Brady, Bolt en Beckham: Marsman leeft de American Dream in Miami

"Ha, ik kan weer Nederlands praten!" Met een grote lach loopt Nick Marsman op het trainingscomplex van Inter Miami zijn gasten van de NOS tegemoet.

De 31-jarige doelman uit Zwolle speelt sinds vorige zomer bij de club in de staat Florida. Na een maandenlange knieblessure staat hij weer onder de lat en is hij met zijn gezin geaard in de stad van glitter en glamour. Een gesprek over zijn (voetbal)leven, de groten der aarde, de Amerikaanse voetbalcultuur en een ergernis: het verkeer.

Marsman leidt zijn gasten rond in het complex, groet collega's en slaat de deuren van de kleedkamer open. Te midden van de rommel - "sorry, we zijn net klaar met trainen" - en de roze clubshirts hangt zijn grijze keeperstenue. Hij deelt deze ruimte met grote namen als Gonzalo Higuaín en Blaise Matuidi.

Spelers met rijke carrières - Matuidi werd zelfs wereldkampioen met Frankrijk - die naar de Major League Soccer (MLS) kwamen om af te bouwen. Een groot contrast met de bescheidener loopbaan van Marsman, die voor Feyenoord, FC Twente, FC Utrecht en Go Ahead Eagles speelde en in Miami juist het avontuur aangaat.

Zo nu en dan stapt er een nóg grotere naam de kleedkamer binnen. "Tom Brady, Usain Bolt, Ronaldinho...", somt Marsman op. "In Nederland is de kleedkamer heilig, daar komt niemand in, dus in het begin keek ik wel raar op. Maar het is entertainment, het hoort erbij."

Oude meester Beckham

Verrassend is het ook niet echt, bij een club die (mede-)eigendom is van David Beckham. De Engelsman was in 2007 een pionier met zijn vertrek naar Los Angeles Galaxy, gaf soccer een boost in de Verenigde Staten. In 2018 kreeg hij met Inter Miami een MLS-licentie.

"Hij is het boegbeeld van de club en is heel betrokken, maakt met iedereen een praatje", vertelt Marsman.

"Voor mijn tweede wedstrijd tikte hij mij op de schouder: 'I'm happy you're here. Good luck!' Mooi moment. Er wordt door iedereen mooi gesproken over hoe hij soccer op de kaart heeft gezet. Wat dat betreft is hij een held."

En de oude meester is het nog niet verleerd, traint soms zelfs mee. Een anekdote? "We oefenden op corners en iedereen had problemen de bal voor de goal te krijgen. Ze zeiden dat het gras bij de cornervlag slecht was. Beckham zei: 'Ik laat het wel even zien.' Schiet hij die bal er in een keer in. Vervolgens liep-ie weg, hahaha. De baas liet even zien hoe het moet."

Marsman vervolgt zijn tour over het complex, via de gym en langs het trainingsveld naar de poorten van het stadion, dat plaats biedt aan 18.000 fans. De fanatieke aanhang maakt "negentig minuten lang een hoop kabaal", hoewel voetbal qua populariteit flink onderdoet voor basketbal, honkbal en American Football, sporten met grote teams in Miami.

"Voetbal is in Amerika niet voor iedereen toegankelijk. In Nederland heeft ieder plaatsje een amateurclub, hier zijn voetbalscholen waarvoor je moet betalen", legt Marsman uit. "Als je in de hogere teams wil spelen, moeten ouders betalen voor vliegreizen. Dan praat je over tien-, vijftienduizend dollar per jaar per kind. Dat is niet voor iedereen weggelegd."

"In januari was hier een conferentie, de KNVB was ook op bezoek. Zij spraken met Inter over de academies en hoe die aan te pakken. Ze waren verbaasd over de gang van zaken hier en vroegen zich af: hoe kan het anders? Maar het is moeilijk. Amateurclubs of privé-academies willen hun spelers niet naar Inter Miami, de enige club in Florida met een gratis academie, laten gaan. Ze verdienen er meer aan als zo'n kind doorbreekt en verkocht wordt."

"Het werkt heel anders dan wij gewend zijn in Nederland, maar het wordt wel steeds populairder. We hebben de goedkeuring voor een nieuw stadion, dat gaat denk ik een grote impact hebben in Florida. En het WK 2026 is deels in Amerika. Ze proberen meer bekendheid te genereren, maar in kleine stapjes."

Marsman stapt in zijn auto voor een tour door de stad en vertelt over zijn Amerikaanse leven. Na drie maanden in een hotel is hij gesetteld met zijn vrouw en dochter. Alles lijkt hem toe te lachen, hoewel de prestaties beter kunnen.

Inter staat voorlaatste in de Eastern Conference, maar sinds Marsman terug is van zijn blessure gaat het steeds beter. Teams staan dicht bij elkaar, het halen van play-offs is de doelstelling. Een haalbare kaart, gezien de achterstand van vier punten op nummer zeven Atlanta United.

Is er dan niets vervelends aan zijn nieuwe leven? "Dat vraag je nu we in de auto zitten... Het verkeer! Heel onvoorspelbaar, ze duiken overal tussen. Je mag links en rechts inhalen en elk gaatje dat je laat, benutten ze. Met name op bepaalde snelwegen zijn geregeld ongelukken. Laatst kwam een jongen met bebloed gezicht op de club."

"In december was ik terug in Nederland en de eerste dag ging het al mis. Ik reed net op de snelweg toen ik staande werd gehouden; ik had rechts ingehaald. Daar was ik hier gewend aan geraakt. Ik vertelde de politie dat ik net uit Miami kwam en dat het hier legaal was, maar er was geen ontkomen aan: betalen..."

En alsof je het over de duvel hebt, scheert er tijdens het gesprek een auto vlak voor die van Marsman langs. "Pfff, zie je. Eén klein gaatje en ze duiken erin..."

American Dream

Desondanks voelt het gezin Marsman zich inmiddels thuis in Miami. Na een hoop gedoe met het regelen van zijn social security nummer - "zonder dat besta je eigenlijk niet" - waardoor hij geen huis of auto kon kopen, drie maanden niet uitbetaald kon worden en zelfs geen telefoonabonnement kon afsluiten.

In één ding is het leven in Florida een beetje te vergelijken met dat in Nederland: "Het was een hele zoektocht om een huis te vinden. Voor elk huurhuis dat ik probeerde te krijgen, waren er nog ongeveer zestien anderen. Betaalbaar? Nee. Je hebt het gevoel dat iedereen hier miljonair is, als je ziet wat je allemaal moet uitgeven..."

Nu heeft de keeper alles op orde. Zijn dochter gaat naar school, de overburen kwamen de eerste dag al met koekjes aanzetten en hij speelt weer wedstrijden. Kortom: Nick Marsman uit Zwolle leeft de American Dream in Miami. "Ja, het is raar hoe het soms kan lopen."