Hoe het bruisende Tirana het eindstation werd van Feyenoords Europese campagne

• Omar El Gendy

In een stad die van tevoren werd omschreven als veredelde thuishaven van de tegenstander, was het verdriet van de Rotterdamse fans na het laatste fluitsignaal direct voelbaar. Door de rollende tranen, maar zeker ook door het gedesillusioneerde zwijgen.

En dat terwijl het zo een heerlijk feest leek te worden. Tirana veranderde de afgelopen dagen in het mediterrane decor van een waar voetbalfeest. De finale van hét culttoernooi, hét toernooi voor de liefhebber. Zo werd de Conference League toch wel omschreven.

Bekijk reacties van de fans na afloop van de wedstrijd:

Feyenoords laatste horde naar de beker is er echter een te veel gebleken. Ruim tien maanden geleden, op 22 juli 2021, startten de Rotterdammers in Kosovo aan een onvergetelijke reis door Europa. Een Europees sprookje dat uiteindelijk tot het absolute einde van de Conference League in Kosovo's buurland Albanië zou duren.

Tranen en woede

Feyenoord ging vol voor de winst, maar kreeg die niet. Lang verhaal kort: tranen en woede bij de supporters van Feyenoord, vreugde bij de Italianen én Albanezen. Want het was de laatste dagen een publiek geheim dat de gastheren vanuit historisch en cultureel perspectief vooral voor AS Roma zouden juichen. Toch?

Bij aankomst in Tirana werd dat beeld direct bevestigd: Italiaans was het eerste alternatief als je je niet wegwijs kon maken in het Albanees, voetballende kinderen deden dat meer dan eens in verschillende Serie A-tenues.

Als klap op de vuurpijl: een immens spandoek van Roma-trainer José Mourinho vlak naast het stadion, waarop de Italianen welkom werden geheten in Albanië. Of beter gezegd: 'Little Roma', zoals Albanië liefkozend werd genoemd op het spandoek.

Toch is dat slechts een deel van het verhaal. Omdat beide supportersscharen allebei een deel van Tirana kregen toegewezen, veranderde het westelijke deel van de binnenstad mede dankzij een ware exodus uit Rotterdam in een soort Rotterdam-Zuid.

Uit de speakers in het pittoreske centrum pompte afwisselend keiharde hardcore muziek en Feyenoord-hits. Van 'Rotterdam Hooligans!' tot 'Dessers scoort een goaaal!', de sfeer zat er vanaf het moment van aankomst goed in.

Albanezen mengen zich in feestgedruis

Het volume stond op 'standje elf', het bier vloeide rijkelijk, en met de hoge temperaturen gingen de shirts regelmatig uit. Het was tenslotte feest. Maar wat moeten de Albanezen gedacht hebben bij het zien van deze taferelen?

Het antwoord is even kort als krachtig: het was genieten. Waar de oudere generaties vooral hun ogen uitkeken, schroomden de Albanese jongeren niet om zich in het feestgedruis te begeven.

Het was echter niet alleen maar nemen. De Albanezen deden er alles aan om de Feyenoorders een warm welkom te geven. En dat lukte.

"Dit is zoveel beter dan Marseille-uit. Zelfs de politie is hier sympathiek en wilde met ons op de foto", aldus een supporter in de fanzone. Een ander windt er nog minder doekjes om: "Dit is echt een vette stad!"

De historische binnenstad van Tirana is lastig te omschrijven. Is de stad met al z'n palmbomen, warmte en kleurrijke huisjes mediterraan te noemen? Ja, deels.

Flats en bunkers

Of toch postcommunistisch? Daar kunnen we ook wel een (groot) vinkje achter plaatsen, vooral bij het zien van die enorme flats en de bunkers uit de jaren van dictator Enver Hoxha. Maar hoe zit het dan met die kleurrijke, frivole modernistische gebouwen die we overal tegenkomen? En wat te denken van die enorme moskeeën? Is het een Islamitische stad?

In een notendop: dit is de ongekende mengelmoes die samen Tirana vormt. Maar nu de straten ook nog eens volhingen met Feyenoordvlaggen en sjaaltjes, viel er helemaal geen touw meer aan vast te knopen.

Tirana werd een unieke en schitterende thuishaven voor het voetbal. Niet alleen voor AS Roma, maar onverwachts toch ook wel een beetje voor Feyenoord.

Wanneer de kruitdampen definitief zijn opgetrokken, en het verdriet plaats heeft gemaakt voor trots, zal de Feyenoordsupporter zich realiseren dat Tirana het passende decor was waar het laatste hoofdstuk van het Europese sprookje plaatsvond.