Na vijf maanden zwoegen is Bernal terug in koers, nu zijn glimlach nog

Zoek niet naar Egan Bernal vandaag op de flanken van de Mont Ventoux. De 24-jarige Colombiaan doet de mythische berg wel aan in de Ronde van de Provence, maar naar eigen zeggen niet voor een goed resultaat. "Ik probeer gewoon van de wedstrijd te genieten."

Weer genieten. Het plezier terugvinden. Daar draait het tegenwoordig om bij de wielrenner van Team Ineos. Zoals zijn baas Dave Brailsford het recent verwoordde: de lach moet terugkeren bij Egan. "Dat was altijd het eerste wat je opviel aan hem. Hij had een grote glimlach op zijn gezicht toen hij voor het eerst naar Europa kwam. En ook toen hij naar ons team kwam."

Die lach verdween echter ergens in het najaar van 2019, nadat hij verrassend de Tour de France op zijn naam had geschreven. In 2021 wordt de lat door zijn team niet al te hoog gelegd. Zijn doel? "We hopen dat hij het plezier terugvindt."

Wat is er met de jonge Colombiaan gebeurd? Eerst even terug naar 13 september 2020. Het is de vijftiende etappe van de Tour de France met een slotklim op de Grand Colombier. Wout van Aert, nota bene een veldrijder en een klassiekerspecialist, bepaalt namens Jumbo-Visma in de groep met favorieten het tempo. En opeens zakt een renner van Ineos weg uit de groep. Een schok gaat door de karavaan: het is Bernal.

Twee dagen later vertrekt hij met stille trom uit de Tour. Om de fiets even aan de kant te zetten. Het team laat weten dat een voortslepende rugblessure hem parten speelt.

In de afgelopen winterperiode blikte Bernal zelf terug op dat moment: "Zolang ik me kan herinneren, fiets ik al met rugpijn. Maar zo hevig als in de Tour was het nog nooit."

Op Twitter plaatste hij af en toe een update van zijn revalidatie

Door diezelfde rugpijn was hij eerder in de zomer ook al afgestapt in de voorbereidingskoers op de Tour, het Critérium du Dauphiné.

Ineos besloot hem na de Tour niet zomaar weer naar de Vuelta of een andere koers sturen. Hij moest eerst achterhalen hoe hij van zijn rugpijn af kon komen. Dus liet hij zich onderzoeken. Hij vloog naar specialisten in Duitsland, Engeland, Frankrijk en Spanje.

"Ik deed testen en heb verschillende diagnoses gehoord. Op een zeker moment kon ik niet langer dan vijf minuten rechtop staan zonder pijn", zei Bernal onlangs tegen Cyclingnews.

De oorzaak was er één die hij al kende: zijn benen zijn niet even lang. "Mijn linkerbeen is 1,7 centimeter langer. Met als gevolg een verkromming van mijn wervelkolom. Daardoor kwam er een zenuw in de knel te zitten en die veroorzaakte de pijn."

Operatie werd afgeraden

Van een operatie om het euvel te verhelpen werd afgezien. Die zou te ingrijpend zijn geweest. "In plaats daarvan is het een probleem dat alleen kan worden verholpen door langdurige revalidatie en door te proberen de ontsteking te verlichten", zei Bernal tegen ESPN Colombia. "We moeten de schijf die iets terugschuift weer op zijn plaats krijgen."

Hij kreeg een aangepast trainingsprogramma en zat maanden in fitnessruimtes om zijn rug sterker te maken. "Het idee is dat het zich vanzelf oplost, dat ik weer pijnvrij kan fietsen. En dat ik mezelf weer wielrenner kan voelen."

De eerste echte test na die periode van oefeningen, kwam vorige week in de Ster van Bessèges. Daar deed hij voor het eerst sinds de Tour weer aan een wedstrijd mee.

Onwennig

Ploegleider Servais Knaven zag vooruitgang. "Hij was een beetje onwennig. Maar dat is normaal. Dat heeft iedereen bij de eerste koers van het jaar. Verder ging het goed. Hij had er zin in. Hij zat een dag in de ontsnapping, zette zichzelf in de wind voor zijn ploeggenoten. En we zijn heel tevreden met het niveau dat hij nu heeft."

Knaven heeft zijn pupil niet over pijn gehoord. De Nederlander, al tien jaar ploegleider bij achtereenvolgens Team Sky en Ineos, benadrukt dat er bij Bernal naast de rugklachten ook een mentaal aspect speelt.

"Bij Egan is het wel snel gegaan. Hij is in korte tijd van een jonge renner naar een Tourwinnaar gegaan. Dat is een enorm verschil. Meestal duurt het iets langer voordat je zo'n grote wedstrijd wint. Als je dan als topfavoriet weer terugkeert in de Tour en het gaat lichamelijk niet, dan heb je er geen plezier meer in. Dan is het moeilijk om tot het uiterste te gaan."

"Hij is de druk die daarbij komt kijken niet gewend", vervolgt Knaven. "En Colombia is dan ook nog een land waar de sport heel intens wordt beleefd, dat zorgt voor nog meer druk. En hoe oud is hij nu? Pas 24 jaar. Het is zaak dat hij eerst weer plezier kan hebben in het fietsen."

Eind januari kwam Bernal naar Europa, vanuit Colombia. Eerder dan oorspronkelijk gepland. "Toen duidelijk werd dat de Ronde van Colombia en ook de Colombiaanse kampioenschappen niet doorgingen, hebben we hem alvast naar Europa laten komen. Je weet in deze tijd nooit welke restricties er nog bij komen."

Kwestie van tijd

En hoe het echt met Bernal gaat nu? In de Provence zegt hij voor ploegmaat en landgenoot Ivan Sosa te zullen rijden. Zijn eerste sportieve doelen, als daar al van gesproken kan worden, liggen in Italië. Hij rijdt in maart Tirreno-Adriatico en in mei de Giro. Maar zijn echte doel? Juist: plezier hebben.