Wachten op vaccinatie in het verpleeghuis: 'Ach, ik krijg hier zoveel prikken'
Ivo Landman
redacteur Online
Ivo Landman
redacteur Online
Bij enkele verpleeghuizen worden bewoners komende maandag voor het eerst gevaccineerd tegen corona. Maar bij heel veel andere verpleeghuizen hebben bewoners nog geen idee hoelang ze op de prik moeten wachten. Voor sommigen van hen, en ook hun mantelzorgers, kan het niet snel genoeg zijn.
Fred (90), bewoner van een verpleeghuis in Amsterdam, kreeg vorige week nog te horen dat hij misschien corona had, zegt hij aan de telefoon. "Ze zeiden tegen me dat ik het zou kunnen hebben, maar ik voelde niks. Hoesten wel, maar hoesten doe ik altijd."
Uiteindelijk werd hij negatief getest en nu wacht hij op de vaccinatie. Wanneer hij de inenting krijgt? Hij heeft geen idee. "Dat maakt me allemaal niet zoveel uit op mijn 90ste." Even dacht hij zelfs dat hij de vaccinatie al had gehad. "Ach, ik krijg zoveel prikken."
In verpleeghuizen in het hele land wachten ouderen op de vaccinatie. Adri van der Nat (95), in een verpleeghuis in Rotterdam, hoopt dat ze de prik snel krijgt zodat ze weer kan knuffelen met haar zoon:
Dat deze prik straks bescherming biedt tegen het coronavirus vindt Fred wel een geruststellende gedachte. Hij herinnert zich nog de eerste golf, toen de bewoners hun kamer niet uit mochten en een tijd lang geen bezoek mochten ontvangen en hij kent de verhalen over medebewoners die aan corona zijn overleden. Na de vaccinatie hoeft hij zich niet zoveel zorgen meer te maken over het virus. "Dat is wel fijn."
Coronasticker
De 78-jarige Essi Roestenburg kijkt niet bepaald uit naar de prik, maar ze gaat hem zeker niet weigeren, zegt ze. "Als het moet, dan moet het." Erover praten met andere bewoners doet ze niet, want sinds corona is er onderling niet veel contact meer mogelijk.
Intussen is nog niet precies bekend wanneer zij en haar medebewoners in het verpleeghuis in Houten de vaccinatie krijgen, vertelt Essi's man Peter, en welk vaccin dat dan zal zijn. Donderdag liet de zorginstelling weten dat het waarschijnlijk de week van 25 januari wordt. "We zijn ook gevraagd om er alvast met elkaar over te praten zodat bewoners weten wat er gaat gebeuren, en een toestemmingsformulier in te vullen."
Essi heeft eind vorig jaar al corona gehad, net als tientallen medebewoners op haar afdeling. Ze herinnert het zich niet goed meer, maar ze was vier weken erg ziek, vertelt haar man. Ze kreeg hoge koorts, maar werd uiteindelijk weer beter. "Er waren in die periode meer deuren met een coronasticker erop dan zonder", herinnert hij zich.
Depressief
Bezoek mocht toen alleen helemaal ingepakt naar binnen met gezichtsmaskers, dubbele schorten, spatbrillen en handschoenen. Nu volstaat een medisch mondkapje, maar de regels zijn nog steeds streng. Bewoners blijven vooral op hun kamers en er mag per bewoner maar één meerderjarige bezoeker tegelijk naar binnen.
De eerste golf was zwaar, toen alle verpleeghuizen op slot gingen voor bezoek. "Dat gebeurde van de ene op de andere dag, we schrokken er echt van", zegt Peter. "Dat duurde veel te lang, van maart tot juni. Essi zat er nog maar net, sinds januari. Je kon nog bellen, maar dat lukte niet altijd. Ze werd er depressief van, het was afschuwelijk."
Na de prik kan er hopelijk weer wat meer. Dan kunnen we weer een beetje vrijer bewegen en een keertje naar het restaurant hier.
Peter herinnert zich hoe hij in die tijd een keer met een hoogwerker naar de tweede verdieping werd getild om op afstand met zijn vrouw te kunnen praten, door het open raam. "Dan sta je daar in de lucht. Leuk idee, maar dat is toch niks. De medewerkers deden wat ze konden maar het was een absurde, trieste situatie. Dat willen we nooit meer."
Daarom zijn de vaccinaties meer dan welkom voor Peter. "Daarna kan er hopelijk weer wat meer. Dan kunnen we weer een beetje vrijer bewegen binnen het gebouw. Bijvoorbeeld een keertje naar het restaurant hier. En dan mag er hopelijk ook weer meer dan één gast naar binnen."
Kwetsbaar
Lisette van Ruiswijk (59), die aan multiple sclerose lijdt, weet nog niets concreets over de vaccinaties in het verpleeghuis in Ede waar ze woont. Zij en haar man Breun hebben een onwerkelijk jaar achter de rug, met als klein lichtpuntje de wenskaartenactie voor Lisette waar veel respons op kwam.
Ook voor Breun kan het vaccineren in het Edese verpleeghuis niet snel genoeg van start gaan. Door haar ziekte is zijn vrouw erg kwetsbaar en kan zelfs een griep al ernstige gevolgen hebben. "Ik heb aangegeven dat het misschien verstandig is om nu alvast aan de bewoners toestemming te vragen", zegt Breun. "Dat scheelt weer tijd als de middelen beschikbaar zijn."