Jakobsen heeft eerste rit erop zitten: 'Vandaag kon niets mijn dag kapotmaken'
Acht maanden na zijn horrorcrash in Polen is Fabio Jakobsen zondag in de Ronde van Turkije teruggekeerd in het peloton. "Ik voelde me weer een echte profwielrenner", zegt hij tegen NOS Langs de Lijn.
Het opdoen van zijn rugnummer voorafgaand aan de start was een bijzonder moment voor de 24-jarige Jakobsen. "Ja, dat was cool. De laatste keer dat ik een nummer opspeldde, was natuurlijk in Polen. Ik ben blij dat ze er morgen weer op mogen."
De eerste etappe werd verplaatst en ingekort vanwege sneeuwval, maar de kou deerde Jakobsen niet. "Het was een korte etappe, dus we hadden ook niet echt tijd om het koud te krijgen en ik kan sowieso goed tegen de kou. Vandaag kon, denk ik, niets mijn dag kapot maken."
Angst fietste mee
"Ik heb het enorm gemist, dus ik was blij dat ik er weer bij mocht zijn", aldus Jakobsen. Tegelijkertijd reed hij niet zonder spanning rond. "Er zijn in de laatste kilometers wel een paar valpartijtjes geweest en dan bekruipt de angst je even."
Zoals ook plotselinge bewegingen in het peloton hem onderweg schrik aanjoegen. "Als het hele peloton naar links of naar rechts gaat, zijn dat momenten waarop de angst me af en toe pakt. De eerste keer was het 't ergst en de tweede keer was het al minder. Bij de derde keer was het zo goed als weg."
Bekijk in de videocarrousel hieronder een interview met Fabio Jakobsen twee dagen voor zijn rentree en een samenvatting van de eerste etappe van de Ronde van Turkije, gewonnen door Arvid de Kleijn.
Die spanning was er in de aanloop naar zijn eerste wedstrijd sinds zijn verschrikkelijke valpartij niet. Jakobsen krijgt van zijn ploeg Deceuninck-QuickStep de ruimte om weer rustig te wennen. "Ik weet dat ik hier niet hoef te sprinten. Mocht ik me goed genoeg voelen, dan kan ik dat aangeven, maar vooralsnog lig ik 's nachts gewoon lekker met twee ogen dicht."
Meedoen om ritwinst zit er ook nog niet in. Daarvoor heeft Jakobsen nog wat meer wedstrijdkilometers nodig. "Zeker richting de finale merk ik dat ik buiten adem ben en de benen eerder vollopen. Ik heb er vandaag niet aan gedacht, maar misschien dat ik er de komende dagen een keer stiekem aan denk."
Zwaaien naar thuisfront
Onderweg kreeg hij volop aandacht van andere renners, die een praatje met hem wilden maken. "Ze zeggen eigenlijk allemaal ongeveer hetzelfde: dat ze het heel mooi vinden dat ik er ben. Sommigen zeggen ook dat het ze inspireert." Ook de cameraman wist Jakobsen te vinden. "Ik heb wel een keer gezwaaid voor het thuisfront."
"Ik heb een hoop berichtjes gehad. Ik probeer op iedereen te reageren. Dat lukt niet altijd, want ik moet me ook focussen op de koers", zegt de dankbare Jakobsen. "De komende dagen wordt het hopelijk iets minder. De cameraman zal me nog wel een keer zoeken en dan zal ik zeker nog een keer zwaaien."
