Afghanen worstelen met hoge prijzen, armoede en ondervoeding alom
Op de kinderafdeling van het provincieziekenhuis van de Afghaanse provincie Uruzgan klinkt voortdurend gehuil. Er liggen zo'n veertig kinderen, verdeeld over verschillende kamers. Allemaal zijn ze ernstig ondervoed.
Kinderarts Mohammad Waris Rahimi bekijkt de papieren van een baby. Het meisje ziet eruit als een pasgeborene, maar is vijf maanden oud. Naast haar leeftijd staat haar gewicht genoteerd: slechts 2,7 kilo. "Dat is een gevolg van de grote economische problemen", zegt Rahimi.
De arts schat in dat 30 procent tot de helft van alle kinderen in Uruzgan ondervoed is. "De ouders hebben meestal geen geld om naar het ziekenhuis te komen. Ze komen pas als er complicaties zijn. De meeste kinderen hier hebben naast ondervoeding ook ziektes als longontsteking of diarree."
Miljoen kinderen zwaar ondervoed
Uruzgan, waar het Nederlandse leger van 2006 tot 2010 een militaire operatie uitvoerde, was altijd al een van de armste provincies van Afghanistan. Toch is de schaal en ernst van de huidige ondervoedingsproblemen ongekend.
Ook in de rest van het land gaat het slecht. De VN schat dat 95 procent van de Afghanen niet genoeg te eten heeft en dat ruim een miljoen Afghaanse kinderen onder de vijf dit jaar ernstig ondervoed zal raken. Grootschalige voedselhulp door de VN en andere hulporganisaties heeft een echte hongersnood tot nu toe kunnen voorkomen.
Miljoenen Afghanen raakten na de machtsovername door de Taliban in augustus vorig jaar hun inkomen kwijt. Onder de vorige regering werden overheid en economie grotendeels overeind gehouden dankzij buitenlands hulpgeld.
Maar nadat de Taliban de regering had verdreven, droogden de buitenlandse hulpgelden op. Ruim 9 miljard aan internationale tegoeden werd door sancties bevroren en veel hulporganisaties trokken zich helemaal of gedeeltelijk terug. Afghanen die voor de overheid of een internationale hulporganisatie werkten verloren hun baan en inkomen, of moesten genoegen nemen met een veel lager salaris. En dat leidde er weer toe dat winkels, restaurants, kappers en straatverkopers hun klanten kwijtraakten.
Droogte en overstromingen
Bovendien werd het land getroffen door extreme droogte, waardoor er veel minder geoogst kon worden. De prijzen van olie, tarwe en brandstof, die al hoger waren door de internationale situatie, stegen nog verder. Huishoudelijke goederen kosten nu 50 procent meer dan een jaar geleden, meldt de Wereldbank.
Dit alles betekent dat alle Afghanen extra zwaar worden getroffen. "Alles is duur", zegt boer Taza Gul. Hij staat langs de weg tussen de provinciehoofdstad Tarin Kowt en het district Chora zijn kleine veld met watermeloenen te bewerken. Gul, vader van drie jonge kinderen, zegt nooit hulp te hebben gehad van de overheid of van ngo's. Hij probeert rond te komen van de opbrengst van zijn eigen land en door bij andere boeren te werken. Maar rondkomen lukt niet meer nu de prijzen zo hoog zijn. "Een fles olie bijvoorbeeld, hoe duur is dat nu wel niet? En tarwe? Ik heb thuis niets te eten."
Verderop, in het dorp Sarab Kakozai, schept Mohammad Ikhlas Ada een laag zand van het erf voor zijn huis. Het huis, gemaakt van modder en klei, raakte twee weken geleden zwaar beschadigd door een overstroming. "Het water heeft alles meegenomen. Ik heb alleen nog de kleren die ik aan heb", zegt Ada.
Ook hij en zijn familie, allen landarbeiders, worstelen met de hoge prijzen "We hebben geld geleend voor onze dagelijkse uitgaven. Nu is de schuld zo hoog, dat mijn oudere broer naar Pakistan is vertrokken om geld te kunnen verdienen. Nee, hier in de buurt is geen werk."
Eerder lieten we zien hoe sommige Afghaanse gezinnen ervoor kiezen om hun kinderen te verkopen, om zelf te kunnen overleven:
Gull Khan Forqanyar, die binnen de Taliban-regering verantwoordelijk is voor de economie van het district Chora, beaamt: "Er is geen werk voor de jonge generatie". En hij noemt nog meer problemen: "We hebben klinieken nodig, wegen die ons verbinden met andere provincies, en schoon water. Kinderen worden ziek van het water hier."
Hij ziet geen oplossing, en heeft zijn hoop gevestigd op de terugkeer van internationale hulporganisaties. "Er zijn minder hulporganisaties actief nu. Een paar, zoals de Wereldvoedselorganisatie, helpen, maar dit is niet genoeg voor onze mensen. Het is nu veilig genoeg, dus ik vraag andere organisaties ook te komen."
Ook het provincieziekenhuis worstelt met tekorten. Arts Rahimi heeft grote moeite om alle patiënten te behandelen. "We hebben nauwelijks water en maar twee kinderartsen en één verpleger. Dat is niet genoeg."
Het is bijna een jaar geleden dat de Taliban Afghanistan heroverden. Wie zijn ze en wat willen ze? Een uitleg:
