Een jaar thuiswerken: eenzaam, saai of eigenlijk wel prima?
Van een paar weken naar een paar maanden, naar voor sommige mensen nu al een volledig jaar: door de coronacrisis is thuiswerken een dagelijkse realiteit geworden voor veel Nederlanders. Is het vol te houden? We spraken drie thuiswerkers over hun ervaringen.
De omschakeling
"De eerste maand dacht ik nog: lekker, die vrijheid. Maar het werd al snel allenig en saai." Maral Darouei (29) deed nota bene promotieonderzoek naar thuiswerken toen ze het opeens elke dag zelf moest doen, een jaar lang. "De dag van het promoveren wordt weleens vergeleken met een bruiloft: vrienden en familie bij elkaar in een bijzondere zaal. Maar mijn 'bruiloft' gebeurde online, dat vond ik echt niet leuk."
De combinatie van thuiswerken en twee jonge kinderen leverde reclamestrateeg Guus Rolsma (41) uit Hengelo aanvankelijk behoorlijk wat stress op. "Zo goed en kwaad als het kon, werkten mijn vriendin en ik opeens fulltime aan de keukentafel. Ondertussen maakten de kinderen continu herrie en wilden zij aandacht. Dus het echte werk deden we 's avonds en in het weekend."
Tjitze Zijlstra (31) werkt als data-analist bij de publieke omroep. Hij zat op een terras in Berlijn toen zijn werkgever belde met het nieuws dat het volledige bedrijf voorlopig zou thuiswerken. "Ironisch gezien zat ik daar juist om ook eens te proeven van het remote werken. Wist ik veel dat ik dat vervolgens een jaar lang thuis zou doen."
Het was een flinke omschakeling, maar ook snel behoorlijk aangenaam. "Een onverwacht avontuur was het. Ik ben iemand die zich snel aanpast, dus ik vond het prettig. Het hielp dat ik snel een beeldscherm en toetsenbord had: ik zag in dat ik werken op een laptopje niet lang zou volhouden. Nu werkt het alsof ik op kantoor zit."
12 maanden werken en leven op dezelfde plek
Werken en leven op dezelfde plek leverden reclamestrateeg Rolsma behoorlijk wat uitdagingen op. "Het was verschrikkelijk. Ik heb tegen mijn werkgever gezegd dat 40 uur werken op deze manier niet ging. Daar was begrip voor. Wat ook hielp is dat de kinderen op een gegeven moment weer naar school gingen. En sinds een paar maanden passen opa en oma weer op de kleinkinderen. Dat durfden we eerder niet aan, en het scheelt enorm."
Bij zijn familie is de rust weer deels teruggekeerd. "Maar het blijft gek: het is een jaar geleden dat we begonnen met thuiswerken, inmiddels zijn ook wat collega's vertrokken. Die heb ik dan alleen nog online gezien. Ik mis de informele praat, sparren met een kop koffie in plaats van daarvoor een meeting in te plannen. Tegelijkertijd wil ik niet klagen en begrijp ik dat het moet. Al snak ik naar sociaal contact. Ik heb een baan maar functioneer in feite als zzp'er: alleen."
De enige aanpassing die data-analist Zijlstra deed was de werkplek verschuiven van zijn woonkamer naar de slaapkamer. "Alsnog niet ideaal, maar op 35 vierkante meter de beste optie om ook nog een vrijetijdsdeel te hebben." Collega's mist hij weleens, maar hij vindt het vooral lekker efficiënt werken vanuit huis. "Ik krijg meer gedaan in minder tijd. Op kantoor werd mij vaak iets gevraagd en dan duurde het even voor ik de concentratie te pakken had. Nu kan ik door, en kan ik ook eerder stoppen. Tussendoor een wasje doen of een rondje fietsen."
In de zomer begon Darouei aan een nieuwe baan als universitair docent aan de Vrije Universiteit, ook vanuit huis. Ze mocht een paar dagen naar haar nieuwe werk, maar dat is inmiddels teruggeschroefd. "Ik ben extravert en houd ervan om met mensen te praten. Dat botst, thuis zie je niemand." Darouei woont samen met haar vriend op 50 vierkante meter in Amsterdam. Afwisselend werken zij in hun tuinhuisje. Aan concentratie of motivatie heeft Darouei geen gebrek. "Ik heb deadlines, het werk moet af. Dat houdt mij op de rails. Ik mis vooral het thuiskomen, belangrijk voor een werk-privé-balans. Nu is de drempel om nog iets te doen voor werk heel laag."
Toekomst
Uit Darouei's promotie-onderzoek blijkt dat vóór de coronapandemie thuiswerkers werden gezien als minder betrokken en minder hardwerkend. "Na dit jaar zal dat minder zijn. Ik denk, en hoop, dan ook dat we in de toekomst meer hybride zullen werken, waarbij het kantoor de sociale hub wordt en thuis de plek is waar je productief kan zijn."
Ook Rolsma hoopt op een combinatie van die twee, maar met een nadruk op het kantoorleven. "Ik werkte voor corona in een kantoortuin in een oude kerk, dat wil nogal galmen. Ik dacht toen weleens: wat is het hier druk. Maar nu kom ik daarvan terug: geef mij die prikkels maar."
Als het aan Zijlstra ligt, blijft hij altijd thuiswerken. "Hooguit een dag per week op kantoor lijkt mij genoeg. Dan zou ik thuiswerken afwisselen met af en toe werken in een café, voor de creativiteit. Een paar weken naar het buitenland zou ik ook vet vinden: overdag meters maken en dan 's avonds de wereld verkennen."
