Asielzoekers Meppel in hongerstaking voor privacy en duidelijkheid over status

Asielzoekers op een vluchtelingenboot in Meppel zijn sinds gisterochtend in hongerstaking. Het gaat om ongeveer 75 van de honderd mannen die op de boot verblijven. Ze zijn het niet eens met de manier waarop ze behandeld worden door het COA en de immigratiedienst IND.

De mannen willen duidelijkheid over de status van hun asielprocedure, en verder vragen ze om meer privacy en vrijheden. Volgens een woordvoerder van het COA "zijn die dingen hoog opgelopen en nu de inzet van een hongerstaking".

In natura

Op de boot in Meppel krijgen de mannen alles in natura: drie maaltijden per dag en alledaagse gebruiksvoorwerpen zoals tandenborstels en tandpasta. Liever zouden ze boodschappengeld krijgen zodat ze hun eigen ontbijt en deodorant kunnen kopen. Dat gebeurt op sommige andere locaties wel. Daar krijgen de bewoners alleen de warme maaltijd en kunnen ze de rest zelf kopen.

Tegen RTV Drenthe zegt een woordvoerder van het COA deze wens te begrijpen, maar is er in Meppel niet voor gekozen omdat er op de boot heel weinig ruimte is. Zo is er geen keuken waar de bewoners zelf hun eten kunnen bereiden of opbergen in koelkasten. Het COA wil kijken of er een ruimte op de kade ingericht kan worden. "We hebben nog geen idee of dat een mogelijkheid is, maar willen het wel onderzoeken."

Knellende situatie

De vluchtelingen in Meppel zijn ook kwaad op de IND, de organisatie die gaat over de asielprocedure. Ze wachten al lang op duidelijkheid en willen een volgende stap maken in hun procedure. Ze hebben geen zicht op gezinshereniging of op het verkrijgen van een BSN-nummer, zodat ze kunnen werken.

De wachttijden voor asielzoekers zijn lang, door een combinatie van personeelsgebrek bij de IND en veel asielaanvragen. Dat leidt tot grote achterstanden bij de beoordeling van asielverzoeken.

Volgens de woordvoerder van het COA begint de situatie in Meppel inderdaad te knellen. "Omdat ze op een plek verblijven waar je normaal niet langer dan een paar weken wilt verblijven. Nu het steeds langer duurt, zijn ze bang vergeten te worden."

Het is onbekend hoelang de mannen hun hongerstaking willen volhouden. Uit voorzorg is een arts gevraagd de mensen dagelijks te checken.