Eenmaal waren ze bij Twente de kampioenen, tien jaar geleden alweer

• Oscar van der Horst

  redacteur NOS Sport

Gespannen verhoudingen tussen de twee belangrijkste spelers, randzaken die het nieuws domineerden en een recordaankoop die als een blinde over het veld liep. Het was er allemaal. En toch werd FC Twente tien jaar geleden kampioen van Nederland.

"We waren echt een team. Heel degelijk", blikt Peter Wisgerhof (40) terug op het mooiste jaar uit zijn carrière. "Iedereen was aan het wachten tot we aan het eind van het seizoen die cruciale punten gingen verspelen. Maar dat gebeurde niet."

Terwijl het Ajax van Luis Suárez in de tweede helft van seizoen 2009/2010 ongenadig huishield, bleven de Tukkers hun zenuwen de baas in de titelrace. Met een puntje voorsprong werd uiteindelijk de eerste landstitel in de clubgeschiedenis veiliggesteld.

"Uit bij NAC. Een van de hoogtepunten in mijn leven", zegt Wisgerhof. "Ik heb ook kinderen, hè."

Voorafgaand aan de wedstrijd werd er in de kleedkamer een filmpje van Al Pacino vertoond. Een van de vele keren dat manager Steve McClaren dat seizoen precies het juiste deed op het goede moment.

"We zijn geen minuut in de problemen geweest tijdens onze kampioenswedstrijd. En het is zelfs voor grote clubs vaak genoeg misgegaan in zo'n duel. Achteraf is het natuurlijk allemaal makkelijk praten. Maar als we ons ergens onverslaanbaar voelden, was het daar."

Teambelang

'Van ons', stond er op de kampioensshirts.

Van clubjongens als Sander Boschker en Wout Brama. Van de backs Ronnie Stam en Dwight Tiendalli, waar zullen ze gebleven zijn? Van de imposante Douglas, de kleine Miroslav Stoch. Van de fijnbesnaarde linkspoten Theo Janssen en Bryan Ruiz. En van de vedetten Kenneth Pérez en Blaise Nkufo.

Het wonderlijke was dat die laatste twee elkaar totaal niet lagen, maar oud en wijs genoeg waren om het teambelang nooit uit het oog te verliezen.

"Pérez is heel uitgesproken, daar moet je tegen kunnen. Nkufo is heel rustig, maar op een bepaalde manier wel weer heel aanwezig. En heel populair bij de aanhang. Ruzie heb ik ze nooit zien maken, maar het neigde wel naar twee kampen binnen de spelersgroep", vertelt Wisgerhof.

McClaren liet veel verantwoordelijkheid bij zijn spelers, vertrouwde op hun eergevoel. "Hij is een manager die geen reden ziet een team te wijzigen als er gewonnen wordt. En het maakt niet uit hoe."

Die boodschap kwam over, onder anderen bij Janssen, zag ook Wisgerhof.

"We hadden net Cheick Tioté gehaald, die jongen was zo ongelofelijk goed. Er was megaveel concurrentie. Dat heeft Theo zeker gedreven er het maximale uit te halen. Ik kan me niet herinneren dat die ooit door een tegenstander werd overlopen dat seizoen."

Met Tioté liep het uiteindelijk heel treurig af. De Ivoriaan zakte drie jaar geleden tijdens een training met Beijing Enterprises in elkaar en overleed. De grote talenten van weleer luisterden verder naar namen als Nikolai Michailov, Nicky Kuiper en Luuk de Jong.

Meedogenloos duo

Wie terugdenkt aan Wisgerhof, denkt vooral aan opruimen. Samen met de Braziliaanse atleet Douglas vormde hij een meedogenloos duo centraal achterin. Douglas, die later nog Nederlander werd en bijna Oranje haalde.

"Zelf heb ik het op mijn dertigste nog wel tot twee interlands geschopt. In het team dat net tweede was geworden op het WK. De ploeg van Robben, Van Persie, Kuijt en Sneijder. Die dingen worden eigenlijk pas bijzonder als je stopt met voetballen", realiseert Wisgerhof zich.

Een iconisch moment deed zich voor nadat de kampioenswedstrijd al lang en breed was afgelopen: Janssen sprong uit de spelersbus om bier te halen, een paar maanden nadat de middenvelder diep door het stof was gegaan na drankgebruik in het verkeer.

Na de gewonnen wedstrijd tegen zijn oude club Vitesse raakte Janssen betrokken bij een ongeluk, zijn bijrijder Kevin Moeliker raakte zwaargewond en werd van een verdere profcarrière als keeper beroofd. Het kwam Janssen op twee maanden schorsing te staan.

Maanden waarin Twente dure punten verloor. Maar bij de terugkeer van Janssen werd meteen de koppositie heroverd.

Met de eindstreep in zicht wachtte op de voorlaatste speeldag Feyenoord. Onder druk van supporters zouden de Rotterdammers die wedstrijd moeten laten lopen, om daarmee in elk geval Ajax van de titel te houden.

"Dat maakte het een vreemde wedstrijd, daar werd de hele week al over gespeculeerd. Voor ons als spelers was dat heel raar", aldus Wisgerhof. "En toch kan ik het me niet voorstellen. Hoe kun je nou als voetballer een wedstrijd aangaan die je niet wilt winnen?"

Maar Twente won, waarna Ruiz de Tukkers een week later in Breda met zijn bevrijdende openingstreffer naar de eindstreep loodste.

Voor Ruiz was een kleine zes miljoen euro neergeteld, maar het duurde wel even voordat de Costa Ricaan zijn plek vond. "Er waren wedstrijden dat hij echt alles verkeerd deed. Pas naarmate het seizoen vorderde, begon hij geniale dingen te laten zien."

"Het mooie voetbal dat mensen zich van hem en Twente herinneren uit die tijd, is eigenlijk pas van het seizoen daarna", weet Wisgerhof. "En in dat jaar werden we het uiteindelijk net niet, doordat we op de slotdag bij onze directe concurrent Ajax verloren."

Twente leefde onder leiding van voorzitter Joop Munsterman op grote voet. De ambities van de provincieclub waren onbegrensd.

"Dat merkte ik al toen ik begin 2009 bij de club kwam. En met die enorme achterban heeft Twente altijd de potentie gehad om zo groot te zijn", meent Wisgerhof. "Het is natuurlijk fantastisch dat ik deel heb uitgemaakt van de ploeg die geschiedenis heeft geschreven."

'Eenmaal zullen we de kampioenen zijn', voorspelde het clublied van Twente al. Toch had die titel ook een keerzijde. De verwachtingen werden volgens Wisgerhof daarna veel te hoog.

"Joop zal in die jaren ook dingen niet goed hebben gedaan, anders was het nooit zo met de club verder gegaan. Maar als voetballer was het de voorzitter die je wenste. Op jacht naar succes. En hij stak alles in de club wat hij had, met hart en ziel."

Toen Wisgerhof geen motivatie meer had om verder te spelen, keek hij zelfs nog een tijdje mee over de schouder van Munsterman om kennis te maken met het zakenleven. "Ik heb Joop zelfs nog wel eens geadviseerd over het voetbal. Ik was natuurlijk aanvoerder geweest, wist precies wat er in de groep speelde."

Geruisloos verdwenen

Tot op de dag van vandaag hebben de twee contact. Over voetbal, maar ook over het leven erna.

"Ik heb een eigen zaak, in de horecaverhuur. Denk aan tafels, stoelen, tenten. Als ik als ondernemer advies nodig heb, kan ik Joop altijd bellen. Ik weet dat anderen van alles van hem vinden, maar ik kan echt niks verkeerds over hem zeggen."

Wisgerhof verdween geruisloos uit de voetballerij. "Plezier is het belangrijkste. Toen dat minder werd, was het klaar. Ik speel nog wel in een vriendenteam. En inmiddels begint het wel weer een beetje te kriebelen om iets te gaan doen", bekent hij.

Wellicht zien we hem nog eens terug. En anders zoon Jesse, die volgend seizoen doorstroomt naar de onder 13 bij NEC. "Ook al staan de posities op die leeftijd nog niet helemaal vast, een verdediger wordt het zeker."