Verhoeven tien jaar aan de top: van lege aankomsthal tot ideale schoonzoon
Na jarenlang keihard trainen bereikte Rico Verhoeven op 12 oktober 2013 de absolute top in het kickboksen. De toen 24-jarige Brabander wist in Chicago de Roemeense Glory-wereldkampioen zwaargewicht Daniel Ghita te verslaan.
Zijn jongensdroom was uitgekomen, euforisch stapte Verhoeven op het vliegtuig in de Verenigde Staten, terug naar Nederland. Aan boord fantaseerde Verhoeven over zijn nieuwe status. Na zijn zege op de wereldkampioen zou hij een beroemdheid zijn. Hij was dé man, de wereld lag aan zijn voeten.
Bij aankomst op Schiphol liep hij na het verzamelen van zijn bagage trots de aankomsthal in. Op naar de vele cameraploegen die ongetwijfeld op hem stonden te wachten.
Er was helemaal niemand.
Ontnuchterende terugkeer
Tien jaar na zijn ontnuchterende terugkeer op Schiphol bereidt Verhoeven zich voor op het elfde gevecht waarin hij zijn wereldtitel verdedigt. Op 4 november neemt hij het op tegen de jonge Amersfoorter Tariq Osaro.
"Dat was wel het moment waarop ik besefte dat ik het anders aan moest gaan pakken, ja", blikt Verhoeven terug op lege aankomsthal van tien jaar geleden. Zijn overwinning in Chicago was in Nederland onopgemerkt gebleven. De landelijke media schreven er met geen letter over. Verhoevens leven was niet veranderd.
"Ik had toen al een heel goed kickboksteam om me heen", zegt Verhoeven. "Maar ik moest het mediatechnisch anders aan gaan pakken. Ik heb de juiste mensen bij elkaar gehaald om op dat vlak te gaan groeien."
Met behulp van zijn management bouwde Verhoeven langzaam maar zeker aan zijn bekendheid. "Ik moest laten zien wie Rico was naast de ring. De kickbokser zagen ze al. Maar de persoon achter de vechter is heel anders."
Talloze tv-optredens volgden. En op sociale media liet Verhoeven een andere kant van zichzelf zien. Hij was niet alleen die bijna 2 meter lange, 115 kilo zware spierbundel die zijn tegenstanders alle hoeken van de ring liet zien.
"Ik ben ook een vader die tekeningen maakt met zijn kinderen. Ik breng ze naar school en trek ze prinsessenjurkjes aan."
Ideale schoonzoon
Zo werd het imago van de kickboksende ideale schoonzoon geboren. Verhoeven bleef winnen. Toch duurde het tot 2016 voordat hij écht bekend en populair werd bij het grote publiek. Toen vocht hij voor het eerst tegen Badr Hari.
De Marokkaanse Amsterdammer kwam in die periode veelvuldig in het nieuws met vechtpartijen buiten de ring.
De marketingafdeling van Glory zette het gevecht neer als de 'bad boy' tegen de 'ideale schoonzoon'. Toen Verhoeven, keurige vader van drie schattige kinderen, het gevecht won, werd de kickbokssport in één klap weer omarmd door een groot publiek in Nederland.
Over een gebrek aan aandacht heeft Verhoeven allang niet meer te klagen. Mede dankzij zijn rol in de in 2023 uitgekomen actiefilm 'Black Lotus' waarmee de kickbokser een uitstapje maakt naar het witte doek.
Als Glory een maand van tevoren in Hilversum een persconferentie organiseert, zit de zaal vol met journalisten van alle grote Nederlandse media. De kaartverkoop gaat hard. Enkele weken van tevoren is de Arnhemse Gelredome al nagenoeg uitverkocht. Alleen voor de plekken in het duurste segment (200 tot 800 euro) zijn nog wat kaarten beschikbaar.
Natuurlijk, die populariteit heeft Verhoeven niet alleen te danken aan een zorgvuldig opgebouwd imago. Zijn tien jaar durende succesreeks is de belangrijkste factor.
"Ik wil elke dag een betere versie van mezelf worden", zegt Verhoeven daarover. "Er kan altijd wel iets beter. Op fysiek vlak, technisch of mentaal. Zo luister ik de laatste tijd veel podcasts en boeken, waar ik dingen over het mentale aspect van leer."
Zo blijft hij zichzelf verbeteren. Op 4 november vecht hij niet zozeer tegen Osaro. "Ikzelf ben mijn grootste tegenstander. Ik wil het beter doen dan de vorige keer. Dat is mijn drijfveer, al tien jaar lang."
Bekijk hier de explainer die we maakten over de titels van Verhoeven:
