Van Baarles 'Ineos 2.0' maakt Parijs-Roubaix snoeihard: 'Karren maar!'

Het was een droog, stoffig en razendsnel enkeltje van het peloton richting 'de hel' vandaag. Eén ploeg sleurde de rest van de renners tegen wil en dank al op ruim 200 kilometer voor de streep het vuur in: Ineos Grenadiers.

Karren maar! Het racemotto van winnaar Dylan van Baarle - dat na zijn winst in Dwars door Vlaanderen vorig jaar door een Vlaamse verslaggever nog werd verstaan als 'karma' - is symbool geworden voor de wijze waarop zijn ploeg Ineos dit voorjaar koerst.

Brits spektakel

Waar Jumbo-Visma de eerste weken domineerde, zijn het de laatste weken de Britten die de koers bepalen. In Parijs-Roubaix stonden namen op de startlijst om van te watertanden: de nummer twee uit de Ronde van Vlaanderen (Van Baarle), de winnaar van de Amstel Gold Race (Michal Kwiatkowski), de winnaar van de Brabantse Pijl (Magnus Sheffield) én de Italiaanse bolide Filippo Ganna.

De erelijst van Ineos - de opvolger van de fameuze Sky-ploeg - zo vroeg in het seizoen is een opvallende breuk met het verleden. Toen Ineos nog Sky was en elk getrapte wattage, elke verslonden banaan en elke leeggedronken bidon leidend was, werd weinig creativiteit van de renners gevraagd - en verwacht.

Zes jaar geleden won Wout Poels met Luik-Bastenaken-Luik het eerste monument voor de miljoenenploeg. Een toevalstreffer, zoals de zege van Michal Kwiatkowski in Milaan-Sanremo in 2017 ook genoemd zou kunnen worden.

Poels en Kwiatkowski werden namelijk vooral betaald om in de zomer een wagonnetje te zijn in de bergen van de Tour de France. En zo ging het ook met Dylan van Baarle. Sinds zijn overstap naar Team Sky werkte hij vooral aan zijn klimvermogen, verhuisde zelfs naar Monte Carlo en verdiende zo zijn plek in de Tourploeg.

De cultuuromslag vond plaats na de Giro d'Italia van 2020, zo gaat het verhaal. Zonder kopmannen als Chris Froome en Geraint Thomas bleek de verwurgingstactiek zinloos. Noodgedwongen gooide de ploeg het over een andere boeg: aanvallen in plaats van controleren. Prompt greep Tao Geoghegan Hart de eindzege.

Na die Giro verkondigde manager Dave Brailsford dat aantrekkelijk koersen voortaan het motto moest zijn. Ineos ging aanvallen, in de ronden en in de klassiekers. Het is geen toeval dat Brailsford in Roubaix de eerste was die Van Baarle op het middenterrein om de hals vloog.

Ineos-waaier

Zondagmiddag op ruim 200 kilometer van de wielerbaan in Roubaix zagen we wat 'Ineos 2.0' teweeg kan brengen. Op kilometers lang open terrein, waar de oostelijke wind vrij spel had, trokken plots zeven blauw-rode renners vol op kop door. Zo vroeg al? Ook Mathieu van der Poel en Wout van Aert waren verrast. Ze liepen bijna anderhalve minuut achterstand op toen het peloton in tweeën brak.

Was het een vooropgezet plan van ploegleider Servais Knaven? Niet echt. "Raar was het, na veertig kilometer was er al een waaier weg, zaten we met zeven man mee", zegt Knaven na afloop. "Ik weet niet precies of wij het zelf op de kant gegooid hebben. Ik heb wel gezegd: jongens, we moeten daar alert zijn want het is open en er is zijwind."

Niet vooraf zo bedacht dus. Knaven twijfelde ook nog even of het wel slim was. "Hier moeten we niet al ons kruit verschieten, maar ze hebben het fantastisch gedaan als ploeg."

Zo maakte Ineos de koers onbedoeld snoeihard. Het gas werd langzaam steeds verder ingeduwd en op de versleten wielerbaan in Roubaix pas weer wat losgelaten. Het leverde de snelste editie van Parijs-Roubaix uit de geschiedenis van de wielerklassieker op: gemiddeld 45,792 kilometer per uur. Dat voelden de grote mannen na afloop.

'Enorm lastig'

"Heel zwaar", noemde Van der Poel de koersdag na afloop. "Het was een beetje achter de feiten aan rijden. Het was enorm lastig."

Over de manier waarop hij over de kasseien fietste was de winnaar van de Ronde van Vlaanderen nog wel te spreken. "Maar ik kon eigenlijk niet echt meer wattage rijden." Met plek negen kan Van der Poel achteraf wel leven. "Ik denk dat ik nog wel toptien rijd, dus slecht was het ook weer niet."

"Het is eigenlijk al heel mooi dat ik hier sta, ik heb nog een mooi voorjaar kunnen rijden, met als hoogtepunt de Ronde." Van der Poel gaat een paar dagen rusten en dan trainen in Spanje. En dan? De Giro? "Normaal gezien wel."

Bij de net van corona herstelde Van Aert kwam het iets gemakkelijker, maar ook hij sprak van een "heel zware" koers. "Roubaix is altijd complete chaos en afzien tot op de finish. Het was zeker een verrassing voor mij om dit te presteren. Dit was het maximale."

'Zeven man mee, dat was super'

Tegen het geweld van Ineos was moeilijk op te racen. "Ik denk dat we als ploeg supergoed hebben gereden", zegt Van Baarle. "In het begin gelijk met zeven man mee, dat was super. Dat ik het dan af kan maken, is niet alleen een kroon op mijn werk, maar ook op hun werk."

Toch werd van Van Baarle in de slotfase nog een enorme inspanning verlangd. "Het deed wel zeer om terug te komen bij Lampaert en Mohoric." Die hadden op een kleine dertig kilometer van de streep koploper Tom Devriendt teruggehaald. "Maar ik was blij dat ik er was."

Op de kasseienstrook van Camphin-en-Pévèle (19 kilometer voor het einde) rijdt Van Baarle vervolgens de rest van de kopgroep eraf. Hoe langer de race duurt, hoe beter Van Baarle gaat rijden. "Ik ben echt een diesel, en in dit soort koersen komt het er gewoon uit. Op het einde kon ik alleen maar denken: karren maar, karren maar."