Na veertig jaar excuses van premier voor grootste vliegramp Nieuw-Zeeland ooit

Het staat bekend als de grootste Nieuw-Zeelandse ramp in vredestijd: de Erebus-vliegramp in 1979, waarbij alle 257 inzittenden van vlucht TE901 stierven toen het vliegtuig neerstortte op Antarctica. Het ongeluk voltrok zich precies veertig jaar geleden, maar tot vandaag heeft de Nieuw-Zeelandse overheid, die eigenaar was van de vliegtuigmaatschappij, nooit excuses aangeboden.

Bekijk hieronder beelden van de vliegramp en de excuses van premier Ardern:

De reis was bedoeld om de inzittenden - onder wie ook een aantal Australiërs, Amerikanen, Canadezen en Japanners - de Zuidpool te laten zien. Op videobeelden van vlak voor de crash zie je de toeristen foto's maken van het witte landschap. Niet veel later zou het vliegtuig neerstorten op de ijzige helling van de drie kilometer hoge Erebusvulkaan.

In eerste instantie schoof de vliegtuigmaatschappij de schuld in de schoenen van de piloten. Pas twintig jaar later werd het parlement ingelicht over een onderzoeksrapport dat lang onder de pet werd gehouden.

'Litanie van leugens'

De oorzaak bleek een wijziging van het navigatiesysteem, waarover de piloten verkeerd waren ingelicht. De onderzoekscommissie verweet de luchtvaartmaatschappij het vervalsen van bewijs. Het verweer noemde de commissie "een georkestreerde litanie van leugens".

Tien jaar geleden bood Air New-Zealand, inmiddels in private handen, al excuses aan. Maar de echte eindverantwoordelijke, de overheid van Nieuw-Zeeland, bleef stil. Dat was fout, zei premier Jacinda Ardern vandaag in bijzijn van de nabestaanden. "Het veroorzaakte een trauma, bovenop de rouw. Ik bied mijn hartgrondige excuses aan."

'Rimpelingen door het land'

"De tijd is gekomen om excuses aan te bieden voor de daden van de luchtvaartmaatschappij, die toen volledig eigendom was van de staat", zei Ardern. "Dit leidde uiteindelijk tot het verlies van het vliegtuig en het verlies van jullie geliefden."

"In 1979 hebben we zoveel verloren", zei Ardern. In heel het land, met destijds 3 miljoen inwoners, waren de gevolgen van de ramp volgens haar voelbaar. "Het veroorzaakte een rimpeling door het land en een trauma dat niet-betrokkenen waarschijnlijk niet kunnen doorgronden. De tijd heeft dat trauma niet per se verminderd."