Vader Amrabat en broer Nouri trots op Marokko: 'Appie krijgt alles mee en is superblij'
"Prachtig, prachtig. Toen was Sofyan nog heel klein. En dikker dan nu, haha!" De ogen van de 59-jarige Mohamed Amrabat stralen bij het zien van een oude foto van zijn zoons. De enorme trots is zichtbaar.
Het is het WK van zijn zoon. Sofyan Amrabat is overal op het veld te vinden. Een krijger, een heerser, een leider op het Marokkaanse middenveld. De verrassing van het WK 2022. Halvefinalist.
Het is een dag na de zoveelste stunt van de Marokkanen. België, Spanje, Portugal. Ze moesten allemaal naar huis, terwijl Marokko doordenderde. Met Amrabat, de stofzuiger met een ragfijne techniek, als absolute aanjager.
Pleintje in Huizen
Bij de ingang van zijn hotel bij The Pearl in Doha gaan de gedachten van vader Amrabat even terug naar vroeger. Naar de tijd dat Nordin en Sofyan altijd op een pleintje in Huizen aan het voetballen waren, en bovengemiddeld talent bleken te hebben.
"Het begin is het belangrijkste", vertelt Mohamed, goedgemutst en netjes gekleed. "We zijn thuis altijd bezig geweest met voetbal. Als het regende, in het weekend, altijd. De jongens trainden hard, hadden veel discipline. En dat is het allemaal waard geweest. Ik ben heel erg trots."
Bekijk hieronder een reportage met de broers Amrabat uit 2017 op het pleintje uit hun jeugd.
Na de gewonnen kwartfinale tegen de Portugezen renden sommige familieleden van de internationals, onder wie Nordin, het veld op. Zijn ouders bleven netjes op de tribune zitten. "Ik zat verstopt tussen het volk", verklaart Mohamed. "Ik vier het liever na de wedstrijd thuis. Al die gekke toestanden zijn niets voor mij."
Het is inmiddels een gekkenhuis in Doha met alle Marokkaanse fans. Op de weg zie je de ene na de andere auto met een wapperende vlag. In de traditionele Souq Waqif struikel je over de Marokkaanse fans. De Arabische wereld, heel Afrika schaart zich achter 'De Leeuwen van de Atlas'.
5.000 euro voor twee tickets
Bij het spelershotel in West Bay, daar waar de hoogste hotels van Doha staan, was het onthaal zaterdagavond indrukwekkend. Honderden fans zongen hun helden vanachter de hekken toe. Binnen maakte het personeel er een feest van, met taart, vlaggen, muziek en ballonnen.
Een dag later is het er stil. De spelers genieten van een welverdiende dag vrij. De spelersbus staat verlaten voor het hotel. Twee Marokkaanse fans uit Nederland vertellen opgewonden dat ze een glimp hebben opgevangen van Sofyan Amrabat, die wegreed in een witte taxi.
En dat ze nog tickets voor de halve finale zoeken. Op de site van wereldvoetbalbond FIFA is alles uitverkocht. De zwarte markt lijkt de enige optie. "Een Portugees bood net twee tickets aan voor 5.000 euro, maar dat is ons te gortig", klinkt het bij het duo.
In Al Wakrah, even ten zuiden van Doha, wordt er na een korte nacht vol feest alweer fanatiek gesport door Marokkaanse vrienden uit Nederland. Een van hen is Mo Nouri, de broer van oud-Ajacied Appie Nouri.
"Ik heb niet geslapen, ben eigenlijk nog steeds wakker", vertelt hij met een big smile vanaf de padelbaan. "Het is onbeschrijflijk wat dit Marokko allemaal losmaakt. Je kent de mensen niet, maar iedereen knuffelt elkaar op straat."
"Soms denk je: was het maar altijd zo, dan zou er nooit ruzie zijn."
Het is een mooie, romantische gedachte die past bij het sprookje van Marokko dit WK. Het doet Nouri veel. "Overal waar we komen, worden we gefeliciteerd. Alsof wijzelf hebben gevoetbald, haha."
Appie Nouri krijgt alles mee
Na de overwinning op Spanje brachten de Marokkaanse voetballers een ode aan zijn broertje Appie. Het shirt met zijn naam en rugnummer 34 werd getoond in de kleedkamer. "Het was mooi dat die foto naar buiten kwam, maar ze doen nog veel meer dat niet naar buiten komt", aldus Mo Nouri.
"De spelers komen bij ons op bezoek, vragen of ze iets voor Appie kunnen doen. Dat vind ik echt mooi. Appie krijgt alles mee en is superblij. Hij lacht en kijkt uit naar de halve finale. Hij wordt zeker niet vergeten en dat doet ons als familie veel. We zijn enorm dankbaar."
De zegetocht van de Marokkanen is veel meer dan alleen voetbal, zo blijkt. Maar toch: de belangrijkste bijzaak gebeurt op het veld. Woensdag tegen regerend wereldkampioen Frankrijk, voor een plek in de WK-finale.
Het geloof groeit, ook op de padelbaan in Al Wakrah. "Als je al zover gekomen bent en je hebt gewonnen van Spanje en Portugal, waarom kun je dan ook niet Frankrijk verslaan?!", vraagt Mo Nouri zich hardop af.
Inspanningen eisen tol
Belangrijk is wel dat de spelers deze dag goed gebruiken om te herstellen. De inspanningen na vijf WK-duels eisen inmiddels hun tol. En dan komen er nog sowieso twee wedstrijden bij. Een halve finale en een finale of de wedstrijd om de derde plaats. In The Pearl maakt vader Amrabat zich een beetje zorgen.
"Ik had vanmorgen Sofyan aan de lijn en hij is total loss. Alles doet pijn. Vanaf de eerste wedstrijd heeft hij alles meegedaan. En zoals je weet moet hij veel lopen. Er is eigenlijk te weinig tijd om te herstellen. Hij is bekaf."
Over drie dagen moet hij er niettemin weer staan. Amrabat is uitgegroeid tot een van de belangrijkste spelers van de ploeg die al geschiedenis heeft geschreven en nog meer geschiedenis kan schrijven.
Vader Mohamed is er weer bij, woensdagavond in Al Bayt. "Nu wil je gewoon die wereldbeker meenemen ook, haha!"
