Boerrigter, de Amsterdamse held van 2013: 'Mensen beginnen altijd over de 2-3'
De confrontatie tussen PSV en Ajax in 2013 stond, net als die van vandaag, bol van de spanning. De belangen waren groot. De koppositie in de eredivisie stond op het spel.
Het zou de dag worden van Derk Boerrigter, die Ajax als invaller de zege bezorgde. "Ik ben nu zeven jaar gestopt met voetballen. Maar als mensen mij herkennen, vooral in Amsterdam, beginnen ze altijd over die 2-3. Die staat bij iedereen op het netvlies."
Gebrand op gouden randje
Het treffen in Eindhoven hield de gemoederen destijds meer dan bezig. Bij PSV rommelde het. De ploeg van Dick Advocaat was erop gebrand het honderdjarig jubileum een gouden randje te geven door de landstitel te pakken.
Maar het Eindhovense sterrenensemble, met onder anderen Mark van Bommel, Memphis Depay, Dries Mertens, Ola Toivonen en Jeremain Lens, kon de hooggespannen verwachtingen niet waarmaken en de irritaties liepen soms hoog op.
De achterstand op koploper Ajax bedroeg drie punten. Het doelsaldo was wél in Eindhovens voordeel. Een overwinning op de Amsterdamse rivaal, en de toekomst zou er ineens weer zonnig uitzien.
Hoewel Ajax een voorsprong koesterde, leefde ook in Amsterdam het besef dat het weleens een cruciale wedstrijd kon worden. "Het was een heel beladen duel", herinnert Boerrigter zich. "De hele week stond bij ons in het teken van die belangrijke wedstrijd. Er stond ontzettend veel op het spel. Dat realiseerden wij ons heel goed."
Fysieke problemen
Boerrigter zelf was op dat moment allesbehalve zeker van een basisplaats. In 2011 was hij teruggekeerd bij Ajax, na omwegen via FC Zwolle en RKC Waalwijk. Maar door fysieke problemen was het moeilijk om de belofte in te lossen.
"Ik heb tot tweemaal toe een werveltje gebroken in mijn rug. Na de tweede keer had ik moeite om mijn oude niveau weer op te pikken. Je voelt je toch net wat minder snel en explosief, minder krachtig. Je voelt je dan niet je oude jij."
Uiteindelijk hervond Boerrigter zijn oude niveau, maar hij merkte ook dat de concurrentie op zijn positie groot was. "Op de flanken hadden we Viktor Fischer en Lasse Schöne. En Isaac Cuenca, die werd gehuurd van Barcelona. Dus het was voor mij een seizoen waarin ik af en toe startte, maar ook af en toe op de bank zat."
Ook op die zonnige 14de april werd Boerrigter door trainer Frank de Boer op de bank gezet. Daar zag hij een duel waarin Ajax weliswaar tweemaal de leiding nam, maar ook stuitte op een veerkrachtig PSV. Bij een 2-2 tussenstand, een kwartier voor tijd, kreeg hij het teken waarop hij had zitten wachten.
"Stiekem zit je toch te hopen op een invalbeurt, waarin je het verschil zou kunnen maken met je snelheid, je schot en je scorend vermogen. Dus houd je de trainer in de gaten en denk je: hallo, ik ben er ook nog, zet mij erin!"
Twee minuten stond Boerrigter in het veld, toen hij werd aangespeeld door Christian Eriksen. De pass was niet eens perfect. "Dat hoeft ook niet. Ik loerde daar namelijk op. Als ik veel ruimte zag achter de tegenstander, dacht ik altijd: leg 'm er maar achter, ik ren wel. En zo was het nu ook."
Koud kunstje
Boerrigter won het sprintduel van PSV-verdediger Erik Pieters en zag dat doelman Boy Waterman te ver zijn doel was uitgekomen. Het was een koud kunstje de keeper te omzeilen en de 2-3 binnen te schieten. "Dat ik op dat moment de beslissende treffer kon maken, is bijzonder. Dat moment neemt niemand je meer af."
Met zijn treffer bezorgde Boerrigter Ajax de zege en indirect het derde kampioenschap op rij onder trainer De Boer. Het bleken evenwel de laatste maanden voor de aanvaller in Amsterdamse dienst. Die zomer vertrok hij naar Celtic.
"Ik had nog wel een jaar contract maar er waren wat dingetjes gebeurd en ik was niet zo blij met hoe ze bij Ajax met mij omgingen. Daarom ben ik toch verder gaan kijken."
Niet gelukkig in Schotland
De periode in Schotland werd echter niet de gelukkigste in de loopbaan van Boerrigter. "Ik kwam daar al binnen met een blessure. Omdat Celtic daar vrij weinig mee deed, werd die blessure nog erger. Van pijn in mijn enkel tot uiteindelijk een botbreuk. Dat heeft mij zes maanden aan de kant gehouden."
"Door die botbreuk ging ik anders lopen en onbewust meer druk zetten op mijn rechterbeen. Daardoor ontstonden klachten aan mijn rechterknie. Moest ik daaraan geopereerd worden. Dus je begint met een blessure aan je enkel en je eindigt met een blessure aan je knie. Dat was een vrij valse start."
Toen hij eindelijk weer fit was, dienden zich andere problemen aan voor Boerrigter. "Ik kreeg een trainer die mij op een bepaalde manier wilde laten voetballen, waar ik niet achter stond. Hij wilde mij niet vanuit mijn kracht laten spelen, en dan heb je niets aan mij."
Einde carrière
Boerrigter mocht van Celtic op zoek naar een andere club. Maar die kwam er niet. "Ik heb het wel gewild en geprobeerd, maar uiteindelijk was het salaris bij Celtic te goed om er afscheid van te nemen. Ik heb nog geprobeerd om eruit te komen met een dealtje, maar daar wilden ze niet in mee. Dan houdt het op."
Zo zette Derk Boerrigter op 30-jarige leeftijd een punt achter zijn profcarrière en is hij een nieuw leven gestart als ondernemer. Oud zeer in de richting van Ajax voelt hij zeker niet.
Sterker: Boerrigter speelt inmiddels mee met Lucky Ajax, het illustere gezelschap van oud-Ajacieden, bijeengebracht door Sjaak Swart. "Ik zit ook bij bijna iedere thuiswedstrijd op de tribune. Ajacied ben je en blijf je. Dat gaat er niet uit."
