"Er wonen 22 cliënten met een lichte tot matige verstandelijke beperking in onze woonvoorziening. Ze zijn tussen de 33 en 87 jaar oud en zijn gewend om naar de dagbesteding te gaan, zelf boodschappen te doen en regelmatig te logeren bij familie. Dat kan nu al bijna drie weken niet en dat beginnen ze behoorlijk zat te raken.
Ons grote geluk is dat de mensen die normaal op een andere locatie de dagbesteding verzorgen, dat nu bij ons in huis doen. Er is dus elke dag iemand op de groep die ze helpt met knutselen, schoonmaken, puzzelen en even koffie met ze drinkt. Dat is voor ons als begeleiders ontzettend belangrijk. We staan maar met een paar begeleiders op de groep dus zonder hen konden we het echt niet bolwerken.
En we moeten de maatregelen streng blijven hanteren om het coronavirus buiten de deur te houden. Onze cliënten kunnen dat grotere plaatje alleen niet overzien. Zij zijn bezig met hun eigen wereldje: de dagbesteding, de woongroep en hun familie en vrienden. Zo hebben we een cliënt die speelgoedautootjes spaart. Hij snapt maar niet waarom hij niet naar de winkel mag. "Ik wil een autootje kopen", roept hij dan verdrietig en gefrustreerd. Dat is heel moeilijk, want wat zeg je tegen hem? Ik kan hem niet beloven dat hij snel weer naar de winkel kan.
De cliënten hebben ook helemaal geen tijdsbesef. Waar wij als begeleiders wel een paar weken vooruit kunnen kijken, zijn zij alleen maar met deze week bezig. Met de dingen die ze niet meer mogen en het gemis van hun vrienden en familie.
Ze kunnen vaak niet zo makkelijk even appen of facetimen, daarom hebben we nu een computer neergezet met Skype en helpen we ze met het beeldbellen met de familie. Dat doet de cliënten echt goed. Ze krijgen meteen een lach op hun gezicht als ze hun familie weer zien. Maar zodra de verbinding is verbroken komt de realiteit weer keihard binnen. Dat is hartverscheurend om te zien.
Vorige week bij het ontbijt ging een cliënt zo'n beetje op schoot zitten bij een ander. Ik vroeg haar vriendelijk om wat verder weg te gaan zitten en wat afstand te houden. Ze ontplofte: "Ik ben het helemaal zat, ik heb er genoeg van", schreeuwde ze."
