Op negen tenen naar Superbowl: het onwaarschijnlijke verhaal van Raheem Mostert
Raheem Mostert heeft maar negen tenen. De grote teen van zijn linkervoet is hij kwijt. Vermoedelijk is Mostert de snelste man op aarde met negen tenen.
Hij had deze zomer in Tokio de finale van de olympische 100 meter kunnen lopen. Ook had hij zijn dagen kunnen slijten op hagelwitte stranden en schuimende golven als professioneel golfsurfer. Maar Mostert koos voor American football, een sport waarin het voor hem een stuk moeilijker was om boven te drijven.
Zondagnacht is hij de blikvanger in het duel tussen zijn San Francisco 49ers en Kansas City Chiefs in de Superbowl. En dat allemaal dankzij één perfecte wedstrijd tegen Green Bay Packers.
In die finale van de National Fooball Conference, zeg maar de halve finale om de algehele titel, liep Mostert in 28 pogingen liefst 220 yards bij elkaar, goed voor vier touchdowns. Dat was nog nooit eerder vertoond door een running back, zeker niet in de op een na belangrijkste wedstrijd van het jaar.
Toch keken zelfs de meest doorgewinterde NFL-volgers elkaar aan: Raheem wie?
Haaienhoofdstad van de wereld
Raheem Mostert groeide op aan de oostkust van Florida. In New Smyrna Beach om precies te zijn, de sharkbite capital of the world.
De cijfers liegen niet. Sinds 1882 zijn in de Verenigde Staten 851 mensen aangevallen door een haai; 312 van die gevallen waren in New Smyrna Beach. Vorig jaar alleen waren er nog negen gevallen in het strandplaatsje, slechts twee minder dan er geteld werden in Australië. En dat is de nummer twee op de wereldwijde landenranglijst.
Mostert kent ze maar al te goed, die haaien. Hoe vaak hij wel niet op zijn surfbord de golven afspeurde op zoek naar puntige vinnen. Meestal stond hij op om zijn tricks te laten zien op de golven. Soms bleef hij roerloos zitten wachten. De voeten aan weerszijden van zijn bord. Bewegingloos. Onzichtbaar.
Wie surfer wil zijn in New Smyrna Beach moet over stalen zenuwen beschikken. En dat deed Mostert. Op zijn zestiende kreeg hij zelfs een profcontract aangeboden van een groot surfmerk. Veel van zijn surfmaatjes gingen ervoor en horen al jaren bij de wereldtop.
Mostert niet. Hij koos voor een football-beurs bij de universiteit van Purdue, ver weg in Indiana. Op het veld deed hij het aardig, maar echt uitblinken deed hij op de atletiekbaan. De 100 meter liep hij ooit in 10,15 seconden en hij reeg de nationale titels aaneen. Met wat extra begeleiding zou hij de Olympische Spelen kunnen halen.
Maar Mostert wilde iets anders. Hij deed mee aan de draft, de jaarlijkse koehandel, waarbij professionele NFL-clubs de grootste talenten van het land kunnen kiezen. Geduldig wachtte hij, maar zijn naam werd niet genoemd.
Pas later, toen alle rekeningen waren opgemaakt en de Philadelphia Eagles nog iemand nodig hadden om mee te trainen, kwam het verlossende telefoontje.
Te aardig voor de NFL
Voor elke wedstrijd die Mostert nu speelt met San Francisco 49ers kijkt hij even op zijn telefoon. Daarop bewaart hij zijn lijstje: Philadelphia Eagles, Miami Dolphins, Baltimore Ravens, Cleveland Browns, New York Jets en Chicago Bears. En achter elke naam van elke ploeg de datum waarop hij werd weggestuurd. Zes ploegen in zijn eerste twee seizoenen, niet echt een cv waarmee je kunt thuiskomen.
Niet dat Mostert een probleemkind is. Integendeel. Iedereen die hem weleens ontmoet heeft, is onder de indruk van zijn warme, sympathieke uitstraling. Hij is geliefd bij medespelers, omdat hij zichzelf altijd wegcijfert in het belang van het team. En dat met een stralende, ontwapenende lach.
Misschien was dat wel altijd het probleem. Met de vuist op tafel slaan en zijn plek opeisen zit niet in zijn karakter. En Mostert had ook nog veel te leren. Want ja, bliksemsnel was hij altijd geweest. Maar in elke rol waarin die snelheid te gelde gemaakt kon worden, was er wel een beter of meer ervaren alternatief.
Het plan van Shanahan
De redding van Mostert begon met de aanstelling van Kyle Shanahan als coach van San Francisco 49ers. Shanahan was pas 37, maar had zijn hele leven al in de NFL doorgebracht.
Zijn vader Mike won als coach drie Superbowls: een met de 49ers en twee met Denver Broncos. En Kyle? Die liep als peuter al tussen de sterren in de kleedkamer, werd later ballenjongen en nog weer later assistent-coach van zijn pa.
Het belangrijkste geschenk dat zijn vader hem gaf als coach, was zijn ingenieuze aanvalsplan om running backs de kans te geven met de bal in de hand door de defensie van de tegenstander te sluipen.
Niet dat Mostert bedoeld was om in die gaten te duiken. Shanahan zag voor hem een rol in zijn 'special teams', de spelers die alleen het veld in komen als er tussen de palen getrapt moet worden of bij een spelhervatting.
Zelfs tegen de Packers was Mostert niet de eerste keus als running back. Maar toen Tevin Coleman met een ontwrichte schouder uitviel, kreeg hij de bal in handen. And then, the magic happened.
Bekijk in de video hieronder vanuit een bijzonder perspectief hoe de perfecte wedstrijd van Mostert zich ontvouwde. De tekst gaat verder onder de video.
Tegen de Packers kon Mostert eindelijk al zijn kwaliteiten tonen. Als een surfer wachtte hij geduldig op de perfecte golf en de opening die door zijn medespelers gevormd werd. Als een haai dook hij in het gat. Keer op keer, tot zijn tegenstanders er moedeloos van werden.
Elke touchdown van Mostert wordt gevierd op een denkbeeldige surfplank. Eerst plat op de buik, dan met knieën en armen gebogen balancerend op de golven.
Het surfverleden van Mostert is hem altijd bijgebleven en verbloemt veel. Dat hij opgroeide in slechte buurten, waar bendes het voor het zeggen hadden. Zijn biologische vader heeft hij nooit gekend. Met zijn moeder heeft hij geen contact meer.
De surfplank was voor hem een manier om te ontsnappen. Aan de armoede, de bendes en zijn stiefvader.
De teen
In 2012 schoot zijn stiefvader op vaderdag zijn pistool leeg op Mosterts stiefbroertje. Die werd op meerdere plekken in zijn lichaam geraakt, maar overleefde de kogelregen. De stiefvader ging voor tien jaar de cel in. Pas over twee jaar komt hij vrij.
Eerder had die stiefvader al eens een pistool verstopt in de wasmand, om mogelijke inbrekers het hoofd te kunnen bieden. Raheem, destijds een jaar of vier, vond het wapen en schoot zichzelf per ongeluk in zijn voet.
Zo raakte Mostert zijn teen kwijt. Zijn 'lucky charm', want zo noemt hij het stompje tegenwoordig. Misschien krijgt hij er een kampioensring voor terug.
