Nieuwe hoofdcoach Miller moet tij bij oude liefde Donar zien te keren
Donar begon het basketbalseizoen heel aardig, zoals bestuurslid Martin de Vries het uitdrukt. Van de eerste tien wedstrijden werd er maar eentje verloren, de rest leverde de volle buit op.
"Maar vervolgens verloren wij hier thuis van Rotterdam, na een heel slecht vierde kwart. Vanaf dat moment ontstond er een soort kramp in het team, waardoor we steeds verder het moeras in zakten en daar ook niet meer uitkwamen."
De zware thuisnederlaag van afgelopen zaterdag tegen koploper ZZ Leiden (72-96) vormde de spreekwoordelijke druppel voor de leiding van de Groningse club, die voordat de coronacrisis vorig jaar tot een onafgemaakt seizoen leidde, vijf keer keer op rij de finale van de play-offs bereikte en er daar drie van wist te winnen.
"We hebben zondagavond alles op een rij gezet en zeiden: we hebben nog twee wedstrijden te gaan in het reguliere seizoen, daarna is er een korte maar hevige bekerweek en vervolgens beginnen de play-offs. Als we nog iets willen doen, dan moet dat nu gebeuren."
Vastloper
De ingreep ging ten koste van coach Ivan Rudez, de 41-jarige Kroaat die een jaar geleden voor drie jaar seizoenen had getekend in Groningen. "Aan de werkethiek lag het beslist niet bij Ivan", benadrukt De Vries. "Maar het team liep vast. Dat kan iedere coach op ieder niveau overkomen."
Het hoge verwachtingspatroon was debet aan de vastloper, denkt het bestuurslid technische zaken. "Van ons wordt verwacht dat we altijd winnen en nog met heel mooi basketbal ook. Maar als dat dan niet lukt, ga je misschien iets te geforceerd naar oorzaken zoeken. En daar heeft de spontaniteit en creativiteit onder te lijden."
De oplossing voor de ontstane vacature lag om de hoek: Pete Miller, sinds 2017 als coach verbonden aan Basketball Academy RTC Noord dat gelieerd is aan Donar, werd gepolst. En met succes. "Ja, natuurlijk", reageert de 68-jarige Amerikaan. "Het is mijn club, ik ben een Donar-man. Hier ben ik. De cirkel is rond."
Geïnspireerd
Miller droeg slechts een paar jaar - van 1975 tot 1978 - het Donar-shirt, maar hoewel hij niet door het leven ging als een geweldig getalenteerd of spectaculair speler, was dat genoeg om een stevige plek in menig Gronings basketbalhart te veroveren.
"Ik ging als jongetje van 15 met mijn vrienden naar Donar", herinnert De Vries zich. "Pete speelde daar en was een speler die elke wedstrijd alles gaf. Een hele generatie jongens van mijn leeftijd hier in de stad is door hem geïnspireerd geraakt. Vanaf die tijd is de basketbalcultuur echt doorgebroken in Groningen. Pete heeft daar een belangrijke rol in gespeeld."
De liefde was wederzijds. En is dat nog steeds. "Ik heb veel tijd in Duitsland doorgebracht, was coach in Oostenrijk en ben nog in Leeuwarden aan de slag geweest", vertelt Miller. "Maar Groningen is toch mijn plek en Donar mijn club. Ik voel mij hier thuis."
Op de schouders van de gepassioneerde Amerikaan rust nu de schone taak de ploeg weer aan de praat te krijgen. "Mijn filosofie is om met veel snelheid te spelen. Continu. Niet alleen na een rebound, maar ook als de tegenstander heeft gescoord. Geen getreur na een tegenpunt, maar meteen doorgaan", geeft hij iets van zijn plan van aanpak prijs.
Eigen sausje
"We hebben geen eisen gesteld", probeert De Vries de druk niet te veel op te voeren. "De opdracht is: gooi je eigen sausje eroverheen, probeer het team een wat vrijer gevoel te geven en kijk wat er dan gebeurt. In een heel korte tijd is dat best lastig. Maar zie het als een nieuw begin en probeer het basketbal weer op te pakken dat we eerder in het seizoen wel degelijk hebben laten zien."
Miller heeft er wel vertrouwen in. "Er zit zo veel kwaliteit in de ploeg. Leiden heeft misschien nog iets meer kwaliteit in huis, maar ze zijn beslist niet 25 of 30 punten beter. Wij beschikken ook over heel goede spelers, met het juiste karakter. Als we alle neuzen in dezelfde richting krijgen, zullen we zeker beter gaan spelen dan de afgelopen paar weken."