Van der Poel kroont zich tot wereldkampioen na heerlijke titanenstrijd met Van Aert
Mathieu van der Poel heeft de 74ste WK veldrijden op zijn naam geschreven. In een zinderende strijd met eeuwige rivaal Wout van Aert bleek de Nederlander in het volgepakte Hoogerheide de sterkste.
Van der Poel liet in een bloedstollende finale Van Aert, normaal gesproken de betere sprinter, knap achter zich. "Deze zege ga ik mij de rest van mijn leven herinneren. Wout en ik leveren al tien jaar strijd. We tillen elkaar naar een hoger niveau, we tillen het veldrijden naar een hoger niveau. Ik ben superblij en supertrots."
In de vorige acht wereldkampioenschappen won de één (Van der Poel) vier keer de titel, de ander (Van Aert) drie keer. Ook dit seizoen is het stuivertje wisselen tussen de twee titanen van de cross, dus vooraf verheugden de tienduizenden toeschouwers in het Noord-Brabantse Hoogerheide zich op een mooie tweestrijd.
Veelbesproken parcours
Op het veelbesproken parcours, ontworpen door Mathieu's vader Adrie van der Poel, kreeg de uitzinnige menigte (veelal Belgen en Nederlanders) het duel voorgeschoteld waarvoor het gekomen was. Het tweetal reed razendsnel weg bij de rest van het deelnemersveld en sloeg gelijk een groot gat.
De Nederlander nam daarbij het initiatief en Van Aert had in de eerste ronden zijn handen vol om het wiel van Van der Poel te houden. In de aanloop van het WK ging het veel over de rug van Van der Poel, maar daar leek hij weinig last van te hebben.
Veelzeggende blik
Na twee ronden keek Van der Poel met een veelzeggende blik naar achteren. Het gat met de concurrentie was geslagen, nu mocht Van Aert wel even wat kopwerk verrichten.
Als twee boksers probeerden de twee kanonnen bij de verschillende obstakels op het 3.100 meter lange parcours elkaar pijn te doen. Van der Poel deed dat bijvoorbeeld een aantal keer door soepel over de twee balken te manoeuvreren om vervolgens flink aan te zetten.
Van Aert onvermurwbaar
Van der Poel had vooraf al aangegeven dat hij heel goed moest zijn om Van Aert te kloppen en dat bleek ook wel. De Belg was ondanks het geweld van Van der Poel lang onvermurwbaar.
Van der Poel en Van Aert, twee crossmonumenten die de sport overstijgen, gaven elkaar geen meter ruimte en dus bleef het tot het einde spannend. Waar Van der Poel in het grootste gedeelte van de wedstrijd op kop reed, nam Van Aert in het zicht van de haven vaker het initiatief.
Het kwam aan op een sprint en daarin bleek Van der Poel verrassend de sterkste. De Nederlander werd zo voor de vijfde keer wereldkampioen.
