Clemens Dericks
redacteur Sport
Clemens Dericks
redacteur Sport
Groot feest een kleine drie weken geleden in Lille. De plaatselijke voetbaltrots had het gepresteerd om het peperdure Paris Saint-Germain van de Franse titel te houden. Jong Oranje-speler Sven Botman behoorde tot de verrassende kampioensploeg, die opvallend genoeg voor een groot deel leunde op een Turkse enclave.
Met rechtsback Zeki Celik, aanvallende middenvelder Yusuf Yazici en oude vos Burak Yilmaz in de spits bestond de formatie van de vertrekkende succescoach Christophe Galtier voor meer dan een kwart uit spelers uit Turkije.
"Ik ken ze nog maar een jaar", vertelt Botman, die vorig jaar zomer sc Heerenveen verruilde voor de Noord-Franse club. "Maar het zijn heel normale jongens die alle drie een mentaliteit hebben van hard werken en niet veel zeuren."
Met die kwaliteiten als bagage hoopt het trio nu ook furore te gaan maken op het EK, waar vrijdagavond tegen Italië de openingswedstrijd van het toernooi wacht. Lille is met de afvaardiging van het drietal meteen ook samen met Fenerbahçe hofleverancier voor de Turkse selectie, waarin het merendeel van de spelers (zestien om tien) hun brood in het buitenland verdient.
Dani Alves als voorbeeld
"We willen elders voetballen om onszelf te verbeteren", legt de 24-jarige Zeki Celik uit. "In Turkije blijf je toch op een bepaald niveau hangen. Om je verder te ontwikkelen en in de Champions League te spelen, moet je wel vertrekken."
Celik had eigenlijk zijn zinnen gezet op de Bundesliga en de Premier League, maar belandde drie jaar geleden bij Lille. Daar ontwikkelde hij zich - naar zijn grote voorbeeld Dani Alves - tot een offensief ingestelde vleugelverdediger. "Hij is snel groeiende", prijst Botman zijn ploeggenoot. "En hij is inderdaad aanvallend heel sterk, maar verdedigend staat hij ook zeker zijn mannetje."
De Engelse competitie heeft Celik trouwens nog niet uit zijn hoofd gezet, gezien het fanatisme waarmee hij zich de Engelse taal eigen probeert te maken door te kijken naar tv-series en films, met Pokémon als zijn favoriet.
De even oude Yusuf Yazici heeft in 2017 nog op de radar van PSV gestaan. De spelmaker vertoonde zijn kunsten destijds nog bij Trabzonspor in zijn geboortestad en zou nog in de zomer van dat jaar zijn debuut maken in het Turkse elftal.
Nummer 97 onder glas
De begaafde linkspoot die heel goed aan de zijkanten uit de voeten kan maar een centrale positie prefereert, verhuisde twee jaar later naar Lille. De Fransen hadden negentien miljoen euro over voor het toptalent. Nooit eerder had Trabzonspor zo veel geld ontvangen voor een speler.
De club besloot terstond het rugnummer 97 niet meer op het veld te gebruiken. Yazici's shirt ligt nu onder glas uitgestald in het clubmuseum. "Totdat je terugkomt", staat er bij de tweet die het bewijs levert.
Het duurde even voordat de nieuweling zijn draai had gevonden in Ligue 1. Waarbij het uiteraard niet hielp dat hij in december een kruisband in zijn rechterknie scheurde en de rest van het - door de coronacrisis voortijdig afgebroken - seizoen moest toekijken.
Zijn rentree verliep vervolgens geenszins geruisloos. "Hij heeft heel veel techniek", had Botman al snel gezien toen hij bij Lille binnenkwam. "Een spelverdeler met een heel goede trap. Ik zou tegenstanders van Turkije op het EK willen adviseren hem geen schietkans te geven."
Zijn scorend vermogen heeft Yazici inmiddels een prominent plekje bij zijn Franse werkgever bezorgd. Hij vond in het begin van het afgelopen seizoen drie keer het net in het Europa League-duel met Sparta Praag. Een hattrick, dat was nog nooit een speler van Lille gelukt op Europees niveau waarop de Franse club sinds 2001 vrijwel jaarlijks acteert.
Alsof hij wilde onderstrepen dat er van toeval of geluk geen sprake was, deed de Turkse international het twee weken later nog eens dunnetjes over, in San Siro tegen AC Milan nog wel (0-3).
Nestor en aanvoerder van de Turkse ploeg - een rol die bij Lille is weggelegd voor de Portugees José Fonte - is Burak Yilmaz met zijn 35 jaar en (vrijdag) 331 dagen. Als de robuuste spits tegen Italië tussen de lijnen verschijnt, verdringt hij doelman Rüstü Recber (Euro 2008) als oudste Turkse speler ooit op een eindtoernooi.
Alleen al met zijn imposante voorkomen weet Yilmaz ontzag in te boezemen, maar Botman roemt ook zijn persoonlijkheid. "Een heel speciale speler. Zonder arrogant te doen trekt-ie alles naar zich toe en dwingt-ie heel veel respect af met wat-ie doet. En een prima spits, die presteert op de momenten dat het moet. Ik heb hem bij Galatasaray veel zien scoren, maar ik denk dat afgelopen seizoen wel een van zijn hoogtepunten was."
Daar kan het Nederlands elftal over meepraten. Afgelopen maart ontpopte 'de oude' Yilmaz zich tot de grote kwelgeest van Oranje in de WK-kwalificatiewedstrijd in Istanbul, die in 4-2 eindigde.
Hij trok daarmee de lijn door die zich bij zijn komst in Lille had ingezet. In Noord-Frankrijk werd de spits herenigt met Yazici, met wie hij in het seizoen 2017/2018 een ijzersterk koppel vormde bij Trabzonspor.
Bekijk hier de samenvatting van de wedstrijd Turkije-Nederland waarin Yilmaz drie keer scoorde.
Trabzonspor is een van de reeks Turkse clubs die gebruik hebben mogen maken van de diensten van Yilmaz, die onder andere ook Galatasaray, Fenerbahçe en Besiktas op zijn cv heeft staan. Hij is daarmee naast Sergen Yalçin de tweede speler die het shirt van de 'Big Four', de vier grootste voetbalclubs van het land, heeft gedragen.
Goede mix
Met de twee jaar jaar geleden als bondscoach teruggekeerde Senol Günes aan het roer - hij loodste Turkije op het WK van 2002 naar een onverwachte derde plaats - zijn de verwachtingen weer hooggespannen voor het EK.
"Hij heeft meer eenheid in de ploeg gebracht", prijst Celik de succestrainer. "Hij zorgde voor een goede mix van jonge spelers en ervaren krachten. We kunnen uitkijken naar een prachtig toernooi."
Bij Celik gaan daarbij de gedachten terug naar 2008 toen Turkije pas in de halve finales gestuit werd door Duitsland, dat destijds in de 90ste minuut toesloeg. Zoals Turkije dat een ronde eerder had gedaan tegen Kroatië: na de gelijkmaker in de extra tijd van de verlenging nam de underdog de strafschoppen beter.
"Ik was elf jaar en werd helemaal gek", herinnert Celik zich nog. "Ik rende om het huis van blijdschap en opwinding. Vanaf die dag heb ik er altijd van gedroomd om in de nationale ploeg te spelen. En nu ga ik naar het EK... Met een fantastisch elftal en een geweldige coach. Hopelijk kunnen we net zo succesvol zijn als toen."
