Leraren kijken terug: 'De kinderen waren eigenlijk zo gewend'
De 'eerste schooldag' verliep over het algemeen gemoedelijk en goed, zegt de PO-raad, de belangenbehartiger van het basisonderwijs. "Natuurlijk gaan we nog hindernissen tegenkomen, maar er heerste vandaag vooral een positieve vibe", stelt de organisatie in een persbericht. Hoe kijken leraren terug op hun eerste dag?
Het was echt heel fijn om de kinderen weer te zien, zegt Evelien Kist, juf van groep zes van de TaalSter in Nijmegen, een school voor speciaal onderwijs. Alle vijftien kinderen uit de klas mochten tegelijk weer naar school. "Allemaal gebruinde koppies van de zon, lange haren, ook de jongens. Het was heel erg fijn ze weer te zien."
Maar al bij het binnenlopen van de school was het anders dan anders. "Voor corona gaven we alle kinderen een hand", vertelt Kist. "Nu mochten ze kiezen uit een aantal andere begroetingen. Een sprongetje maken, een duim opsteken of de handen als een verrekijker voor het gezicht doen. Het was grappig om te zien hoe enthousiast sommige kinderen dat deden."
Ook Esmeralda Poels stond vandaag weer voor haar groep 5 en 6 van basisschool De Oanrin in het Friese Twijzel. Althans de helft van de klas, de andere helft komt morgen. "Het was in het begin wel spannend maar de kinderen acclimatiseerden heel snel aan de nieuwe situatie", vertelt ze. "Ze misten alleen hun vriendjes uit de andere helft van de klas, vooral in de pauze. Verder heb ik ze eigenlijk nergens over gehoord. Het was denk ik vooral wennen voor de docenten."
Want waar de kinderen onderling geen afstand hoeven te houden moeten de leraren zich wel houden aan de anderhalve meter. En dat bleek op de eerste dag al best lastig. "Wanneer ze een vraag hebben stap je toch snel even naar ze toe", zegt Poels. "En toen een kind uit mijn klas een pleister nodig had moest ik zeggen: ik leg hem hier voor je neer. Je moet hem zelf plakken." Bij de kinderen uit groep zes kan dat nog wel, maar bij de jongere kinderen zullen de leraren toch moeten helpen. "Dan doen we voor de zekerheid plastic handschoenen aan."
Die afstand is iets waar Evelien Kist ook tegenaan liep. Zo mogen de docenten niet aan het eten en drinken van de kinderen komen. "Een jongetje kreeg zijn drinkbeker niet open", vertelt ze. "Toen moest ik zeggen: ik mag je niet helpen, vraag maar aan een klasgenootje." Ook het schoolfruit in de klas is geschrapt en het meisje dat vandaag jarig was mocht niet trakteren. "We hebben haar op het digitale bord een taart laten versieren en hebben natuurlijk wel gewoon voor haar kunnen zingen."
Onderling hoeven kinderen geen afstand te houden maar ze mogen niet aan elkaar zitten. "Dat moest ik ze wel echt uitleggen, dat wisten ze niet", vertelt Kist. "Dus in de pauze was het geen tikkertje spelen maar een spelletje met een bal doen", zegt ook juf Poels.
5 minuten handen wassen
Ook voor de leraren zijn de pauzes anders. Niet meer gezellig met z'n allen koffiedrinken in de lerarenkamer. "Nu zitten we op afstand van elkaar in de grote speelkamer", vertelt Poels. En juf Kist moet zelfs in haar klas lunchen. "Dat is wel echt ongezellig. Gelukkig komt er af en toe wel een collega in de deurpost staan om even te kletsen."
In beide klassen werd vandaag veel gesproken over corona. Over hoe de kinderen de periode thuis hebben beleefd en of ze ook bang zijn geweest dat zij of hun familieleden ziek zouden worden. "Die gesprekken waren heel waardevol", zegt Kist. "Maar morgen pakken we het 'normale' leven weer op."
Het vele handen wassen blijkt bij beide leraren wel een struikelblok. "Wij hebben één kraan in de klas, dus ze moeten alle vijftien in een rij staan wachten", zegt Kist. "Iedereen wast braaf 20 seconden z'n handen, dus dat duurt wel even. En dat bij het binnenkomst, na het buitenspelen, voor het eten en drinken. Je komt aan lesgeven bijna niet toe!", zegt ze lachend.
