtse voetbal, hier werd gepresenteerd."

'Hier' is buurtcafé Engelenburgh in de Utrechtse wijk Hoograven, dat de voormalige spits en publiekslieveling van FC Utrecht tijdens en na zijn profcarrière bestierde. In 2020 sloot hij de kroeg, die nog altijd dienst doet als tweede huiskamer voor Van Maurik, maar inmiddels verdacht veel weg heeft van een permanente opslagplaats voor de vrijmarkt.

Geen praatjesmaker

"Wedstrijdfit" is oud-speler van Velox, Holland Sport, HVC, FC Utrecht en FC Amsterdam niet meer. "Vocht achter mijn longen. Dikke kuiten. Een kankergezwel op mijn eikel. Vorig jaar lag ik ineens op de IC met een gesprongen maagzweer. En dan vergeet ik nog even die onregelmatige hartslag", somt hij de fysieke tegenslag van de laatste jaren op.

Toch is de uit schokbeton gehouwen kopsterke spits die in zijn beste jaren menig kopduel uitvocht met de mannetjesputters in de eredivisie, nog gemakkelijk in hem te herkennen. Met alle plezier praat hij over zijn voormalige stad- en clubgenoot Van Hanegem, die Van Maurik leerde kennen bij een groep jongens die vaak in een speeltuin aan de Mariaplaats in het centrum van Utrecht voetbalde.

"Ik zag meteen dat hij het wel aardig kon. Willem was een rustige gozer. Hij was geen praatjesmaker of iemand die voorop liep. Behalve als hij in het veld stond."

Omkleden deden de jongens van het speeltuinelftal in de Walsteeg, in de keuken van de familie Van Maurik, waar een alkoof aan vastzat, een soort uit de kluiten gewassen bedstee. "Mijn vader gooide er na een dagje in de bouw zijn was ook gewoon bij. Gordijn dicht en je zag er niets meer van."

"Die alkoof deed ook dienst als een soort clubhuis. Als mijn ouders op vakantie waren, zaten we daar te toepen. Of we pakten mijn windbuks en gingen schieten op de roosters die er zaten. Een jaar of vijftien, zestien waren we toen."

Politie

Niet iedereen was gecharmeerd van het ontluikende Utrechtse voetbaltalent. Van Maurik: "De notabelen die rond de speeltuin woonden, vonden het helemaal niets dat wij hun zondagsrust verstoorden. Die stuurden dan de politie op ons af, maar we hadden een perfecte vluchtroute via een boom die bij ons in de tuin eindigde."

Hun volgende voetbalhoofdstuk waren de twee seizoenen die ze bij Velox in de eerste klasse speelden. Volgens Van Maurik speelde Van Hanegem toen al zeer bekeken.

"Willem kon je een goede bal op je kop geven. Net als Wim Adelaar trouwens. Zo heb ik mijn reputatie als kopsterke spits opgebouwd. Ik kon best aardig voetballen, maar vanaf toen werd er iets anders van me geëist."

Een van de opzienbarendste wedstrijden die Van Maurik en Van Hanegem samenspeelden, was de op 19 april 1965 met 1-0 verloren derby tegen stadgenoot Elinkwijk, waardoor Velox promotie naar de eredivisie misliep.

Met enige hulp komen de beelden bij Van Maurik weer boven: "Het was in de Galgenwaard. Wij waren veel beter, deden niets anders dan aanvallen. Lat, paal, net naast en Willem kopte op de vuisten van hun uitblinkende keeper Nico de Bree. Zij hadden één uitval. Ton Nieuwenhuys scoorde uit een voorzet."

Toen Van Hanegem na twee jaar Velox overstapte naar het Rotterdamse Xerxes, verwaterde langzaam hun contact.

"Als we elkaar in de eredivisie voor een wedstrijd tegenkwamen, hij bij Feyenoord en later AZ, ik bij FC Utrecht, dan maakten we even een praatje. Verder vergrijst zoiets. Het is jammer dat ik bij Utrecht weg was toen hij daar in 1979 kwam spelen. Dat was de schuld van trainer Han Berger, die wilde mij niet meer."

100 worden

Of Van Maurik nog wat tegen de jubilaris wil zeggen? "Ik vind het leuk dat ik met hem heb gespeeld en dat nog kan vertellen. Verder hoop ik dat Willem 100 wordt. Maar dat hoop ik zelf ook te worden. Want ja, ze vallen tegenwoordig bij bosjes om."