25 jaar na de Herculesramp: 'Mijn ouders hoorden dat ik dood was'

"Het is een leven van voor de ramp en na de ramp". zegt Nicole Adams (48). "Voor de ramp was het onbezonnen. Daarna waren het zorgen van hoe het verder gaat. Ik ben er nog elke dag mee bezig."

Nicole Adams uit Tilburg is een van de zeven overlevenden van de Herculesramp van 15 juli 1996 in Eindhoven. Iets na 18.00 uur die avond ging het mis. Bij de landing van het transportvliegtuig met 41 mensen aan boord vloog een zwerm spreeuwen in de motoren. Het vliegtuig stortte neer. Bijna iedereen overleefde de eerste klap. Maar na de crash brak brand uit.

Hulpverleners wisten niet dat er behalve de vierkoppige bemanning ook nog 37 muzikanten van het fanfarekorps van de Koninklijke Landmacht aan boord waren. Ze zaten in het vrachtruim. De brandweer begon met blussen in plaats van met reddingswerk. De militairen in het transportvliegtuig probeerden tevergeefs de nooduitgang te openen. Pas twintig minuten na de crash werden de leden van het fanfarekorps ontdekt. 34 mensen kwamen om het leven, voor het overgrote deel door verstikking.

"Ik weet niets meer van het ongeluk zelf. Ik weet alleen nog dat de piloot een jasje over mij heen heeft gegooid. Dat heeft mij beschermd. Hij heeft het zelf niet overleefd", vertelt Adams bij Omroep Brabant. Zij liep zware brandwonden op aan rug, arm en longen. "Toen ik in het ziekenhuis lag, kreeg ik een hartstilstand en mijn hersenen liepen een beschadiging op. Ik lag in vrij kritieke toestand."

"Mijn ouders waren naar Eindhoven gekomen en kregen van Defensie te horen dat ik was overleden. Een dag erna hoorden ze dat ik toch nog leefde. Ik was verwisseld met iemand anders. Ze hebben een dag gedacht dat ik er niet meer was. Dat was een hel", vervolgt ze.

Saxofoon speel ik op amateurniveau

Dat misverstand is gelukkig snel verholpen. Maar Adams leven is voorgoed veranderd. Zij was 23 jaar oud toen ze op 15 juli 1996 terugkeerde van een vrolijke concertreis naar Italië. Ze speelde saxofoon, derdejaars student aan het conservatorium in Tilburg. "Ik had een 9,5 voor mijn overgangsexamen," vertelt ze. Na de ramp moest ze alles opnieuw leren. "Ik kon niets meer. Niet praten. Niet bewegen. Ik kon niets kenbaar maken. Ik ben nog steeds aan het revalideren. Ik praat nog niet goed genoeg. Saxofoon spelen kan ik alleen nog op amateurniveau. Je moet een weg vinden om hier mee om te gaan."

"Het is niet alleen maar 25 jaar ellende. Er zijn ook leuke dingen gebeurd. Het heeft lang geduurd voordat ik mij weer open kon stellen voor de liefde. Sinds zeven jaar heb ik weer een relatie", aldus Adams.

Wijntje erbij

Komende donderdag gaat ze naar de jaarlijkse herdenking bij het monument in Eindhoven. Met kransleggingen, toespraken en een muzikale ode aan de slachtoffers. Ze is blij dat ze overleefde. "Het had anders kunnen uitpakken, maar daar sta ik ook niet elke dag meer bij stil. Dan word je gek", zegt Adams. "Op 15 juli wil ik het altijd afsluiten met een etentje. Met een wijntje erbij. Het leven vieren. Dat vind ik belangrijk."

Bekijk hier een terugblik op de Herculesramp: