Sterkste man van Nederland vindt nu het pure geluk achter het dambord

• Oscar van der Horst

  redacteur NOS Sport

Verliezen van een vrouw, dat was Tjalling van den Bosch in zijn vorige leven nooit overkomen. De meesterdammer uit Friesland moest op de slotdag van de Brunssum Open zijn meerdere erkennen in de kampioene van Tsjechië.

Dertig jaar geleden schoof Van den Bosch (64) niet met damsteentjes, maar versleepte hij hele boomstammen. Alleen zijn indrukwekkende gestalte herinnert nog aan de tijd dat hij de sterkste man van Nederland was.

"Je vloeit over van adrenaline. Je gaat over de limiet in krachtexplosies", omschrijft hij zijn werkwijze van vroeger. "En verwar ons niet met bodybuilders, die hun lichaam mooi oppompen. Dat zijn de echte kunstenaars. Wij zijn de rouwdouwers."

Deze man zit nu dus achter een dambord, het contrast kan bijna niet groter.

"Mijn hele leven hangt van toevalligheden aan elkaar. Het rekenen, de creativiteit en het visualiseren, dat trekt me aan in de sport. Ook al heb ik een meestertitel, ik ben vooral liefhebber. Het is een leuke hobby voor me."

Van den Bosch verdiende de kost vooral met zijn spierkracht, van 1988 tot 1997 was hij prof. "Ik ben er nog relatief laat mee begonnen. Elk jaar was ik van april tot oktober van huis, ik ging de hele wereld over. En er was toen goed geld mee te verdienen."

Als sterkste man van Nederland stelde je in die tijd ook echt wat voor.

"Man, ik werd veel herkend op straat. Iedereen keek ernaar, op televisie hadden we ook nog maar drie netten in die tijd. We scoorden een kijkdichtheid van 75 procent, echt ongekend was dat."

Via zijn maatje Geoff Capes, die naast zijn carrière als sporter overigens parkieten fokte, belandde Van den Bosch in het internationale circuit. "Daar gebeurden dingen waar ik me nu eigenlijk best wel voor geneer, maar het was voor iedereen gewoon goede business."

"Dwergwerpen, heb je daar wel eens van gehoord? Deden ze in Australië, dan gooide je een lilliputter zo ver mogelijk op een springkussen. Ook zij kregen daar trouwens goed voor betaald."

Wereldrecord

Schaamte en trots liggen dicht bij elkaar. "Weet je dat ik een wereldrecord heb neergezet dat tot op de dag van vandaag in de boeken staat?"

Van den Bosch heeft ooit achttien personenauto's getrokken, die bij de bumpers aan elkaar waren gebonden met stukken touw. "Heeft niemand sindsdien overtroffen."

Al die capriolen kunnen ook minder goed aflopen. Generatiegenoot Ted van der Parre kreeg ooit een boomstam tegen zijn hoofd, waardoor hij moest stoppen met werken. "Hij kweekte vroeger van die minitomaatjes. Ook iets wat je niet van zo iemand verwacht."

Zelf nadert Van den Bosch zijn pensioen. Hij werkt nog twintig uur per week in de voedingsindustrie, om verder gewoon dingen te doen die hij leuk vindt.

Door omstandigheden kende hij een wat teleurstellend toernooi in Brunssum. De vrijdagpartij miste hij door de crematie van een dierbare, zaterdag had hij zijn hoofd er ook niet helemaal goed bij. "Genieten van het leven, denk ik dan, dat is echt het belangrijkste."

Fanatiek is hij nog steeds. En ook bij het dammen giert de adrenaline nog door zijn lichaam. "Maar dit is natuurlijk wel even anders."

Eigenlijk is Van den Bosch al vanaf kinds af aan dammer, meedoen aan het kampioenschap voor de sterkste man van Friesland was ooit een geintje. Maar van het een kwam dus het ander.

Nu zit hij met zijn imposante postuur van 140 kilo achter een te klein houten tafeltje, waar hij door de liefde voor het bordspel zijn uitlaatklep heeft gevonden in volledige anonimiteit.