Handbalster Malestein ging als 18-jarige door hel in Duitsland: 'Ik haat die man echt'
Handballers op de hoek spotten met de wet van de zwaartekracht. Angela Malestein is er een mooi voorbeeld van: de Spakenburgse is, als ze springt en schuin richting het vijandelijke doel zwiert, in staat het moment van zweven met tienden van een seconde te verlengen. Ze blijft dan heel even hangen, voordat ze mag landen in de cirkel. Met een stuit via de grond heeft ze de bal dan al een onnavolgbaar effect meegegeven.
De draaibal is een creatief wapen van de publiekspeelster, die in clubverband haar draai heeft gevonden in Hongarije. Vanaf 2009 schittert Malestein al in het Nederlands team en het einde is, met het oog op het WK van 2025 in eigen land, nog lang niet in zicht. Zaterdag begint ze met Oranje in Noord-Macedonië aan het EK, met Roemenië als eerste tegenstander.
Op de achtergrond speelt een misbruikzaak, die de Duitse handbalwereld op zijn grondvesten doet schudden. Ook Malestein werd als 18-jarige vernederd door haar toenmalige coach André Fuhr en vertelt, in navolging van verschillende handbalsters, haar verhaal. "Ik haat die man echt."
Geruisloos is de 29-jarige Malestein de afgelopen jaren naar de Europese top geslopen. Vorig seizoen werd de speelster van Ferencvaros gekozen in het All Star-team als beste rechterhoek van de Champions League. "Dat voelde wel als een grote eer", straalt ze. "We waren met de familie op vakantie toen ik het bericht kreeg. Dat maakt je supertrots."
Malestein groeide op in het christelijke Spakenburg, een hechte gemeenschap. "We woonden met de familie allemaal bij elkaar in de straat. Ik leerde als kind dat als je iets wil, je dat ook kan bereiken. Handbal was alles voor me, school boeide me niet zo. Ik vrat ook weleens wat uit en mijn moeder wist dat ze me kon straffen door me niet te laten trainen. De liefde voor het spelletje is er nog steeds. Iedere dag train ik nog met ontzettend veel plezier."
Haar grootste fan was misschien wel haar opa. Onlangs overleed hij. "Hij was in alles mijn grote vriend die mij door en door kende. Mijn opa was een soort vaderfiguur voor me met wie ik alles besprak. We deden alles samen. Zo leerde hij me bijvoorbeeld hoe ik met een boormachine moest omgaan", glimlacht Malestein trots.
"Ik heb gelukkig heel goed afscheid kunnen nemen. Mijn club heeft me daar enorm bij geholpen en ook bij het Nederlands team kreeg ik vlak voor zijn overlijden alle ruimte om thuis te zijn. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Opa kwam ook regelmatig in Boedapest, zoals ook de rest van mijn familie veel wedstrijden bezoekt. We hebben gelukkig nog mooie gesprekken kunnen voeren met ook heel veel tranen. Hij heeft me meegegeven altijd mezelf te blijven en nooit mijn kop te laten hangen."
Met die bagage en wijze levenslessen geniet Malestein nu alweer ruim twee jaar met volle teugen in het handbalgekke Hongarije. Tijdens iedere thuiswedstrijd spat de passie er vanaf bij de uitzinnige fans van de populaire volksclub. "Ferencvaros is een echte familieclub", weet Malestein.
"Als je opkomt voor de warming-up beginnen duizenden fans al uit volle borst te zingen. Dat komt echt bij je binnen. En wat is er dan mooier om met het team te vlammen en na afloop samen de overwinning te vieren? Mensen snappen het pas echt als ze een wedstrijd hebben meegemaakt. Ik zit er helemaal op mijn plek in een prachtige stad."
Vernederd door vorige trainer
Toch ging de route naar de top lang niet altijd over rozen voor Malestein. Het avontuur bij haar eerste buitenlandse club liep uit op een drama. Hoewel ze bij HSG Blomberg/Lippe tussen 2012 en 2014 bijna altijd speelde, ging ze er ook vaak door een hel.
Oorzaak: trainer André Fuhr die zich volgens een aantal oud-speelsters jarenlang schuldig kon maken aan machtsmisbruik, pesterijen en vernedering. Fuhr won in Duitsland veel prijzen, maar is inmiddels als trainer van BVB Dortmund op non-actief gezet.
Bijna iedere training schold hij mij verrot. Hij schopte een fles naar het hoofd van een speelster. Ik was in shock.
In navolging van de forse aantijgingen van een aantal oud-ploeggenoten deed Malestein vorige week ook zelf haar verhaal bij de Duitse televisiezender WDR. En ook nu draait ze er niet omheen.
"Ik doe dit om jonge speelsters te waarschuwen. En ook om de clubleiding erop aan te spreken dat ze altijd hebben weggekeken. Manager Torben Kietsch wist overal van en zit er nog steeds. Hij roept dat de meiden liegen. Fuhr kon dit zo lang volhouden, omdat hij altijd een paar lievelingsspeelsters om zich heen had en erg close was met de managers. Zij wisten allemaal precies wat er aan de hand was."
Malestein kreeg, toen ze net 18 jaar was, te maken met het regime van Fuhr. "Bijna iedere training schold hij mij verrot, vooral in mijn tweede jaar. In mijn eerste seizoen had hij drie andere zondebokken. Hij schopte bij een van mijn eerste oefenwedstrijden een fles naar het hoofd van een speelster. Ik was niet bang, maar wel in shock. Toen ik een slechte wedstrijd had gespeeld, werd ik helemaal met de grond gelijkgemaakt. Omdat het in de kleedkamer was, accepteer je het maar."
"De volgende dag stond echter ook alles in de krant en gooide hij een vel papier naar me met in het groen gemarkeerd alle slechte dingen over mij. Ik had het niet gelezen en dacht: er komen weer nieuwe weken aan met nieuwe kansen. Ik heb er een prop van gemaakt, mijn schoenen aangedaan en ging naar de training. Maar daar werd ik opnieuw uitgekafferd en vervolgens ben ik weggestuurd."
De vernederingen hadden ook fysiek zijn weerslag op Malestein. "Op een gegeven moment sloeg mijn hele lichaam uit met bulten en rode vlekken. Overal had ik jeuk. Eerst dacht ik dat het misschien een andere oorzaak had. Ik ben bij de dokter geweest en het bleek gewoon stress. Ik dacht: nu is het klaar en wilde weg."
Dat bleek niet zo eenvoudig. "Eerst kon ik vertrekken, want ik was toch slecht. Maar toen ik met de doktersverklaring bij de club kwam, zeiden ze: jij gaat helemaal nergens heen."
In Dortmund is Fuhr intussen opgevolgd door een Nederlander: oud-bondscoach Henk Groener. Fuhr moet er intussen rekening mee houden dat hij zich ook voor de rechter zal moeten verantwoorden.
Malestein zou het toejuichen. "Ik haat die man echt. Ik heb steeds gedacht: jouw karma komt nog wel. Ik ben na mijn laatste wedstrijd zonder dag te zeggen vertrokken en met 180 kilometer per uur weggereden. Later, toen ik bij Bietigheim speelde, ben ik hem in de Bundesliga natuurlijk nog vaker tegengekomen. Ik heb hem nooit meer aangekeken."
Fuhr was vooralsnog niet bereikbaar voor commentaar op de beschuldigingen van Malestein. Eerder ontkende hij wel de aantijgingen van de andere speelsters via zijn advocaat in het Duitse Der Spiegel.
Hoogst haalbare
Het verschil tussen de Malestein van toen en die van nu is als nacht en dag. Tijdens de Golden League, een oefentoernooi voor het EK, manifesteerde de hoekspeelster zich nadrukkelijk. Tegen Denemarken gooide ze 12 keer raak en werd ze uitgeroepen tot beste speelster van het duel.
Dat belooft veel voor het toernooi, waar Nederland weer voor de prijzen wil spelen. "We hebben misschien niet meer de kwaliteiten van het tijdperk Nycke Groot en Yvette Broch, maar we gaan nog steeds voor het hoogst haalbare met een team dat altijd keihard voor elkaar werkt. Eerst maar eens zorgen dat we de eerste wedstrijd tegen Roemenië gaan winnen."
Kijk hier naar een voorbeschouwing op het EK handbal dat voor Nederland zaterdagavond begint.
