Breeuwsma zet zonder derde Spelen punt achter carrière: 'Zal de ploeg missen'

"Een harde dreun." De dag van Daan Breeuwsma begon niet zoals hij gehoopt had. Het telefoontje van bondscoach Jeroen Otter bracht vervelend nieuws: er is voor de shorttracker geen plaats in de olympische ploeg voor Peking. Zelfs niet als meereizende reserve.

Voor de 34-jarige schaatser, wiens vriendin Rianne de Vries op de valreep wel aan de equipe werd toegevoegd, was dat het sein om zijn afscheid als topsporter aan te kondigen. Na dit seizoen houdt hij het voor gezien. Zoals gepland, maar waarom zou hij dat voornemen nog langer voor zich houden?

Een donderslag bij heldere hemel was de mededeling van Otter niet. De Fries kan immers niet terugkijken op een topseizoen. "Zeker in het begin heb ik steken laten vallen. Dan mis je de boot en dat is lastig. Ik denk wel dat ik mezelf heb opgewerkt. Ik heb mezelf echt goed laten zien in de trainingen, zeker op relay-gebied. Dat was voor mij ook de enige mogelijkheid om naar de Spelen te gaan. Maar het heeft niet mogen baten."

"Lastiger om goud te winnen"

In Sotsji (2014) en Pyeongchang (2018) was Breeuwsma wel van de partij. Beide keren ging het echter mis op de aflossing. In Rusland moest Oranje genoegen nemen met de ondankbare vierde plaats, terwijl in Zuid-Korea een penalty in de halve finales een eind maakte aan alle olympische illusies. Het 'drie keer is scheepsrecht' gaat nu aan zijn neus voorbij. "Ik denk ook echt dat goud winnen zonder mij een stukje lastiger gaat worden."

Gezien de erelijst van de Oldeboorner heeft hij wel recht van spreken. Breeuwsma behoorde tot de aflossingsploeg die de wereldtitel pakte in 2014 (Montreal), 2017 (Rotterdam) en 2021 (Dordrecht), werd vijf keer Europees kampioen op de relay en stond ook nog een aantal maal op de andere treden van het podium tijdens titeltoernooien.

"Ik weet van Sjinkie (Knegt, red.) dat hij er ook van baalt dat ik niet mee ben. Die mannen weten ook wel dat ik een meerwaarde heb in de relay. Het is niet zo dat ik het die andere jongens niet gun", verwijst hij naar Dylan Hoogerwerf, die er met het laatste olympische ticket vandoor is gegaan, en reserve Bram Steenaart. "Ik weet hoe hard ze ervoor werken. En ze verdienen die plek ook. Maar ik had er liever zelf gestaan."

Uitleg heeft hij niet gevraagd. "Daar had ik ook nog geen behoefte aan. Ik weet uit ervaring dat dat weinig uitmaakt. Voor nu is het natuurlijk superzuur, maar ik ga het seizoen gewoon op een mooie manier afmaken. Ik wil de komende weken nog doen wat ik het liefste doe: lekker trainen, harde rondjes rijden, plezier maken op het ijs. Wie weet is er nog een mogelijkheid op de WK, al zal dat een lastig verhaal worden."

De ploeg het ultieme

Hij kijkt hoe dan ook terug op een fraaie carrière, met een paar prachtige titels op de aflossing. "Ahoy was echt geniaal, het mooiste ooit. Wereldkampioen geworden toen", haalt hij de WK van 2017 in Rotterdam aan. "En afgelopen seizoen in Dordrecht ook weer. In een leeg stadion. Heel gek, maar misschien toch wel de mooiste, na echt een rotseizoen. Die zit misschien wel het dichtst bij mijn hart.

Maar het shorttracken op topniveau heeft hem niet alleen op sportief gebied bijzondere momenten opgeleverd. Denk aan het onverwachte overlijden van Lara van Ruijven in de zomer van 2020 en de brand waardoor Sjnkie Knegt getroffen werd. "Lastige dingen, emotioneel ook voor me. Maar als team het mooiste wat er is. De ploeg, alles samen doen, dat is voor mij het ultieme. Dat zal ook het lastigste zijn om straks kwijt te raken."