Martine en Marieke moesten borstenfoto's opsturen aan hun verzekeraar
Twee jaar geleden krijgt lerares Nederlands Martine van de Merwe borstkanker. Beide borsten worden geamputeerd: "Dat was heel heftig." Voor een borstreconstructie met lichaamseigen weefsel gaat ze naar het UZ Gent in België, vanwege de grote expertise en kortere wachttijd. Na een eerste reconstructie in juni 2023 wordt een vervolgoperatie gepland vanwege onder meer pijnklachten en een littekencorrectie.
Half oktober krijgt ze een brief van haar verzekeraar Zorgzaam, onderdeel van VGZ. Die vraagt om "foto's van uw borsten. Genomen van beide zijkanten en uw voorzijde." Die vraag mag een zorgverzekeraar niet meer stellen, maar toch gebeurt dat nog geregeld, blijkt uit onderzoek van de NOS.
"Ik heb er echt om moeten huilen. Ik dacht: wie zijn jullie om dit aan mij te vragen. Je voelt je letterlijk in je kruis getast. Ik ben niet trots op mijn borsten, vrijwel niemand krijgt ze te zien. En dan moet ik ter beoordeling foto's naar wildvreemden opsturen."
Omdat de operatie al snel gepland was stuurde Martine de foto's toch op:
Telefonisch wordt haar verzekerd dat de foto's direct op de goede plek terechtkomen. "Ik heb na het opsturen elke dag gebeld waar mijn borstenfoto's lagen. Ze gingen volgens een medewerker van het ene loket naar het andere."
Een grillig proces volgt. Op aanraden van een medewerker stuurt ze de foto's nogmaals per (onbeveiligde) e-mail, waarna ze telefonisch hoort dat haar aanvraag is afgekeurd. "Ik was verdrietig, boos en teleurgesteld. Ze konden geen reden geven." Ze besluit de operatie van 3700 euro zelf te betalen. "En daarna te knokken wat er te knokken valt."
Heel onzorgvuldig
Als ze een dag voor haar operatie een brief krijgt dat ze de foto's nog niet heeft gestuurd, grijpt ze haar kans en doet het opnieuw. Na de operatie volgt eerst een brief met de schriftelijke afwijzing van haar aanvraag, maar een paar weken later is er toch goedkeuring.
"Heel onzorgvuldig", vindt ze het. "Op school waarschuw ik mijn leerlingen dat ze nooit zomaar foto's moeten sturen. Nu heb ik dat zelf gedaan."
"Het doet echt wat met je als je zo'n afwijzing krijgt. Alsof het allemaal maar onzin is dat ik pijn heb, een groot litteken niet mooi vind en twee zo gelijk mogelijke borsten wil. Ik heb niet gekozen voor borstkanker. Ook niet om twee borsten te amputeren. Dat ik nu mijn verminkte lijf nog zo moet verdedigen tegenover een zorgverzekeraar is echt zwaar. De chirurg heeft fantastisch knap werk gedaan, maar het wordt nooit meer zoals het was. Mogen ze het dan alsjeblieft op een manier doen waarop ik ermee kan leven?"
Drie jaar geleden wordt bij Marieke Bos* borstkanker geconstateerd, waarna haar borsten worden geamputeerd. Voor een reconstructie met lichaamseigen weefsel komt ook zij uit bij het UZ Gent.
Haar verzekeraar IZZ, onderdeel van VGZ, vergoedt een eerste vervolgoperatie, onder andere vanwege pijnklachten. Daarna moet ze vanwege complicaties rondom een borstspier en een tepelontsteking opnieuw onder het mes. Juni 2023 keurt IZZ dit goed. Terwijl ze wacht op de operatie volgt in september opeens een afwijzing. Het zou gaan om het 'optimaliseren van het resultaat'.
Wekelijks belt ze de verzekeraar, maar komt niet verder dan de klantenservice. "Ik kreeg een bos bloemen met de boodschap: heel vervelend, maar we kunnen u niet verder helpen. Die wilde ik het liefst in de prullenbak gooien."
Tenslotte komt ze uit bij het 'medisch team'. "Dat is een lachertje. Dat had geen kennis van het soort borstreconstructie dat ik had ondergaan." Het is een pijnlijk gesprek. "Ze hielden vol dat het een 'deukjesverhaal' was, en een schoonheidsideaal. Ik zit helemaal onder littekens dus daar is geen sprake van. In de aanvraag staat duidelijk dat het om de borstspier en de tepel gaat."
Gehavende borst
Bos moet meer informatie opsturen, waaronder foto's van haar borsten. "Mijn man heeft ze gemaakt in de badkamer. Ik vond het afschuwelijk. Dat je partner foto's moet maken van een gehavende borst die nog niet af is, vind ik heftig. En dan ook nog opsturen en je afvragen wie ze bekijkt."
Eind oktober stuurt ze die op via de website, waarna ze vier dagen later een brief krijgt dat de tijd om foto's op te sturen, is verlopen. Een fout, zo blijkt na telefonisch contact. Ze stuurt ze opnieuw, gevolgd door een klacht. Het helpt niet: de operatie wordt niet vergoed.
Na tussenkomst van een oncoloog, die erg boos was over de gang van zaken, schrijft de verzekeraar Bos te gaan bellen. "Ik stond helemaal strak om mijn verhaal te vertellen."
Oneerlijke strijd
Driekwart jaar na de aanvraag, anderhalve week voor haar operatie, vertelt IZZ haar telefonisch dat de operatie toch vergoed wordt. Op papier krijgt ze dit niet bevestigd. En waarom het hele proces zo is verlopen, wil de verzekeraar niet zeggen. "Ik was heel blij, maar ook zo boos, zo boos. Het was zenuwslopend. Het is lastig om je weer rustig te voelen. Je gaat zo'n operatie niet prettig in."
"Het hele traject is al pittig zat. Het is een oneerlijke strijd tegen zo'n machtige verzekeraar. Ik denk dat veel vrouwen afhaken. Het heeft me zo ongelooflijk veel energie gekost. Ik heb het echt uit mijn tenen moeten halen."
(*Marieke Bos is een gefingeerde naam; de echte naam is bekend bij de redactie)
