Verlost van 'messen in haar rug' mikt zwemster Van Roon op succes bij EK
"Een messteek in mijn rug." Zo voelde het voor zwemster Valerie van Roon, toen ze afgelopen zomer hoorde van de afmelding van Femke Heemskerk voor de halve finales van de olympische 50 meter vrije slag.
Van Roon neemt bepaald geen blad voor de mond als ze terugblikt op een van de donkerste periodes uit haar zwemloopbaan. Een periode waarin ze mentaal geknakt werd door een ervaren zwemcoryfee, die zich niet zomaar aan de kant liet zetten. Begrijpelijk, maar keihard.
Natuurlijk, dat mes in de rug moet niet letterlijk genomen worden. Toch voelde het zo voor Van Roon. Ze ziet namelijk een verband tussen de hardnekkige rugblessure die haar maanden pijnigde en 'het gedoe rond Tokio'.
"Twee tussenwervelschijven in mijn onderrug bulken een beetje uit en drukken op mijn zenuw", legt ze uit. "En dat geeft een heel vervelende pijn. Door alle stress rond dat Tokioverhaal is het echt heel erg geworden."
Het verhaal van de 23-jarige zwemster uit Delft begint in december vorig jaar. Tijdens het speciaal georganiseerde olympisch kwalificatiemoment in Rotterdam blijft ze knap in het spoor van Ranomi Kromowidjojo.
Ze tikt als tweede aan en hoort vlak daarna de gil van trainingsmaatje Kira Toussaint. Dan pas dringen de cijfers tot haar door: 24,63.
Kwalificatie Tokio
Van Roon is ruim een halve seconde sneller dan haar persoonlijk record. En belangrijker, sneller dan de toptijd van de afwezige Heemskerk. Volgens de regels van de Nederlandse zwembond kwalificeert Van Roon zich daarmee voor de Olympische Spelen in Tokio.
Maar dan begint de nachtmerrie pas. Heemskerk - die niet mocht starten vanwege een coronabesmetting bij haar partner - vecht voor haar kans op een olympisch ticket, dwingt in een beroepszaak bij de tuchtcommissie van de KNZB een swim-off af en zet Van Roon daarin op haar plaats.
Nog voor ze kon dromen van een olympisch startblok, donderde Van Roon er al vanaf. "Die swim-off had nooit mogen plaatsvinden", vindt ze nog steeds. "Het kwalificatietoernooi in december was volgens alle regels het enige kwalificatiemoment. En de stress voor die swim-off heeft zeker niet geholpen."
Afzeggen Heemskerk voelde als een schop na
Tot overmaat van ramp zwemt Heemskerk in Tokio alleen de series van de 50 meter vrij. Voor de halve finales trekt ze zich terug om krachten te sparen voor de estafette. "Dat voelde als een messteek in mijn rug", vertelt Van Roon nu.
"Het is een soort schop na, dat je die hele procedure start en het dan niet afmaakt. Ik zal niet zeggen wat ik toen precies dacht. Maar ik denk dat iedereen zich kan voorstellen hoe dat voelde."
Inmiddels heeft Van Roon er alweer de nodige trainingsweken opzitten bij haar club De Dolfijn aan de Amsterdamse Sloterplas. En gaat ze voor individueel succes op de 100 meter vrije slag bij de EK kortebaan in het Russische Kazan.
Estafettegoud
Aan dat toernooi heeft ze goede herinneringen. Bij haar debuut in 2017 won ze in Kopenhagen meteen goud op de 4x50 meter estafette en twee jaar later herhaalde ze dat kunstje in Glasgow.
Of ze ook nu een gooi kan doen naar het podium op de estafette, is nog niet duidelijk. Een ding is zeker: het zal zonder Heemskerk en Kromowidjojo moeten. En dus is het nu aan Van Roon om te schitteren.
"De Spelen zijn geweest", zegt ze. "Natuurlijk neem je iets mee, misschien wel harder zijn. Maar uiteindelijk gaat het gewoon om een baantje hard zwemmen. Laten we hier weer een nieuwe, goede herinnering van maken."
