Schaatsen of kermis? Schouten weet het wel: 'Is het eerste waar ik naar kijk'

Dikke kans dat schaatsster Irene Schouten de Olympische Spelen van Peking als koningin van het langebaantoernooi verlaat. Ze kan namelijk zomaar vier medailles winnen.

De schaatsfanaat rijdt daarnaast ook nog marathons en heeft ieder jaar de hoop op een nieuwe Elfstedentocht. Het is duidelijk, Schouten is het hele jaar door met schaatsen bezig. Op één weekend in augustus na.

"Als ik mijn jaarplanning van de trainer krijg, kijk ik meteen of ik het weekend van de kermis in Wervershoof wel thuis ben. Dat is echt het eerste waar ik naar kijk, ja", zegt de in Noord-Holland geboren Schouten in de eerste aflevering van een nieuw seizoen olympische podcasts bij de NOS.

De kermistraditie die in delen van Noord-Holland net zo sterk leeft als bijvoorbeeld het carnavalsfeest in het zuiden, zit ook bij Schouten in het bloed. "Als ik tegen mensen in het schaatsen zeg: ik ga naar de kermis, denken ze: leuk, een attractie. Maar het is een dorpsfeest."

"Iedereen neemt vrij en het is gewoon een groot feest. Ik ben topsporter, dus ik hou het niet lang vol. Ik ga om twaalf uur naar huis. Mijn broers zijn meestal later. Die belanden nog weleens ergens bij vrienden in een jacuzzi of in een zwembad."

Op en neer de Afsluitdijk over

Schouten is thuis in West-Friesland. Veel meer dan in Heerenveen, zegt ze. Dus rijdt ze honderden keren per jaar op en neer terug naar Noord-Holland, de Afsluitdijk over.

"Ik heb een woning in Heerenveen, zoals elke schaatser. Maar ik merkte dat ik daar niet gelukkig werd. Dat ik daar 's avonds op de bank zat en dat ik echt dacht: wat doe ik hier? Ik rij wel heen en weer."

Schouten woont liever dicht bij haar familie en haar vrienden. Dat vindt ze belangrijk, zeker ook omdat haar moeder in 2016 getroffen werd door een hersenbloeding. "Eigenlijk zijn we daarna nog hechter geworden. We hebben samen de zorg voor mijn moeder opgepakt. Je moet het samen doen, en daardoor is het ook wel hechter geworden."

Vlak nadat haar moeder in het ziekenhuis belandde reed Schouten nog een wedstrijd. "Ik snap ook echt niet waarom ik dat in een keer deed. We wisten dat het heel erg was. Ik dacht nog: je weet niet hoe ze eruit komt, maar je hebt altijd positieve hoop. Dus ik ga maar rijden. Als je thuis zit, kun je ook niets doen. Ze gaat nu - al die jaren later- nog steeds vooruit. En daar zijn we blij mee."

Elfstedentocht

Schouten was vier jaar oud toen de laatste Elfstedentocht werd gereden, komende 4 januari alweer 25 jaar geleden. Stel nou dat de tocht der tochten er komt in dit olympische seizoen, wat dan?

"De Elfstedentocht winnen is uiteindelijk de allergrootste droom. Maar ik heb hem liever volgend jaar dan deze winter. Als het elke vier jaar wordt gehouden, is het minder interessant dan dat je er zo lang op moet wachten."

Áls de Elfstedentocht er komt, dan is Schouten er klaar voor: "Ik zou 'm morgen kunnen rijden als het moet."