Verdriet om bezoekverbod: 'Dementie is al verschrikkelijk en dan dit erbij'

• Ivo Landman

  redacteur Online

Voor Mo Tiel uit Nijmegen was het gisteren een verdrietige dag. Ze gaat iedere dag langs bij haar 90-jarige moeder, die aan dementie lijdt, maar gisteren ging het anders. Al op de gang vertelden personeelsleden dat dit voorlopig de laatste keer zou zijn. Inmiddels mogen er geen bezoekers meer naar binnen. "Dit gaat sowieso weken duren. Het is de vraag of mijn moeder het zo lang volhoudt."

Mo's moeder heeft enkele weken geleden een herseninfarct gehad, en sindsdien gaat ze ervan uit dat iedere dag de laatste kan zijn. Hoewel ze wel verwachtte dat er een bezoekverbod zou komen was ze toch verrast. "Er was een mail over gestuurd, dat er een coronapatiënt op een andere locatie was en dat ze daarom geen bezoek meer gingen toelaten, maar dat had ik gemist", vertelt ze.

Skypen

"Ik hoorde het pas toen ik naar haar toe ging en daar werd ik heel emotioneel van. De ziekte is al verschrikkelijk, en dan krijg je dit er ook nog eens bij. Ik heb er zo om gehuild, en daarna ben ik naar haar toe gegaan. En zij begrijpt het niet omdat ze dement is. Dat maakt het extra pijnlijk. Ze zegt: ik zie je morgen weer."

Met hulp van het personeel hebben Mo en haar moeder vandaag wel kunnen skypen. "Maar dat werkt eigenlijk niet goed. Het is juist het lichamelijk contact waar ze blij van wordt."

Mo heeft wel begrip voor de maatregel, een besluit dat ze zelf niet makkelijk had kunnen nemen. "Iemand moet het tegen je zeggen. Want je weet dat het misschien niet meer verantwoord is, maar je blijft het gewoon doen."

Het bezoekverbod leidt bij sommigen tot extra zorgen. De vader van Ward Immink verblijft in een verzorgingshuis in Amsterdam. Wernard Immink (72) kan na een herseninfarct niet goed meer lezen. Tot afgelopen vrijdag kreeg hij bijna dagelijks bezoek, nu helemaal niet meer. "Alle activiteiten voor de bewoners zijn gecanceld", vertelt Ward. "Hij zit de hele dag voor de tv. Dat kan hij nog wel, maar of je daar nu zo vrolijk van wordt?"

De familie kan hem nog wel bellen, maar Wernard kan doordat hij niet goed kan zien ook niet goed met de telefoon overweg, dus moet dat altijd via het personeel. Dat lukt niet altijd even snel. De familie maakt zich nu extra zorgen omdat hij de afgelopen tijd niet zo goed eet en gewicht verloren heeft. "We hebben geen goed zicht meer op hoe het met hem gaat", zegt Ward.

De zorginstelling waar Immink verblijft zegt er alles aan te doen om alternatieven te vinden voor het bezoek. Met tablets en Facebookgroepen kunnen familieleden de komende tijd contact houden.

Wenskaarten

Edenaar Breun van Ruiswijk twijfelde zelf al of hij zijn vrouw in het verpleeghuis nog wel moest bezoeken. Ook in zijn geval besliste de instelling dat voor hem. Sinds maandag mag hij zijn vrouw niet meer zien. Lisette (58) heeft multiple sclerose en een zwakke gezondheid. "Ze is lichamelijk zo zwak dat een goede griep al ernstige gevolgen kan hebben. Daar zijn ze in het verpleeghuis ook bang voor."

Hij heeft daarom begrip voor het bezoekverbod, maar leuk is het niet. Ieder bezoek is een lichtpuntje voor Lisette. "Als je zo'n ziekte al 22 jaar hebt, wordt je wereld klein. Je komt niet meer op veel plekken. Je vriendenkring wordt kleiner en je krijgt niet zoveel bezoek. Dat zijn de krenten in de pap. Verder is het vooral veel tv kijken."

Bellen doen Breun en Lisette nog wel, en het verpleeghuis probeert nu ook te regelen dat bewoners en hun naasten elkaar via Skype kunnen zien. Maar dat is toch niet hetzelfde. "Ze is wel verdrietig dat er geen bezoek naar binnen mag. Daarom heeft hij via Facebook een wenskaartactie op touw gezet. "Ik heb het maandag gepost, en de eerste kaarten komen nu binnen. Daar fleurt ze wel een beetje van op."

Van Ruiswijk is bang dat het wel even kan duren voordat hij de hand van zijn vrouw weer kan vasthouden. "We wachten het af. Ik vrees wel een paar maanden, als je ziet hoe lang het in China duurt."