Libanon functioneert steeds slechter, inwoners nemen schietles uit zelfbescherming

• Daisy Mohr

  Correspondent Midden-Oosten

Waar je ook rijdt in Libanon, de kans is groot dat je vroeg of laat vast komt te zitten in een gapend gat in de weg. Metalen riooldeksels worden massaal gestolen om te verpatsen. Geld om de wegen te repareren is er niet en reserveonderdelen voor de auto kosten een vermogen, omdat ze uit het buitenland moeten komen.

Volgens de Wereldbank kampt Libanon met een van de grootste economische crises in zijn bestaan. Het land functioneert steeds slechter, met ingrijpende gevolgen voor de gezondheidszorg, het onderwijs en de telecommunicatie. Veel basisvoorzieningen zijn amper beschikbaar; zo hebben mensen maar een paar uur per dag elektriciteit en water moet in vrachtwagens naar huizen worden gebracht.

De gasprijzen zijn zo hoog dat veel mensen geen geld hebben om deze winter hun woning te verwarmen. Eerder deze week was er plotseling bijna een dag geen internet in een deel van de hoofdstad Beiroet.

Corruptie en wanbeleid

Libanon kampt al decennia met corruptie en wanbeleid. In het sektarische systeem maken militieleiders die politicus werden grotendeels de dienst uit. Het Internationaal Monetair Fonds wil alleen financiële steun geven als er hervormingen worden doorgevoerd. De regering lijkt daar niet toe in staat.

De Libanese munt is praktisch niets meer waard, 80 procent van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Hyperinflatie maakt dingen onbetaalbaar, spaargeld wordt door de bank vastgehouden. Arm en rijk, iedereen wordt geraakt.

Onder meer het salaris van ambtenaren is door de enorme inflatie bijna niets meer waard. Verdiende iemand voor de crisis duizend euro per maand, dan is dat nu minder dan honderd euro waard. Veel ambtenaren komen nog amper naar hun werk; de motivatie ontbreekt. Ze hebben ook geen geld om de tank van hun auto vol te gooien en naar kantoor te rijden.

Angstaanjagend

Ook de politie en het leger laten het steeds vaker afweten. Agenten en militairen zoeken een bijbaantje of deserteren. "Misdaadcijfers stijgen, moorden nemen toe", zegt Aya Majzoub van Human Rights Watch in Beiroet. "De vooruitzichten zijn angstaanjagend. We zijn erg bezorgd dat langzaam maar zeker de veiligheidsdiensten uiteenvallen. Dan zal er geen staatsinstelling zijn die de mensen nog kan beschermen. Dat leidt dan tot 'burgerrecht', de opkomst van gewapende milities of politieke partijen die mensen 'veiligheid' bieden. En dat brengt ons bij een hele reeks andere problemen en mensenrechtenschendingen."

Veel Libanese burgers voelen zich steeds onveiliger. Om zichzelf te kunnen beschermen, kopen ze een wapen. Correspondent Daisy Mohr ging op bezoek bij Bashir, die kortgeleden een wapen kocht:

Ook schiettrainingen zijn populair. Hun schietclub is pas drie maanden open, maar elke dag volgeboekt, zegt wapeninstructeur Elie. "Het is een gat in de markt. Mensen zoeken naar manieren om zich veilig te voelen," zegt hij, terwijl hij Karine, een jonge graphic-designer, schietles geeft.

"Tachtig procent is vrouw. Ze hebben een wapen thuis, maar ze weten niet hoe ze er mee om moeten gaan. Hopelijk hoeven ze het nooit te gebruiken. Maar je moet altijd op je hoede zijn," zegt Elie.

Intussen kijken Libanese politici toe. Ze zetten geen stappen om de problemen aan te pakken. "De politieke klasse lijkt meer bezig met het vasthouden van de macht, dan met het oplossen van de verlammende economische crisis. De politieke klasse komt niet met bruikbare maatregelen. Hun zichtbare onverschilligheid grenst aan het criminele," stelt Majzoub.