Bij Loedogorets waren Misidjan en Lukoki broertjes: 'Nog altijd vragen over zijn dood'
"Jody Lukoki! Jody Lukoki! Jody Lukoki!" Tijdens het duel tussen Loedogorets en Ajax van vorige week werd de vorig jaar mei op 29-jarige leeftijd overleden voetballer die voor beide clubs uitkwam minutenlang toegezongen vanuit het uitvak.
Virgil Misidjan, ploeggenoot van Lukoki bij Loedoegorets en FC Twente, vond het een prachtig eerbetoon aan zijn boezemvriend. "Hij zal niet vergeten worden, en zeker niet door mij."
Bij Loedogorets - vanavond zal de Bulgaarse club op bezoek in de Johan Cruijff Arena een 4-1 achterstand moeten goedmaken om het hoofdtoernooi van de Europa League te bereiken - werd in de zomer van 2015 het fundament van de vriendschap tussen Misidjan en Lukoki gelegd. Volgens Misidjan dekt het woord 'vriendschap' niet eens de lading. "Of hij mijn beste vriend was? Nee, we waren broers van elkaar."
Goed woordje
In Razgrad, een klein stadje in het noordoosten van Bulgarije, was weinig te beleven. Als Misidjan iets leuks wilde doen reed hij naar het strand, op een uurtje rijden van zijn huis. Voor de rest lag zijn focus volledig bij het voetbal. Geen afleiding van nachtclubs of mensen die iets van hem wilden. Ideaal voor de jonge speler die Misidjan destijds was.
Ik dacht alleen maar: hoe dan? Wat is er gebeurd? Ik wilde van alles weten, maar ik kwam er maar niet achter.
Toch was hij blij dat hij gezelschap kreeg van een andere Nederlander, die op zijn voorspraak werd aangetrokken. Misidjan had een goede relatie met eigenaar Kiril Domuschiev.
Sinds de farmaceutische ondernemer de club opkocht, is Loedogorets heer en meester in Bulgarije en werd het de afgelopen twaalf jaar kampioen. Toen Domuschiev naar een goede flankspeler op zoek was, deed Misidjan een goed woordje voor Lukoki en in een mum van tijd was de overgang beklonken.
"We zagen elkaar dag in dag uit en deden alles samen. We woonden ook nog eens naast elkaar. Als ik iets nodig had, dan klopte ik bij hem aan. Jody had ook een zoontje, dat ik van kleins af aan heb leren kennen. Dat was ook het zoontje dat na de dood van Jody bij het afscheid bij Twente was."
In het stadje, waar toch al niet zo veel te beleven was, hadden Misidjan en Lukoki steun aan elkaar. Waar Misidjan in zijn eerste jaar nog weleens eenzaam kon zijn, was dat sinds de komst van Lukoki verleden tijd.
Bromance
"Ik had geen betere situatie kunnen wensen bij Loedogorets. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om een transfer te forceren. We hadden het gewoon goed daar. En als het even wat minder ging, dan hadden we altijd elkaar nog."
Een heuse bromance in Bulgarije dus.
Het klikte overigens niet alleen naast het veld tussen het duo. Ook binnen de krijtlijnen gaven de buitenspelers hun ploeg vleugels. Jaar in jaar uit werd Loedogorets landskampioen en in 2016 bereikte het tweetal de groepsfase van de Champions League. De 2-2 op bezoek bij grootmacht Paris Saint-Germain, waarin Misidjan zelfs scoorde, was een absoluut hoogtepunt.
Uiteindelijk trok Misidjan toch de deur achter zich dicht bij Loedogorets om in Duitsland te gaan voetballen bij 1. FC Nürnberg. Waar vriendschappen tussen voetballers bij een overstap vaak verwateren, bleef die van Misidjan en Lukoki fier overeind.
Toen Misidjan twee jaar geleden door FC Twente werd aangetrokken, was hij Lukoki dan ook niet vergeten. "Ik sprak met de trainer Ron Jans en zei: het zou heel fijn zijn als Jody ook hier komt spelen. Bij Loedogorets had ik hem ook al getipt, dus ik was een beetje zijn zaakwaarnemer, haha."
"Nee, zonder dollen. Jans kende hem ook al van zijn tijd bij PEC Zwolle, dus het was een logische stap. We waren klaar om Nederland te laten zien dat we een van de betere duo's op de flanken waren. Helaas is dat er nooit van gekomen."
Verschuilen achter glimlach
Misidjan groeide uit tot vaste waarde, maar Lukoki heeft zijn debuut nooit mogen maken. De aanvaller werd ontslagen door Twente zonder een minuut te hebben gespeeld. Lukoki was namelijk veroordeeld vanwege huiselijk geweld.
Misidjan spreekt van een donkere periode in het leven van Lukoki, die toen ook nog kampte met een zware knieblessure. "Zelfs voor mij was het soms lastig om erachter te komen hoe hij zich voelde. Hij verschuilde zich namelijk altijd achter zijn glimlach. Hoe slecht het ook ging, hij bleef altijd lachen. Ik denk ook niet dat er iemand was die wist hoe het echt met hem ging. Hij voerde een mentale strijd met zichzelf."
Het ging van kwaad tot erger voor Lukoki. Begin mei raakte hij betrokken bij een vechtpartij en een week later overleed hij. Volgens de politie was er overigens geen verband tussen de vechtpartij en zijn dood.
"Ik had nooit gedacht dat het zo zou aflopen", zegt Misidjan nu. "Ik had het toen zwaar. Heel zwaar. Ik kon gewoon niet beseffen dat hij er niet meer was. Ik dacht alleen maar: hoe dan? Wat is er gebeurd? Ik wilde van alles weten, maar ik kwam er maar niet achter. Mensen belden me op om te vragen wat er was gebeurd. Maar ik wist het ook niet."
Worsteling
De 30-jarige Misidjan, die deze zomer Twente verruilde voor Al-Tai in Saudi-Arabië, heeft lang geworsteld met de dood van zijn 'broertje'. "Ik heb nog altijd vragen. Hoe het nou echt gelopen is, weet ik tot op de dag van vandaag niet. Dan is het beter om het los te laten. Ik ging me focussen op de mooie momenten die we samen hebben meegemaakt. Zo kon ik het ook beter verwerken. Ik heb het nu een plekje kunnen geven."
"Ik weet zeker dat hij vanavond van boven meekijkt", zegt de gelovige Misidjan. "Voor wie hij dan juicht? Een hele moeilijke vraag. Hij heeft heel veel aan Ajax te danken. Daar is hij opgeleid en doorgebroken. Maar Loedogorets heeft ook een grote rol gespeeld in zijn leven. Na zijn dood zocht die club contact om zijn familie een mooi boeket te sturen. Dat zegt veel."
