Voormalig Frans international Adams (73) overleden na bijna 40 jaar in coma
Hij had net een punt gezet achter zijn loopbaan als profvoetballer, een carrière met verschillende prijzen en 22 interlands namens Frankrijk. Jean-Pierre Adams keek uit naar een nieuw leven.
Nog één ding moest de ijzersterke verdediger laten doen, voordat hij aan zijn nieuwe leven zou beginnen. En dus meldde hij zich op 17 maart 1982 in het Édouard Herriot hospitaal in Lyon voor een knieoperatie. Een routinehandeling, maar wel een die een pijnvrije toekomst zou moeten opleveren.
Bij de verdoving ging het vreselijk fout. De voetballer raakte in een coma. Bijna veertig jaar werd Adams verzorgd door zijn vrouw Bernadette in hun huis in het Zuid-Franse Caissargues. Vandaag overleed hij op 73-jarige leeftijd.
Senegalese 'pelgrim' wordt international
Adams werd geboren 10 maart 1948 in de Senegalese hoofdstad Dakar. Op tienjarige leeftijd vertrok hij met zijn strenggelovige grootmoeder op pelgrimstocht naar Europa. Eenmaal in Frankrijk werd hij door zijn oma ingeschreven op een katholieke school in Montargis en niet veel later geadopteerd door een Frans koppel.
Op 22-jarige leeftijd werd hij bij de amateurs ontdekt door de scouts van Olympique Nîmes, waar de aanvaller werd omgeschoold tot onverstoorbare verdediger. Een jaar later was hij een steunpilaar in het elftal dat achter Olympique Marseille tweede werd in Ligue 1.
In het najaar van 1972 werd Adams door Stefan Kovács - oud-trainer van Ajax - geselecteerd voor het Franse nationale elftal. Hij debuteerde in het Parc des Princes tegen de Sovjet-Unie (1-0 zege).
Adams kwam tot 22 interlands, maar zou nooit uitkomen op een eindtoernooi. Toch liet hij een onuitwisbare indruk achter.
Met Marius Trésor vormde hij het eerste zwarte verdedigingsduo van Les Bleus. 'La garde noire' - de zwarte garde, een bijnaam die door Kovács bedacht zou zijn - werd gekoesterd door de Franse fans en geldt nog altijd als wegbereider voor de succesvolle multiculturele elftallen die later titels wonnen.
In 1976 speelden ze voor het laatst samen in een vriendschappelijk duel met Denemarken. Adams speelde toen al voor OGC Nice en maakte later nog de overstap naar Paris Saint-Germain en vervolgens Mulhouse.
Na een jaartje afbouwen bij de amateurs van FC Châlon was het in 1982 mooi geweest. Tijd voor iets nieuws, tijd voor zijn gezin.
Puur toeval
Van medische spoed was geen sprake. Adams had rustig nog een paar maanden door kunnen lopen met zijn gekwetste knie. Puur toeval dat hij bij het maken van een scan, begin maart, een arts van Olympique Lyonnais tegen het lijf liep. Die kon wel iets regelen voor de beroemde voetballer.
De operatie werd naar voren gehaald, naar 17 maart 1982. Een bijna fatale vergissing. Door een artsenstaking waren de behandelkamers en de operatiekamers in Lyon die dag onderbezet. Een onervaren anesthesiste rende van kamer naar kamer om verdovingen toe te dienen.
Bij Adams ging het fout: de dosering was te hoog, waarop de voetballer in coma dreigde te raken. Bij het intuberen werd vervolgens de zuurstoftoevoer per ongeluk afgesloten, in plaats van opengemaakt. Adams liep blijvende hersenschade op. En zou de rest van zijn leven in coma blijven.
Na vijftien maanden in het ziekenhuis besloot Bernadette om haar man thuis te verzorgen. Dat bleef ze doen, dag in dag uit, bijna veertig jaar lang. Ze knipte de haren en de baard van haar man, trok hem elke dag schone kleren aan, zorgde zelfs voor een lekker geurtje.
Euthanasie heeft ze nooit overwogen. "Mensen vragen me weleens waarom ik de stekker er niet heb uitgetrokken", vertelde ze verontwaardigd tegen CNN. "Hij zit niet eens aan een stekker!"
Tot zijn dood heeft Adams zelfstandig geademd en voedsel kunnen innemen. Ook kon hij zijn ogen openen en sluiten. "Ik denk dat hij dingen voelt", vertelde Bernadette. "En ik denk dat hij mijn stem herkent. Stoppen met het toedienen van voedsel is onmogelijk".
Na een rechtsgang van ruim twaalf jaar kreeg Bernadette een jaarlijkse toelage toegewezen, bij wijze van schadevergoeding. "Daardoor kunnen we leven. Maar het ziekenhuis heeft nooit excuses aangeboden."