'Niet-westerse tienermeiden vaak niet op hun gemak op een sportclub'
Meiden met een niet-westerse achtergrond uit een arm gezin sporten minder dan hun leeftijdsgenoten. Ze haken af door te weinig geld of tijd, maar ook doordat ze zich op de plek waar ze sporten niet vertrouwd of veilig genoeg voelen, bijvoorbeeld door de sportkleding die ze moeten dragen, de aanwezigheid van mannen of verschillen met teamgenoten. Dat komt naar voren uit onderzoek in opdracht van het Kenniscentrum Sport & Bewegen, waar Trouw over schrijft.
Het doel van het onderzoek was meer inzicht te krijgen in al bekende redenen "die een rol spelen bij het niet structureel sporten en bewegen van tienermeiden (12-18 jaar) die opgroeien in een gezin met een inkomen rond de armoedegrens". Hun ouders zijn migranten uit landen als Marokko, Suriname en de voormalige Nederlandse Antillen.
Trouw schrijft dat de onderzoekers voor het eerst met de meisjes zelf spraken. Ze interviewden in totaal elf meiden en een van hun ouders. Ook waren er twee groepsgesprekken met bij elkaar 24 meiden. Niet sporten hangt volgens de onderzoekers "vaak samen met hun nieuwe levensfase, gender of (bi-)culturele achtergrond en/of de geldzorgen thuis".
'Women only'
Het is niet zo dat de meiden niet willen sporten, zegt Laura Butselaar van het Kenniscentrum in het NOS Radio 1 Journaal, maar het sportaanbod sluit niet genoeg aan bij hun behoeften, blijkt uit de gesprekken. Een van de aanbevelingen is dan ook om te zorgen voor een flexibeler en betaalbaarder sportaanbod, alleen voor vrouwen.
"Vooral meiden met een islamitische achtergrond geven de voorkeur aan 'women only'-sporten", zegt Butselaar. "Veel gemeenten bieden dat wel, maar vaak nog beperkt en ver weg. Door allerlei omringende factoren is het voor de meiden ingewikkeld om daar gebruik van te maken. Het belangrijkste is dat ze zich veilig voelen, dat ze niet bekeken worden en dat ze er gewoon bij horen."
Kort rokje
"Als kind zat ik op hockey", zegt Rabia, een van de tieners die meededen aan een groepsgesprek. "Ik had veel plezier in het spelletje. Dat veranderde naarmate ik ouder werd. De sport zelf vond ik nog steeds heel leuk, maar ik voelde mij steeds meer een buitenstaander worden. Bij hockey moet je een kort rokje of broekje te dragen, een t-shirt en kniekousjes. Toen ik iets ouder werd, begon ik een legging onder mijn broekje te dragen en later een hoofddoek."
Ze voelde zich steeds minder comfortabel. "De coaches waren mannelijk, er stonden veel mensen langs de kant bij wedstrijden en iedereen ging samen douchen na de wedstrijd, behalve ik. De meiden van mijn team gingen ook naar die feestjes waar veel gedronken werd en zo. Ik werd wel uitgenodigd, maar ben nooit gegaan."
Verschil tussen jongens en meisjes
"Sportparticipatie in deze doelgroep tussen autochtone jongens en meisjes is ongeveer op hetzelfde niveau", zegt Butselaar. "Maar kijk je naar dezelfde doelgroep met een niet-Westerse migratieachtergrond, dan zie je een groot verschil tussen jongens en meisjes."
40 procent van de tienermeisjes met een migratieachtergrond is lid bij een sportaanbieder, schrijft Trouw. Uit de onderzoeksresultaten bleek dat vooral voetbal, kickboksen, fitness, dansen en zwemmen populair zijn.
Bij jongens met dezelfde achtergrond is 65 procent lid. "Bij autochtone leeftijdsgenoten is geen verschil te zien tussen de geslachten", meldt de krant. "Bovendien bewegen die met 76 procent beduidend meer."
