Geen Canal Parade dit jaar: 'Dat doet pijn, daar laten we zien wie we zijn'

Geen kleurrijke boten op de Amsterdamse grachten dit jaar. De Canal Parade, de grote afsluiter van Pride Amsterdam, gaat vandaag vanwege corona niet door. "Het voelt alsof ikzelf niet doorga. Het is toch een beetje onze Kerstmis of Dierendag", zegt Thijs Fransen-Oudheusden hardop lachend.

Hij heeft daarom samen met zijn 'zus' - zo noemen de twee vrienden elkaar liefkozend - Stanley Starreveld-Doesburg een nachtje in een hotel geslapen. "Met champagne, om de pijn te verzachten. Op andere feestdagen blijf je toch ook niet thuis?"

Voor veel lhbti'ers voelt het alsof hun boodschap nu niet uitgedragen kan worden, zegt Danny de Vries van Pride Amsterdam. In plaats van de botenparade wilde de organisatie daarom een demonstratie houden op het Museumplein, maar vanwege de verwachte drukte is ook dit evenement geschrapt. "Heel jammer, maar we hebben een alternatief. De optredens en sprekers zijn verplaatst naar het Concertgebouw en worden uitgezonden op Pride TV."

Toch gaat ook De Vries de botenparade vanzelfsprekend missen. Niet zozeer vanwege het feest, maar vanwege de verhalen, zegt hij. "Achter die tachtig boten schuilen tachtig verhalen: iedereen heeft zijn persoonlijke drijfveer. De Pride is nodig. We waren ooit de beste van de klas. Maar nu staan we op plaats 11 als het gaat om homoacceptatie, achter België en Luxemburg."

Ook Stanley ziet dit internationale aspect als de kernboodschap van de Pride. "Dat er geen feesten zijn, daar zijn we intussen wel aan gewend. Maar dat de beelden van de botenparade vandaag niet de wereld over gaan? Dat doet echt pijn. Met de hele community laten we zien wie we zijn. De beelden uit Amsterdam bereiken nu niet Polen, Turkije en Rusland. Landen waar deze beelden juist hard nodig zijn."

Een Amsterdams feestje? Dat is de Pride zeker niet volgens Sabrina Gijsen uit Maastricht. Volgens haar is 1 augustus veel meer dan een feest: het gaat om solidariteit en acceptatie. Ze komt daarom vanuit Maastricht naar Amsterdam om de Pride toch te vieren. "Met vriendinnen in het park, mijn regenboogvlag en glitters."

Het overgrote deel van de vriendinnen met wie ze de dag viert is hetero. "Ik heb zelf een vriendin, ik hoor bij de community. Maar ik wil dit feit niet linken aan waarom ik dit feest belangrijk vind. Het is juist een feest voor iedereen."

Verwondering

Vandaag staat daarom volgens Sabrina in het teken staat van acceptatie en zichtbaarheid, ook al is er geen botenparade. "De Pride gaat nog lang nodig zijn, jammer genoeg. Daarom is het ook zo belangrijk dat politici zich laten zien. Ik kan daar wel met mijn vlaggetje gaan zitten, maar zij hebben een platform."

Als 18-jarige kwam ze zelf voor het eerst naar Amsterdam om de Pride te vieren. "Ik was vol verwondering, dat iedereen kon zijn wie je bent."

Dat doet Pride met je, zegt Thijs. "Het gevoel dat je er mag zijn." Hij zegt op een dag als vandaag last te hebben van FOMO: Fear Of Missing Out. "Ik denk de hele tijd dat ik een feestje mis. Maar niemand heeft een feestje, dat is heel gek. Normaal gesproken is het programmaboek van de Pride Week zo dik als de Gouden Gids."

Thijs zou, net als andere jaren, op de boot van Mister B staan. "Dat is de boot waarop iedereen in leer is gekleed en waarvan het publiek denkt: wow, daar zijn ze weer. Die spanning en kick ga ik missen."

"Ook al is er geen Pride, we gaan altijd door", zegt Stanley. "Of het nu regent en de gouden make-up van je gezicht druipt, of dat er een terroristische dreiging is, zoals twee jaar geleden. Iedereen wist van die dreiging en toch ging de botenparade door. We hadden het gevoel: dit moet nu, het feest moet juist nu doorgaan. Ik denk dat we volgend jaar, als corona achter ons ligt, weer zo'n soort gevoel hebben. Dan vieren we het dubbel."