Zij merken gevolgen coronamaatregelen meteen, '2020 is een weggegooid jaar'

De horeca moet weer dicht, sporten in grotere teams mag even niet en poppodia moeten optredens afzeggen. Volleybalcoach Arjan Taaij uit Groningen, student Karlijn Plooijer uit Amsterdam en muzikant Martin Verdonk uit Arnhem vertellen hoe de gedeeltelijke lockdown hun leven opnieuw gaat veranderen.

"Toen maandag de eerste plannen uitlekten, dacht ik nog dat we met ons team wel goed zaten", zegt volleyballer Arjan Taaij. "We bedrijven met Amysoft Lycurgus in Groningen topsport en trainen gemiddeld 25 tot 30 uur per week. We spelen Europees volleybal en hebben betaalde spelers, dus in dat opzicht voldoen we aan alle criteria om als professioneel te worden aangemerkt. Dat we dan op dinsdagavond toch door het kabinet als amateursport worden gezien, en dus niet mogen trainen, is natuurlijk verschrikkelijk."

Strijdbaar

Het team van Taaij won begin deze maand het eerste toernooi van het seizoen. Dat blijkt voorlopig ook meteen het laatste te zijn geweest. "Tegelijkertijd is het natuurlijk gek om te pleiten voor een uitzonderingspositie, terwijl er zoveel aan de hand is in de wereld. We proberen deze vier weken zoveel mogelijk te gebruiken om op andere manieren te trainen. Fysiek sterker worden, in groepjes van vier."

"We zijn strijdbaar en geven niet op, daarvoor zijn we te verknocht aan onze sport", besluit Taaij. "Maar hoe langer dit duurt, hoe moeilijker het wordt om dat vol te houden. Dan moeten ook gaan nadenken over wat we gaan doen we met de betaalde spelers en sponsoren. Onze hoop is gevestigd op de steunpakketten van het kabinet."

"Doordat de horeca nu weer dicht moet, loop ik behoorlijk wat geld mis", zegt Karlijn Plooijer over de nieuwe coronamaatregelen. "Ik woon in Amsterdam en mijn huur kan ik betalen doordat ik in het weekend met een nul-urencontract in de bediening werk. Door de week loop ik stage en daar krijg ik 350 euro voor. Maar dat is niet genoeg om van rond te komen en mijn huur, zorgverzekering en telefoonabonnement kan ik niet zomaar opzeggen."

Lege spaarpot

"Tijdens de 'intelligente' lockdown in maart kregen alle medewerkers nog compensatie, maar ik denk dat het nu lastiger is en dat ik voor alternatieve werkzaamheden, zoals schoonmaakdagen, niet wordt ingepland omdat ik parttime werk."

"Na mijn stage moet ik nog afstuderen en ik ben bang voor wat er daarna gaat komen. Ik zou eigenlijk verder willen studeren maar waarschijnlijk moet ik eerst gaan werken om die eerste maanden te overleven. Gelukkig kunnen mijn ouders mij financieel een beetje ondersteunen, want als dit nog langer dan twee maanden doorgaat, dan is mijn spaarpot echt leeg."

Ook voor Martin Verdonk waren de gevolgen van de nieuwe maatregelen gelijk merkbaar. "Terwijl de persconferentie nog bezig was, kreeg ik al appjes met afzeggingen van optredens", zegt hij. "Ik had bijvoorbeeld een groot optreden met Nick en Simon staan en dat gaat nu niet door. Het is gewoon niet rendabel om voor dertig mensen op te treden met een band van zes mensen. We houden daar per persoon misschien 25 euro aan over. Natuurlijk willen we graag spelen, maar op deze manier zit het er gewoon niet in. In dat opzicht is 2020 een weggegooid jaar."

Bijbaan bij de supermarkt

"Ik heb er wel begrip voor dat het kabinet met maatregelen moest komen, maar er is wat mij betreft te weinig steun voor sectoren die geraakt worden. Ik heb 42 jaar van de muziek kunnen leven. Ik trad op met internationale artiesten, en gaf daarnaast twee dagen in de week les op het conservatorium. Maar nu heb ik voor het eerst een baan bij de supermarkt. Ik maak karretjes schoon, en zorg ervoor dat mensen zich aan de regels houden. Het is heel iets anders, maar ik heb in elk geval geen slapeloze nachten meer over mijn financiële situatie."

"Wat ik het meest mis van mijn werk als percussionist, is het optreden. Samen met de band je best doen en het gevoel wanneer alles samenvalt is zo mooi. Toen ik in augustus met musicalactrice Willemijn Verkaik optrad, kregen we na het eerste nummer een enorm applaus. Ik had kippenvel van hier tot Tokio. Die energie van het applaus, daar leven wij als muzikanten van. Ik had niet verwacht dat ik dat zo erg zou missen."